… we enorm genoten hebben van de zon die alle dagen geschenen heeft, van de relaxte sfeer, en van wat het Spaanse leven op culinair vlak te bieden heeft: de heerlijke jamónes, het fantastisch lekkere (runds)vlees (en ik eet normaal geen rood vlees!), vis en schaaldieren van de zee recht op het bord, de rijpe vruchten zoals chirimoya, pomegranate, kaki, en natuurlijk niet te vergeten de lekkere wijnen
… we tijdens onze laatste week nog eens een keer naar Valencia zijn geweest omdat ik niet genoeg kan krijgen van deze heerlijke stad. Ook Alicante en La Vila Joiosa hebben we bezocht.
… ‘ons’ Fiatje 500 goed dienst gedaan heeft, en ik dat kleine handige ding ga missen
… het mij innerlijk veel rust heeft gebracht om eens voor langere tijd afstand te nemen van alles wat er thuis reilt en zeilt
… het toch ook weer fijn zal zijn om familie en vrienden terug te zien
… we nu met gezonde spanning uitkijken naar de komst van ons kleinkind … nog twee weken!
… we vorige week een minitrip van 3 dagen hebben gedaan naar Cuenca, Albarracín en Teruel, die terecht op de Werelderfgoedlijst van Unesco staan
… het daar, hoewel toeristisch, nog het échte Spanje is waar niet of nauwelijks Engels gesproken wordt, zelfs geen Valenciaans!
… de Moren en de Christenen in Spanje eeuwen geleden tijdens de Reconquista zwaar met elkaar in de clinch hebben gelegen
… dit in ieder zichzelf respecterend dorp in de regio Valencia nog ieder jaar uitgebreid herdacht wordt tijdens ‘Moros y Cristianos‘ ; bij ‘ons’ was dat van 30 juli tot 16 augustus, in Calpe van 19 tot 24 oktober
… het levensritme van de gemiddelde Spanjaard totaal anders is dan het onze: buurman durft gerust om 1u ’s nachts zijn jacuzzi nog aanzetten op zijn dakterras maar om 10u ’s morgens is buurman nog in geen velden of wegen te bekennen
… er nog steeds veel monokini ge-zon-d wordt aan de Spaanse cost, en daar schrik ik van want dat is in Frankrijk en in Portugal al lang weer ‘out’
… we vorige week langs de weg 6 kilo appelsienen kochten voor 5 euro
… mijn kapper van 30 jaar geleden in een nabij gelegen dorp een kapsalon heeft en ik daar mijn haar heb laten knippen
… we nog steeds genieten van zon, zee & strand, ritjes in de bergen en naar gezellige stadjes en we nog lang niet naar huis komen!
Nooit eerder zijn we zo vroeg op het jaar langer dan een midweek/lang weekend naar Spanje (vasteland) afgereisd. Dat was ons te koud als lentebestemming. Omdat we nu toch naar Valencia gingen voor Las Fallas, vonden we het een mooie gelegenheid om de zuidelijke Costa Blanca te verkennen met het oog op een lang(er) verblijf in de herfst en de vroege lente (in putje winter is dit toch sowieso te koud voor ons).
Ik moet nu zeggen: dat viel 100% mee als lentebestemming. De ochtenden en de avonden waren koud, maar overdag hadden we – op één enkele dag na – altijd mooi zonnig weer met temperaturen variërend tussen 17 en 23 graden, in de schaduw. Meer moet dat voor mij niet zijn.
Eerste bestemming was Moraira, een klein en fijn stadje gelegen tussen Alicante en Valencia. Hier geen typische Costa Blanca toestanden zoals hoogbouw, drukte, pensionados, … Neen, zeker niet. Mooie villa’s tegen de bergflanken, enkele kleine strandjes, een gezellige boulevard met terrasjes, voldoende winkels. Toch nog wel het echte Spanje. En wat heel belangrijk is … voor manlief dan: een prachtige omgeving om te fietsen! Ook hij heeft zich twee dagen uitgeleefd in de bergen op de fiets. Terwijl zat ik op ons terras in de B&B te genieten van mijn boek en van de zon en tegen twee uur (lunchtijd in Spanje) wandelde ik naar de boulevard en zocht alvast een plekje op één van de zonovergoten terrassen.
Van de rust in Moraira reden we naar Valencia. Hier hebben we ons drie dagen ondergedompeld in de madness van Las Fallas. Je kan het vergelijken met een ver doorgedreven carnaval. Iedere wijk heeft zijn eigen Ninot, dwz een ‘kunstwerk’ gemaakt van piepschuim, karton, papier maché, hout, enz. met een bepaald thema. Aan deze kunstwerken, want zo mag je ze echt wel noemen, wordt vaak een jaar gewerkt en op de laatste dag van de festiviteiten worden alle kunstwerken een voor een verbrand tijdens de Cremà. Met als apotheose om 1u ’s nachts (alweer) een enorm vuurwerk.
Verder zijn er twee dagen lang van ongeveer 11u ’s morgens tot 11u ’s avonds optochten van Valencianos. Een beetje zoals bij ons in vroeger dagen de processies. Vrouwen, mannen en kinderen, allemaal in de prachtigste kostuums én met ‘matching’ schoenen, lopen dan door de straten van Valencia om bloemen te brengen naar de Virgen de los Desamparados, de patroonheilige van Valencia. Dit is het gedeelte ‘Ofrenda de Flores’. Het zijn niet alleen mensen van Valencia stad, maar ze komen vanuit de hele provincie. Optochten waar geen einde aan kwam.
En dan is er nog de dagelijkse Mascletà. Ik heb nog steeds niet begrepen wat hier de bedoeling van is. Het is gewoon heel veel knalvuurwerk dat midden op de dag afgestoken wordt op het grootste plein van de stad, de Plaça de l’Ajuntament. Mensen zitten al van ’s morgens te wachten op het plein om toch zeker maar niks te missen, hoewel je van het vuurwerk nauwelijks iets ziet als ze zon op haar hoogste punt staat. En de knallen hoor je 500 meter verderop ook nog.
En dan was ik nog bijna de Gran Nit del Foc vergeten, een 20 minuten durende vuurwerkshow aan de vooravond van de allerlaatste Fallas-dag. Enfin, het heeft er drie dagen lang geknald en wij hebben eens een andere kant van Valencia gezien. En uiteraard hebben we wel meer gedaan en gezien dan het Fallas gebeuren. Valencia is en blijft een mooie stad met een interessante architectuur, lekkere typische restaurantjes, mooie pleintjes, veel groen. Een stad naar mijn hart.
Na een bezoek aan onze vrienden in Alicante – die voor ons een heerlijke uitgebreide Spaanse lunch hadden bereid – reden we naar Cabo Roig waar we voor tien dagen een penthouse hadden gehuurd. Ook hier in de buurt hebben we vrienden wonen, dus de eerste avond zaten we al samen aan de cava. Het appartement was heerlijk met de zee en het strand aan het einde van ons straatje. Maar we hebben vooral genoten van ons dakterras met meer dan 180° zeezicht want het dorp op zich stelde niet veel voor. Heel veel Engelse toeristen en nauwelijks een Spanjaard te bespeuren. En dat misten we wel. Ook de natuur is hier veel minder aantrekkelijk. Hectaren vol met appelsien- en citroenbomen en geen echte bergen om te fietsen. Maar de zon was wel altijd van de partij en daar gingen we tenslotte voor.
Van hieruit hebben we nog Murcia, Cartagena en Elche bezocht. Murcia en Cartagena hebben een rijk historisch verleden dat o.m. teruggaat tot de Moorse overheersing in de 9de eeuw. In de 15de eeuw werden er belangrijke irrigatiesystemen aangelegd in de huerta, de boomgaarden waar deze streek om bekend staat.
Als je, zoals ik, van palmbomen, vetplanten en bloemen houdt, dan moet je El Huerto del Cura een keer bezoeken. Het is een prachtig verzorgde palmentuin. Maar eigenlijk is de kleine stad Elche één grote palmenoase. El Palmeral prijkt dan ook sinds 2000 op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Het is een route van een kilometer of drie die je kan lopen/fietsen/rijden.
We zijn nu naarstig op zoek naar een penthouse (liefst) of een huis ‘ergens’ aan de (zuidelijke) Costa Blanca voor de maand oktober, maar dat wordt niet gemakkelijk. Alle goed gelegen en betaalbare woningen zijn al tot een eind in 2018 verhuurd, zo ook ‘onze’ penthouse helaas. ☹️
Dus … als een van mijn lezers of lurkers iemand kent die een vakantieverblijf verhuurt aan de zuidelijke Costa Blanca … wij houden ons aanbevolen.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Voor de archieven:
Vluchten Antwerpen – Alicante en Murcia – Antwerpen
Uitstekend gelegen appartementencomplex met hotelservice, 5 min. wandelen naar een van de strandjes en 15 min. naar het centrum van Moraira en de mooie promenade.
Ons appartementje op de tweede verdieping was functioneel en mooi ingericht, met open keukentje, tafel en stoelen, kleine badkamer en extra slaapkamer. En uiteraard een mooi terras met uitzicht op de zee. Voor ons twee was hert groot genoeg.
Wij hadden gekozen voor een dagelijks ontbijt dat werd opgediend in de gezellige ontbijtkamer. Het was een uitstekend ontbijt, deels buffet, maar ook altijd een extraatje in de vorm van een smoothie, vers fruit, en een eitje naar keuze.
Topligging op de hoek van de Plaça de l’Ajuntament. Onze kamer op de 8ste verdieping was netjes, maar de badkamer was wel aan renovatie toe. De twee kleine ramen keken uit op een smalle binnenplaats wat op zich niet zo erg was omdat we toch alleen maar op de kamer waren om te slapen en omdat het er ’s nachts wel rustig was.
Goed ontbijt met mooi uitzicht op de schitterende gebouwen op de Plaça de l’Ajuntament.
Prijs/kwaliteit: zeer slecht, maar dat is overal zo tijdens de Fallas. We betaalden 190 euro per nacht (buiten de Fallas periode 69 euro per nacht).
Prima penthouse op 250 meter van de zee gelegen. Living met half open keuken (met alle mogelijke apparatuur), 2 slaapkamers en 2 badkamers, zuidoostgericht terras met tafel en stoelen en een enorm dakterras met tafel en stoelen, ligbedden, loungeset, barbecue.
Ondergrondse parkeergarage en gratis gebruik van fietsen.
Een zalig appartement. Enige opmerking: het bed was aan de smalle kant.
Als je ooit in de buurt van Elche (zuidelijke Costa Blanca) bent en je houdt – net als ik – van palmbomen, vetplanten en bloemen … this is the place!
Maar eigenlijk is de kleine stad Elche één grote palmenoase. El Palmeral prijkt dan ook sinds 2000 op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Het is een route van een kilometer of drie die je kan lopen/fietsen/rijden.
Had ik eigenlijk al geschreven dat onze twee eerste vakanties een feit zijn? (*)
De eerste, over zes weken, gaat naar de Costa Blanca in Spanje. Dit is een streek die we nooit eerder bezocht hebben vanwege onder andere het ‘gepensioneerden’ imago. Nu we zelf ook in die categorie vallen, vonden we het tijd om daar toch eens te gaan kijken met de bedoeling om er in de winter enkele maanden te verblijven. Alles beter dan koud, grijs en nat tenslotte.
We vliegen op Alicante en de eerste vijf dagen verblijven we in Moraira, ten noorden van Alicante. Dan rijden we naar Valencia waar we ons drie dagen gaan onderdompelen in de gekte van Las Fallas. Het zal mij benieuwen of het iets voor ons is (druk, lawaai, …) maar als Spanje-liefhebber vond ik dat we dit eens moesten hebben meegemaakt.
Na de Fallas rijden we naar de kleine badplaats Cabo Roig in de zuidelijke Costa Blanca waar we nog tien dagen in een appartement verblijven. De Costa Calida zou, als het goed is, onze toekomstige winterse bestemming moeten worden. Of niet. Dat zullen we na de vakantie beoordelen.
Onze tweede reis – eind mei – gaat opnieuw naar Zuid-Portugal. Een week in de Alentejo en tien dagen in de westelijke Algarve. De oostelijke Algarve kennen we op ons duimpje van vorige vakanties, de westelijke Algarve is nieuw voor ons. Manlief is in ieder geval heel blij dat hij – na vier jaar – nog eens naar Portugal mag.
(*) Het is eigenlijk vakantie 2 en 3 want de eerste heb ik helaas moeten annuleren.
Onze vakantie zit er weer op. Ik ga er geen lang verhaal van maken, want het is niet de eerste keer dat we Andalusië verkennen. Al hebben we dit jaar nog eens een paar dagen in Ronda doorgebracht. Dat was minstens 25 jaar geleden!
Het lijkt wel een trip down memory lane want ook Arcos de la Frontera stond op het programma. Deze keer waren we wel zo verstandig om onze auto in de benedenstad te parkeren … de smalle straatjes in het centro storico hoog op de berg – waar we vorige keer bijna vast kwamen te zitten – in gedachten. Neen, een brede SUV is hier niet echt praktisch.
In Nerja – nog langer geleden – hebben we kennissen bezocht. Ik heb nooit zoveel gehad met Nerja en dat is met dit bezoek niet veranderd.
Het dorpje Frigiliana dat ooit behoorde tot een van de mooiste pueblos blancos in Spanje – en het ís ook nog wel mooi – heeft me toch wat teleurgesteld. Zoveel brol en souvenirwinkeltjes in de lieflijke straatjes. Ik kan mij dat niet herinneren van vroeger. Of keek ik vroeger met andere ogen en ben ik nu alerter op zulke zaken? Ik zou mijn foto’s van destijds er eens moeten bijhalen.
Sevilla mocht natuurlijk ook niet in het rijtje ontbreken. Als er één stad is die mij écht raakt, dan is het Sevilla. Deze stad ademt passie en vertegenwoordigt het échte Andalusië. Ik wil er iedere keer opnieuw naartoe … sfeer snuiven en hoekjes zoeken waar er gedanst en gezongen wordt. De sevillana of flamenco is hier nooit ver weg. Een toeristische stad, zeer zeker, maar hier stoort het me niet. In Sevilla heb ik het gevoel dat ik me helemaal in mezelf kan keren. Ik loop/zit/sta op mijn eigen eiland. Een gevoel dat moeilijk te verklaren is.
En zoals altijd hebben we ook nu weer genoten van al het schoons dat we zagen onderweg. Glooiende heuvels met graan en groen en miljoenen zonnebloemen, ooievaars hoog op de pylonen langs de weg, slaperige dorpjes en nog zoveel meer.
Genoten hebben we ook van de zee en het strand, van de eenvoudige doch lekkere en vooral goedkope keuken. Toch hoef ik de eerste maanden geen boquerones meer, en ook geen sardinas. Voor jamón ibérico daarentegen mag je me altijd wakker maken. En ook voor een goed glas sherry oloroso dulce!
Route: Antwerpen – Málaga (Jetairfly) 4 nachten Málaga (uitstap Nerja, Frigiliana) 2 nachten Ronda (via Grazalema en Zahara de la Sierra) 2 nachten Sevilla 9 nachten Conil de la Frontera (uitstap Arcos de la Frontera, Cádiz, Tarifa, Bolonia) Wagen (Opel Corsa) gehuurd bij Helle Hollis. Super service en zeer redelijke prijs! Aantal gereden kilometers: 829 wat heel wat minder is dan gewoonlijk.
Het weer: zeer warm met vooral in Ronda, Sevilla en Arcos voor mij ondraaglijk heet. Ook in Conil was het zeer warm maar daar is er altijd een (flinke) bries.
Net zoals in 2014 logeerden we ook nu weer in de Villa. Deze keer had ik een kamer met terras geboekt (Jackie Kennedy). Deze was rustig gelegen op de eerste verdieping en was voldoende ruim.
Er zijn nog steeds fietsen gratis beschikbaar voor iedere gast, de ‘honesty bar’ is er nog, het ontbijt is nog super lekker en Jeroen en Frens zijn nog even hartelijk als twee jaar geleden.
1* hotelletje op super locatie, vlakbij de arena en de Puente Nuevo. Ik zou het nooit geboekt hebben, moesten de reviews niet stuk voor stuk uitzonderlijk positief zijn geweest. Het hotel heeft 10 kamers die van alle faciliteiten voorzien zijn.
Je krijgt hier (beneden in het ‘café’ tussen de locals) een eenvoudig en typisch Spaans ontbijt geserveerd bestaande uit zeer lekkere koffie, vers fruitsap, vers geroosterde toast met olijfolie en tomaat (pan tomaca) maar ook gewoon boter, pâtés en confituur.
Prijs/kwaliteit: het verbaast me nog steeds dat de twee dames hun hotelletje kunnen runnen voor zo’n belachelijk lage prijs. Wij betaalden 97 euro voor 2 nachten kamer + ontbijt voor twee personen.
Hotel met 27 kamers verspreid over verschillende gebouwen in de wijk Arenal (Casco Antiguo). Ligging was OK doch ik verkies de wijk La Judería. Dit is een luxe boutique hotel met patios en binnentuintjes in de gebouwen. Helaas – vanwege de binnentuintjes – niet geheel soundproof ’s nachts.
Het is een ramp om je auto kwijt te geraken in Sevilla. Dit hotel heeft een eigen parking met valet service wat zeer handig is.
Lekker ontbijt(buffet) ’s morgens, en goede service. Mag ook wel voor de prijs die we betaalden.
Strandhotel met 469 kamers (verdeeld over twee gebouwen). Hoe ik dat ooit heb kunnen boeken, dat begrijp ik nog steeds niet. Waarschijnlijk alleen naar de reviews gekeken.
Op zich was er met het hotel niks mis. Het viel ook niet op dat het zo’n mastodont was, maar het was toch niet direct onze stijl. Overwegend Duitse toeristen en in het weekend veel Spanjaarden. Je wordt dan ook door iedereen in het Duits aangesproken. Jammer als je je Spaans nog eens wil ophalen.
We hadden een goede kamer, rustig gelegen zoals ik had gevraagd, met alles erop en eraan. Buiten de airco die (voor ons, wij hebben het graag goed koud ’s nachts) niet voldoende koelde was alles OK.
Mooie tropische tuin met zwembaden en veel ligbedden. Ligbedden op het strand apart te betalen (vind ik niet normaal voor een strandhotel).
Uitgebreid ontbijtbuffet met cava en heel de tralala wat voor mij echt niet hoeft.
Prijs/kwaliteit: dankzij het feit dat ik zo vroeg geboekt had (oktober 2015) hebben we een koopje gedaan. In ons geval prijs/kwaliteit zeer goed. Ik zou er nooit de officiële prijs voor willen betalen.
Eten en drinken: Geen uitspattingen, altijd in de plaatselijke restaurantjes gegeten. Verse vis en schaaldieren uiteraard, en aan de Costa de la Luz veel gerechten met rode tonijn (atún de la almadraba wordt in die wateren gevangen) maar ook het rund- en varkensvlees is er zeer lekker van smaak. Lekker en goedkoop!
… en dan zijn we er weer vandoor. Drie lange weken lang toeren door Zuid-Spanje (fly & drive zoals gewoonlijk). De kunststeden, de witte dorpjes in de Alpujarras, weer nieuwe steden ontdekken (Cádiz bijvoorbeeld en Jerez de la Frontera) en natuurlijk ook een tijd verpozen aan het strand want ik heb geen vakantie gehad als ik de zee niet gezien heb.
Een beetje frisse zeelucht zal me goed doen. Maar eerst natuurlijk wel de hitte van het Spaanse binnenland trotseren … Córdoba 36° zag ik gisteren op het weerbericht. Ouch!
myriamsditjesendatjes.com 