Tag: Portugal

Vakantieverslag

Een verslagje gaat het worden. Zuid-Portugal is tenslotte niet nieuw voor ons.

Maar first things first … we hadden bijna onze trein van 6u gemist. Manlief had de wekker gezet om 5u, kwestie van niet te moeten stressen. Om 5u40 schoot hij wakker. Wekker niet gehoord/wekker niet afgegaan? Dat blijft een open vraag. We zijn in ieder geval nog nooit zó snel uit bed geweest. In zeven haasten een koffie gedronken en ik heb zelfs nog mijn haar gewassen want ik kom niet buiten als mijn haar niet gewassen is. Nooit! Gelukkig wonen we maar 2 minuten lopen van het station en waren we uiteindelijk nog net op tijd voor onze trein.
Na een ‘uneventful flight’ stonden we al om 11u20 (Portugal is GMT+1) in Faro aan de balie van de autoverhuurder. De geboekte Fiat 500 was een ‘or similar’ wat we maar niks vonden, maar mits een kleine opleg konden we upgraden naar een Fiat 500L Living, een 7-seater voor ons twee, met alle mogelijke toeters en bellen. Heerlijke wagen! 

Onze eerste verblijfplaats lag aan de westkust, meer bepaald in het dorp Vila Nova de Milfontes in het Costa Vicentina nationaal park, halfweg tussen Lissabon en Cabo de São Vicente. Omdat we toch tijd genoeg hadden, reden we er naartoe langs de kleine wegen. Dit deel van de Alentejo is zeer dun bevolkt en de natuur onderweg is prachtig. Zoals gebruikelijk in deze tijd van het jaar bloeiden de jacaranda’s nog volop en ook de ooievaars zaten op hun nesten. En verder natuurlijk heel veel kurkeiken en olijfboomgaarden.

Al gauw realiseerden we ons dat dit niet het toeristische Portugal is. Dit is het Portugal van de Portugezen. Er zijn in het hele gebied maar enkele kleine stadjes en er wordt slechts met mondjesmaat Engels gesproken. Ook hier weer de typische witte huisjes met gekleurde rand, meestal blauw of geel, soms ook oranje. De kustlijn is wild, met hoge ruwe kliffen, de stranden zijn puur en ongerept en hebben geen faciliteiten zoals in de Algarve. Droomstranden voor windsurfers, bodyboarders en rustzoekers. En voor wandelaars want de Fishermen’s Trail (deel van de Rota Vicentina, 400 km wandelwegen) loopt hier langs de kust, op prachtig aangelegde wandelpaden, hoog boven de zee. Een zeer mooi en rustig gebied, ideaal om volledig te ontstressen en om uit te waaien, en dat laatste mag je zeer letterlijk nemen!

Na een week verkasten we naar Carvoeiro in de Algarve. Deze keer de volledige kustweg gevolgd, via Cabo São Vicente, het meest westelijke punt van het Europese continent. Mooi, en weer veel ooievaars en wilde bloemen gezien onderweg.

We zijn al verschillende keren in de Algarve geweest, maar nog nooit in deze regio. Het was niet echt ons dada: te druk, te Engels, te toeristisch. Waar we in Milfontes een heerlijke cataplana de peixe of arroz de tamboril aten voor geen geld, zagen we deze typisch Portugese gerechten in Carvoeiro zelfs niet op de kaart staan. Dat zegt genoeg denk ik.

Bovendien kwamen we ook nog eens in een hittegolf terecht met temperaturen van om en bij de 35 graden en een hoge luchtvochtigheid. Van de geplande uitstapjes is helaas niet veel terecht gekomen. Maar niet getreurd, we hebben deze regio al vaker bezocht. En zóveel stellen de stadjes niet voor. We hebben wel de Rota das Falésias nog eens gereden en weer veel te veel foto’s genomen. Zó mooi!

Op de eindafrekening van het autoverhuurbedrijf zie ik dat we toch weer 1.243 km gereden hebben. Ik schrik ervan, want naar mijn gevoel was dit – willens nillens – een pure rustvakantie.

Alle foto’s kan je bekijken op Flickr.

Logies: reviews op Tripadvisor.
Vila Nova de Milfontes, hotel HS Milfontes Beach
Carvoeiro, hotel Mirachoro Praia.

Plannen

Had ik eigenlijk al geschreven dat onze twee eerste vakanties een feit zijn? (*)
De eerste, over zes weken, gaat naar de Costa Blanca in Spanje. Dit is een streek die we nooit eerder bezocht hebben vanwege onder andere het ‘gepensioneerden’ imago. Nu we zelf ook in die categorie vallen, vonden we het tijd om daar toch eens te gaan kijken met de bedoeling om er in de winter enkele maanden te verblijven. Alles beter dan koud, grijs en nat tenslotte. 
We vliegen op Alicante en de eerste vijf dagen verblijven we in Moraira, ten noorden van Alicante. Dan rijden we naar Valencia waar we ons drie dagen gaan onderdompelen in de gekte van Las Fallas. Het zal mij benieuwen of het iets voor ons is (druk, lawaai, …) maar als Spanje-liefhebber vond ik dat we dit eens moesten hebben meegemaakt. 
Na de Fallas rijden we naar de kleine badplaats Cabo Roig in de zuidelijke Costa Blanca waar we nog tien dagen in een appartement verblijven. De Costa Calida zou, als het goed is, onze toekomstige winterse bestemming moeten worden. Of niet. Dat zullen we na de vakantie beoordelen.
Onze tweede reis – eind mei – gaat opnieuw naar Zuid-Portugal. Een week in de Alentejo en tien dagen in de westelijke Algarve. De oostelijke Algarve kennen we op ons duimpje van vorige vakanties, de westelijke Algarve is nieuw voor ons. Manlief is in ieder geval heel blij dat hij – na vier jaar – nog eens naar Portugal mag. 
(*) Het is eigenlijk vakantie 2 en 3 want de eerste heb ik helaas moeten annuleren.

Geboekt!

De adrenaline stroomt door mijn lijf. Mijn droomreis is eindelijk geboekt. Al sinds 2001, toen we een stopover hadden in Abu Dhabi, heb ik een fascinatie voor het mystieke Midden Oosten. Het Arabië van de sjeiks, van de sultans, van de souks, het land van wierook en mirre, van bergen, wadi’s en woestijnen, en van kamelen. Een van de landen uit de sprookjes van duizend-en-een-nacht: Oman.

Het wordt een drieweekse self-drive. De grotere afstanden worden afgelegd met binnenlandse vluchten.

Waar ik vooral naar uitkijk is onze nacht in een tentenkamp – luxueus uiteraard – te midden van de Wahiba Sands Desert. Ik duim nu al voor een wolkenloze nacht met duizenden sterren …  

En omdat we dan toch in de buurt zijn, hebben we ineens maar een paar dagen Dubai bijgeboekt. Even kijken waar de beau monde zijn vrije tijd spendeert. Kwam ook gewoon beter uit met de vluchten.

Reisschema:

Dag 1: Dubai
Dag 2: Dubai
Dag 3: Dubai
Dag 4: Dubai
Dag 5: Khasab (Musandam)
Dag 6: Khasab (Musandam)
Dag 7: Muscat
Dag 8: Muscat
Dag 9: Muscat
Dag 10: Nizwa
Dag 11: Nizwa
Dag 12: Nizwa
Dag 13: Wabiba Sands Desert
Dag 14: Ras Al Jinz
Dag 15: Wadi Shab
Dag 16: Salalah (Dhofar)
Dag 17: Salalah (Dhofar)
Dag 18: Salalah (Dhofar) 
Dag 19: Dubai

2 intercontinentale vluchten
1 internationale vlucht
2 binnenvluchten
5 dagen huurwagen
7 dagen 4WD huurwagen
9 hotels

Het duurt nog even … nog bijna acht maanden om precies te zijn. Tijd genoeg om me goed in te lezen.

Vier op een rij

Juni 2013 … voor het vierde jaar op rij vertrekken wij richting Portugal. Deze keer alleen naar Cabanas de Tavira met, in de helft van de vakantie, een driedaagse citytrip naar Sevilla. Dat waren we al zo lang van plan, maar steeds kwam er wel iets tussen. Nu had ik het hotel op voorhand geboekt, en ik had er ook een ‘date’ met een Amerikaanse kennis die speciaal voor mij naar Sevilla zou komen met haar man. Nu ja, niet speciaal uit de States want zij logeren negen hele weken in Nerja en ook voor hen zou dit een welkome afwisseling zijn van het strandleven.

Aangezien we prima vluchturen hadden (net na de middag) konden we op 4 juni gemakkelijk met de trein naar de luchthaven. Zoals meestal verliep alles voorspoedig, alleen was onze vlucht een uur te laat. In Faro snel de huurauto opgehaald – eentje van Drive 4 Fun deze keer, een stuk goedkoper dan de gerenommeerde maatschappijen. Na de snelle afhandeling konden we met onze Fiat Punto richting Cabanas. De GPS hadden we niet nodig … we kennen ondertussen de weg.


Onze eerste stop was – zoals gewoonlijk – de pastelaria op de boulevard voor een eerste pingado, een espresso met een klein beetje melk. Daarna de sleutel van het appartement opgehaald bij HomeTeam. Chris was er zelf niet, het was een van de andere mensen. De dame bracht ons naar een appartement op de eerste verdieping hoewel ik haar duidelijk maakte dat wij een benedenappartement gereserveerd hadden. Met haar gebrekkige kennis van het Engels, en mijn gebrekkige kennis van het Portugees, bleek dat het foutief was doorgegeven door HomeTeam. Hoezo, verkeerd doorgegeven door HomeTeam? Ik was toch bij HomeTeam? We snapten er niks meer van. Chris toch maar even gebeld voor alle zekerheid. Het appartementenblokje waar wij er eentje van gehuurd hadden bleek onlangs verkocht aan een andere maatschappij zodat wij nu niet huurden van HomeTeam maar van god-mag-weten-wie. Chris heeft dan contact opgenomen met de nieuwe verhuurmaatschappij omdat wij erop stonden toch het gevraagde appartement te krijgen. Met veel tegenzin toonde de dame ons het benedenappartement. Bleek dit toch niet zo ideaal te zijn. Kleiner dan dat op het eerste en met de inkomhal en de lift vlak naast de slaapkamer. De appartementen zijn wel nieuw en goed geïsoleerd, maar toch. Uiteindelijk hebben we besloten toch maar het appartement op het eerste te houden en daar hebben we geen spijt van gehad. Maar het was in ieder geval geen goed begin. Bon, we hebben uitgepakt en zijn ’s avonds een lekkere dourada grelhada gaan eten.

Woensdag stonden we op met stralend weer. Dat werd dus een stranddag waar verder weinig over te vertellen is.

Donderdag stond er enorm veel wind. We hebben ’s morgens dan maar wat gewinkeld en ’s namiddags hebben we een eind langs de lagune/Ria Formosa gewandeld. Wel mooi daar qua natuur. Onverwacht veel bloemen en bloeiende struiken.

Vrijdag, zaterdag en zondag waren al niet veel beter: wind, zwaar bewolkt en koud! We hebben van armoe wat uitstapjes gemaakt naar plaatsen waar we al vier keer geweest zijn.

We zijn dan ook eens over de Spaanse grens gaan kijken in Ayamonte, een klein stadje op zo’n 25 km van Cabanas. Het was er al even triest als in Portugal … in plaats van een short en een topje hadden we meer behoefte aan een lange broek en een trui. En toch merk je, ondanks het slechte weer (het druppelde af en toe) dat de sfeer daar totaal anders is dan in Portugal. Ergens op een pleintje was er een feestje aan de gang. Mensen stonden in feestelijke kledij te dansen en vrolijk te zijn. Dat zie je in Portugal niet. Portugezen zijn veel ingetogener.

Dinsdag zouden we voor drie dagen naar Sevilla gaan. Ik had het weerbericht wat in de gaten gehouden en gezien dat ze net die dagen om en bij de 40° verwachtten in Sevilla. Sorry, maar dat trek ik niet. Ik heb dan met spijt in het hart het hotel geannuleerd – gelukkig geen probleem als je boekt via booking.com – en de Amerikaanse kennissen verwittigd dat het een dagtripje zou worden op dinsdag. Dat is gemakkelijk te doen, het is maar een uur en drie kwart rijden vanaf Cabanas.

Maandag was het weer zo’n kwakkeldag. We zijn ’s morgens wel even naar het strand geweest maar al snel kwamen er weer wolken opzetten. En impulsief als ik ben stelde ik aan manlief voor om NU naar Sevilla te vertrekken. In zeven haasten wat hoognodige spullen ingepakt en online opnieuw het hotel geboekt. Zo’n lastminute boeking had dan nog het voordeel dat de kamer een stuk voordeliger was dan oorspronkelijk. Het mag ook eens een keer goed gaan!

Sevilla … 28 graden warm en een fijne bries toen we daar kort na de middag aankwamen. We hebben onze auto in een parkeergarage gestald, zijn ingecheckt en direct de stad in gegaan voor een wandeling door onze wijk, de Barrio Santa Cruz, en we hebben gezellig geterrast en tapas gegeten in de overvloedig aanwezige tapasbars. ’s Avonds laat hebben we de kennissen ontmoet en hebben we nog heel lang op het dakterras van het hotel genoten van een goed glas wijn en een zalige temperatuur.

De volgende morgen waren we, na een heerlijk ontbijt op het dakterras, al heel vroeg op pad. Het Real Alcazar en de tuinen, de Catedral waar helaas het hoofdaltaar en ook de Giralda in restauratie waren, de Torre del Oro, de Plaza de Toros de la Real Maestranza de Caballería (een hele mondvol!), de wijk Triana met de Mercado de Triana in het Castillo de San Jorge, het grote Palacio de San Telmo, de indrukwekkende Plaza d’España, de mooie groene parken, … alles is de revue gepasseerd. Maar er blijft nog zoveel over dat we niet gezien hebben, dus we gaan nog eens terug. En ook al was het om half zes ’s avonds nog 37 graden, we hebben er enorm van genoten. Voor mij persoonlijk was dit het hoogtepunt van deze vakantie.

Om acht uur zijn we terug in de auto gestapt en om negen uur stonden we alweer in Cabanas (Portugal staat één uur achter t.o.v. Spanje). Ons appartement was ook weer netjes want de poetsvrouw was geweest, de lakens waren ververst en de stapel handdoeken aangevuld.

Vanaf die woensdag is het dan eindelijk mooi strand-/zwembadweer geworden. Daar valt verder niks over te vertellen.

De voorlaatste dag zijn we nog even naar Mesa do Cume gereden, hoog in de heuvels boven Tavira, waar we vorig jaar zo lekker geluncht hebben. Helaas zijn daar vorige zomer enorme bosbranden geweest, tot vlakbij het restaurant dat sindsdien gesloten is. Triest om te zien hoe het ooit zo mooie groene landschap nu een zee is van bruinig geel. Het zal jaren duren voor de natuur weer hersteld is. Daar waren we toch wel even stil van, want het is een enorm groot gebied dat afgebrand is.

Dinsdag 18 juni was het allemaal weer voorbij en voor we onze auto inleverden en op het vliegtuig stapten hebben we nog een uur in Faro rondgelopen (met alweer een trui aan) en een laatste sumo de laranja gedronken.        

Conclusie: voor mij persoonlijk was vier keer Cabanas één keer te veel. Het weer viel tegen en er valt voor ons niks nieuws meer te ontdekken. Het blijft een leuk plaatsje waar je ongedwongen vakantie kan vieren, maar volgend jaar wil ik toch iets anders (en ik heb natuurlijk al een Plan). Nu manlief nog overtuigen …

Alle foto’s op Facebook!

Logies:

Cabanas de Tavira: Appartement Cabanas Gardens, superior appartement met één slaapkamer met twee enkele bedden, badkamer met bad, lavabomeubel, bidet en toilet. Zeer grote living met flatscreen TV en een keuken met alles erop en eraan, incl. was- en vaatwasmachine, een terras met tuinmeubilair. Airco/verwarming. Gratis wifi. Gemeenschappelijk zwembad met ligbedden, ondergrondse garage. Alle deuren en poorten te openen met toegangscode.
Prijs/kwaliteit: te duur. Het standaard appartement dat we vorig jaar hadden was weliswaar iets kleiner, maar veel mooier en ook een stuk goedkoper.

Sevilla: Hotel Amadeus in de Barrio Santa Cruz. Zeer centraal gelegen hotelletje verspreid over verschillende patriciërshuizen uit de 18de eeuw. Alles staat er in het teken van klassieke muziek. In de centrale patio en de vertrekken errond staan er tal van muziekinstrumenten waar je als gast ook gewoon op mag spelen. Zo konden we ’s avonds genieten van een prachtig pianorecital, uitgevoerd door een van de andere gasten. Een geweldig hotel waar ik zo terug naartoe zou gaan. De kamers zijn niet al te groot, maar zeer proper, met goede bedden en met alle modern comfort. Op iedere verdieping staat er een laptop met printer waar je gratis gebruik van kan maken. Tevens ook overal plateautjes met drank en glazen waarvan je kon nemen naar believen. Op de derde verdieping is er een dakterras waar je rustig wat kan drinken. Er is ook een jacuzzi en enkele ligbedden. Het ontbijt kan je in je kamer nemen, op het dakterras of in een van de vertrekken beneden.
Prijs/kwaliteit: prima.

Eten:
We hebben alle dagen ergens anders gegeten. Ik ga ze niet allemaal beschrijven want het was meestal gewoon lokale Portugese keuken. Voor mezelf even op een rijtje zetten: A Sabores da Ria (Cabanas), Aquasul (Tavira), Bistrot O Porto (Tavira), A Taska (Tavira), O Infante (afschuwelijk! Castro Marim), O Monteiro (Cabanas), O Grelha Peixe (Cabanas), Amore Vero (Tavira), Noélia e Jeronimo (Cabanas), Casa Tomate (Sevilla), Taberna Belmonte (Sevilla), Puerta Oro (Sevilla), Patanchon & Patanchon (Sevilla).

Twee restaurants had ik op voorhand uitgezocht en gereserveerd:

Orangerie in het Villa Monte Resort in de heuvels van Moncarapacho. Toen we de lange oprijlaan inreden, langsheen het golfterrein, naar de hoofdgebouwen (hotel, spa, restaurant) zagen we al direct dat dit een zeer luxe omgeving is. Als niet-hotelgasten werden wij hartelijk verwelkomd op het terras waar we dan bovendien ook nog de beste tafel kregen: aan de voorzijde, met open zicht op de tuin, de heuvels en de zee ver beneden ons.
Men heeft hier drie menu’s: een driegangenmenu (Passions Menu) aan 25 euro, een vegetarisch menu aan 35 euro en een uitgebreid menu aan 55 euro (en 20 euro voor aangepaste wijnen). Uiteraard kan je ook à la carte eten en dat is wat wij gedaan hebben. Bij het aperitief kwam een amuse: een stukje ‘guinea fowl breast with broad bean’. Manlief zijn voorgerecht was ‘confit shrimp salad with tomato pudding‘ en het mijne ‘fish soup with golden bream medallion and fried parsley’. Na de spoom (limoen) werd ons hoofdgerecht opgediend: ‘black pork tenderloin with Xerém and vegetables’. Tijdens het dessert gingen wij weer iedere onze weg. Manlief koos voor het ‘Orangerie dessert’ (verschillende kleine dessertjes) en ikzelf nam de ‘fig parfait with nut pralinée and lime sorbet‘.
De wijn die de sommelier voor ons had uitgekozen was een Assobio Tinto van het bekende huis Herdade de Esporão. Als aperitief hadden we trouwens een zeer lekkere Alambre Moscatel de Setúbal. Bij de koffie kwamen er nog enkele mignardises. We hebben hier prima gegeten.
Prijs voor onze maaltijd: vrij normaal naar Belgische normen, duur voor Portugal.

São Gabriel* Een sterretje tijdens de vakantie, het moet kunnen. We kwamen hier voor de zondagslunch (het restaurant is in de week alleen ’s avonds open). De ‘Sunday Lunch’ bestaat uit een driegangenmenu voor 29 euro. Een koopje in dit segment. Er is keuze tussen twee voorgerechten, drie hoofdgerechten en twee desserts. Manlief koos voor de ‘frothy asparagus soup with quail egg’, ik wou graag de ‘sautéed prawns on avocado salad, tomatoes and coriander’. Zeer smaakvolle voorgerechten. De aspergesoep was trouwens van witte asperges gemaakt, nauwelijks te vinden in Portugal. Hoofdgerecht werd eensgezind ‘pan fried fillet of grouper with ginger on beetroot risotto, spinach and star anise sauce’. Donkerrode risotto, een vreemd gezicht maar wel heel erg lekker ondanks dat ik niet zo van de aardse smaak van bieten houd. Voor de desserts gingen we weer apart. Manlief koos voor de ‘passion fruit and mango tart with fresh mango and its coulis’ en ik voor de ‘coconut panna cotta enhanced with wild berries’. Hier dronken we vooraf een 20 jaar oude Madeira en bij de maaltijd een witte Esporão Reserva. Het eten was hier erg lekker, de service was correct maar minder hartelijk dan bij de Orangerie. De locatie vond ik maar zo-zo. Het restaurant lag aan de drukke weg van Quinta do Lago naar Vale do Lobo en het terras waar de lunch geserveerd wordt is ingesloten zonder enig uitzicht en tamelijk claustrofobisch vanwege de overvloed aan parasols om de zon weg te houden.
Prijs voor onze maaltijd: goedkoop naar Belgische normen. Wat er wel doorsloeg waren de dranken. Die waren een stuk duurder dan de maaltijd op zich.

Een derde restaurant dat ik toch wel noemenswaardig vind is Villa Medici in Carvoeiro. Het is een luxe Italiaans restaurant met een mooi rustig terras. Je kan er een volledige Italiaanse maaltijd eten, maar ook gewoon een pasta of een pizza. Wij hebben er tussen de middag een pizza gegeten en dat was de beste pizza van de laatste tien jaar!

Doe ik het of doe ik het niet?

Vliegtuigtickets kopen voor Faro voor volgend jaar juni, bedoel ik dan. Ze staan relatief laag geprijsd en uit ervaring weet ik dat ze op een paar dagen tijd de hoogte in kunnen schieten.

Wat houdt me tegen? Ik kan niet twee weken aan een stuk op een strand of aan een zwembad zitten. Dat kan ik niet en dat wil ik ook niet. Ik wil ook nog wel wat zien. Probleem is dat we het daar ondertussen wel zo’n beetje gezien hebben allemaal. Zelfs een combi-reis zoals we de laatste twee jaar gedaan hebben zit er niet in want we hebben ook alle steden en stadjes in Portugal bezocht. Maar … we willen allebei wel heel graag naar Portugal.

Ik dub nog een dagje voort en neem straks, in overleg uiteraard, een beslissing.

Update 11u15: ik heb geboekt. De tickets waren alweer duurder geworden sinds gisteravond.

Mesa do Cume

Half juni genoten we bij Mesa do Cume, een idyllisch gelegen restaurantje hoog in de bergen boven Tavira, van een heerlijke zondagslunch.

De afgelopen weken heeft het daar in de regio hevig gebrand en vandaag lees ik tot mijn verbijstering op hun website dat ze waarschijnlijk niet meer terug open gaan. Het restaurant is intact gebleven, net zoals tachtig percent van de tuin maar het huisje van de eigenaren is volledig verwoest en het ontbreekt hen aan de financiële middelen om zowel hun eigen huisje op te knappen als het restaurant opnieuw draaiende te houden.

Hoe erg is dit! Deze mensen hebben jaren gevochten om van hun restaurant het kleine paradijs te maken dat het nu is, en alles is voor niks geweest. Ik leef erg met hen mee.

Reisverslag!

En zo werd het weer juni, al sinds jaar en dag onze vakantiemaand. Dat de reis voor de derde keer op rij naar Portugal zou gaan, dat wisten we al van vorig jaar augustus toen ik bij Brussels Airlines supergoedkope vliegtickets op de kop heb kunnen tikken (72 euro pp retour naar Porto). We zouden wel andere steden doen dan vorig jaar, er is tenslotte meer dan genoeg te zien en te ontdekken in Portugal.

Zoonlief en zijn meisje brachten ons op 3 juni naar de luchthaven, en na een voorspoedige vlucht landden we tegen de middag op de luchthaven van Porto. De auto (een Peugeot 207 SW diesel) was snel opgehaald bij Europcar. GPS geïnstalleerd, adres van het hotel in Braga ingevoerd en daar gingen we …
Onderweg, bij het eerste het beste kraam “se vende cerejas do resende” meteen maar een kilo kersen gekocht. 2,50 euro voor lekker knapperige zoete kersen. Dat een kilometer verderop het aanbod alsmaar groter en de prijs alsmaar kleiner werd kon en mocht de pret niet drukken. Nu ja, ze waren lekker en de 2,50 euro meer dan waard.

Eenmaal in Braga nogal wat rondjes gereden alvorens we de hotelparking gevonden hadden! Het is wat met die eenrichtingsstraten daar. Ingecheckt in hotel Bracara Augusta en heel snel terug naar buiten, voor een lichte lunch in de zon op het grote plein in het midden van de stad. In deze oude steden betaal je nog steeds extra als je wat verbruikt op de esplanada (het terras dus).

Nadien hebben we Braga verkend en ’s avonds hebben we genoten van een lekker diner in het hotelrestaurant Centurium, door Michelin bekroond met een bib gourmand. Als hotelgasten kregen we een gratis aperitief aangeboden, ook het couvert was ‘on the house’ en water stond standaard op tafel. Daar bovenop nog eens 15% korting. Een aanrader in Braga!

Dag twee begon met een uitgebreid ontbijt (buffet). Er stond naast de standaard koffiemachine een professionele Nespresso met een ruime keuze aan cupjes. En geen mens die wist hoe het apparaat werkte … behalve wij. Hahaha! Na het ontbijt zijn we naar Viana do Castelo gereden, een stadje gelegen aan zee. Het stadje op zich stelde niet veel voor, maar het was lekker warm en het strand lonkte … we hebben dus een paar uren op het strand zitten lezen. Deed wel deugd, die heerlijke warme zon na de natte en koude lente thuis! Het viel wel op dat het daar nog helemaal geen strandseizoen is, ook niet op de andere stranden die we bezocht hebben aan de kust in het noorden en het centrum. ’s Avonds bacalhau assado na brasa gegeten bij Inácio in Braga met een fles rode vinho verde (lekker, als hij fris geschonken wordt).

De volgende dag hebben we in de voormiddag wat geshopt want er zijn ontzettend veel winkels in Braga, vooral schoenwinkels. Manlief heeft twee paar schoenen gekocht en een mooie jeans. Ook aan de vele pastelarias kon hij heel moeilijk weerstaan. Helaas geen schoenen voor mij want als je maat 41 vraagt voor een damesschoen kijken ze je aan of ze het in Keulen horen donderen. Jammer, want ik heb wel honderd paar gezien die me aanstonden.

’s Middags hebben we – uiteraard, zou ik zeggen – het sanctuarium Bom Jesús do Monte in Teñoes bezocht. Bom Jesús is een van de heilige plaatsen in Portugal waar destijds – en nog steeds, had ik de indruk – veel bedevaarders kwamen. De barokke kerk aan het eind van een 116 meter hoge trappengalerij is te bereiken via 686 trappen. Je kon er ook met de auto naartoe … even raden wat wij gedaan hebben!

Helaas is het weer toen omgeslagen en toen we even later in Guimarães aankwamen – European Cultural Capital 2012 & UNESCO World Heritage Site – viel er zo af en toe wat lichte regen. We hebben toch nog een tijd doorheen deze middeleeuwse stad, de eerste hoofdstad van Portugal, gelopen. ’s Avonds hebben we nogmaals in het hotel gegeten: cataplana de marisco. Cataplana is een typisch Portugees gerecht (vis, zeevruchten, kip, …) dat wordt gestoofd en opgediend in een ‘cataplana‘, een koperen pan met deksel in de vorm van een grote visschelp.

De volgende morgen was het tijd om Braga te verlaten en onze reis verder te zetten, naar Óbidos. We hebben een kleine omweg gemaakt langs Costa Nova om de gekleurde huisjes te bekijken. Een plaatsje met een heel erg ‘aan zee’ gevoel.

In de namiddag ingecheckt in hotel Real d’Óbidos. Gelukkig had het hotel een garage, want in zo’n klein stadje met ultrasmalle straatjes een parkeerplaats vinden is geen simpele zaak! Óbidos is heel toeristisch, overdag heel druk met dagjesmensen (busladingen vol, een beetje zoals Sintra), maar ’s avonds geen levende ziel te zien. Het is een klein stadje en op een paar uren heb je ’t daar wel gezien.

We hebben ook de hele stadsomwalling gewandeld en waren ook daar in een goed uur mee rond. Ik vond het wel de moeite waard om het stadje vanuit de hoogte te bekijken, al was het best vermoeiend want ook in deze stad zijn de hoogteverschillen aanzienlijk. Ook te merken op de stadswallen!

Het aanbod aan restaurants is in Óbidos niet om over naar huis te schrijven – echt gericht op toeristen – en na twee wat mindere ervaringen zijn we op onze laatste avond maar in de Pousada Castelo de Óbidos gaan eten. Ook dat was een tegenvaller: veel te duur voor wat het was en heel stijfdeftige bediening. Niks voor ons.

We hadden aanvankelijk drie nachten geboekt in Óbidos, maar gezien het mooie weer van de eerste dagen (en de nabijheid van de zee) en de hitte die er op dat moment heerste in Évora (onze volgende stop), besloten we een dag te verlengen in Óbidos en een dag eraf te pitsen in Évora. Dat hadden we, achteraf gezien, beter niet gedaan want het weer sloeg nog maar eens een keer om. We hebben gelukkig wel één prachtige dag gehad aan het surfstrand in Baleal.

In het kort: Óbidos zelf is goed voor een halve dag, meer niet. Vanuit Óbidos hebben we nog een uitstap gemaakt naar Tomar en hebben daar een prachtig stukje Estremadura gereden. Het had wat weg van Toscane: glooiende heuvels, en hier en daar een quinta met een rijtje cipressen ervoor. Ook nog naar Nazaré geweest waar het dan ’s avonds toch weer prachtig weer was. Net zoals bij ons breekt ook hier de zon veel sneller door aan zee. Nazaré is nog zo’n typisch ouderwets kuststadje, waar oude dametjes in klederdracht aan de rand van de weg op een stoeltje kamers zitten te verhuren. Ontelbare bordjes met ‘se aluge quartos’ heb ik gezien. Op onze laatste dag in Óbidos begon het tegen de middag te miezeren. We zijn dan maar in de salon in het hotel gaan lezen. Een half dagje rust kan tenslotte nooit kwaad.

Op naar onze volgende bestemming: Évora. Een hele mooie rit langs de N114 en op het gemakje genieten van het zo mooie afwisselende landschap. Zo druk en bebouwd het Portugese noorden is, zo rustig en eindeloos is het zuiden.

Ingecheckt in het boutique hotel Albergaria do Calvário waar de ontvangst hartverwarmend was. Onze auto werd er door de voiturier in de garage gereden terwijl wij in de tuin wachtten met een glas Reguengo tot onze lunch zou geserveerd worden. Je voelt dat je hier een stuk zuidelijker zit. Het was er schitterend weer: warm, droge lucht en een fijne bries.

Wat later op de middag hebben we een wandeling door de leuke universiteitsstad Évora gemaakt, het Palácio en de Capelo de Cadaval bezocht, alsook de Romeinse overblijfselen. In Évora is het niet zo evident om op zondagavond een restaurant te vinden. De meeste zijn dan gesloten, zo ook de twee bib gourmands die ik had aangeduid. Dan maar het advies van de receptioniste van het hotel gevolgd en gegeten bij 1/4 para as 9. Het was niet slecht, maar ook geen hoogvlieger.

De volgende dag, na een super bio ontbijt (deels buffet, deels à la carte) Évora verder bezocht. Het mooie park onder andere, de route van de megalieten in Guadalupe gereden en naar het zeer hoog gelegen Évora Monte waar buiten een oude kasteelruine niets te zien was.’

s Avonds hebben we gegeten in de BL Lounge (bib). Niet de typische eenvoudige Portugese gerechten, maar een meer verfijnde keuken. We aten er onder andere een voorgerecht van koude aardappelen met knoflookmayonaise en favas com chorizo. Voor mij nadien een heerlijke risotto met groene asperges en gambas, voor manlief een reusachtige perfect gegrilde tonijnsteak. Ook een dessert van de dessertwagen mocht hier niet ontbreken (voor manlief althans). Het weer in Évora was eigenlijk perfect voor sightseeing: warm, doch niet té met veel zon en af en toe wat witte wolkjes.

Op 12 juni ’s morgens zijn we dan via de N wegen naar Cabanas de Tavira (ons ‘home away from home’) gereden. Een prachtige rit, strakblauwe lucht, dwars door de mooie natuur van de Alentejo en het Parque Natural do Vale do Guadiana. Net zoals vorig jaar hebben we ook nu weer genoten van de vergezichten onderweg: rijstvelden, olijfgaarden, wijnstokken, kurkeiken, ooievaars, oneindige graanvelden, zonnebloemen, …

Al snel vonden we onze residentie Cabanas Gardens en werden we door Chris naar ons appartement op de 1ste verdieping gebracht. Een mooi en nieuw appartement, niet zo groot als dat van vorig jaar, maar wel met alles erop en eraan, ook een ondergrondse garage en een lift. Net als vorig jaar was het ook hier zeer rustig.

Over de Algarve heb ik nog weinig te vertellen. We kennen het er ondertussen wel zo’n beetje. We hebben dankzij Tripadvisor nog wel wat nieuwe restaurantjes ontdekt, buiten het over-toeristische circuit, m.a.w. in een iets duurdere prijsklasse maar nog steeds maar een fractie van onze Belgische prijzen. Zo hebben we o.m. gedineerd bij Amore Vero, da Bairrada, Mesa do Cume en Jamie’s Cozinha. En verder de bekende adresjes van vorige jaren. Én ik heb één keer het fornuis gebruikt in ons appartement!

We hebben hier over het algemeen zeer mooi en aangenaam weer gehad, met één dag een uitschieter naar 41° toen we op uitstap waren naar Silves en Lagos. Lagos is een leuke badstad trouwens. Ook nog vrij authentiek, maar wel veel drukker dan Tavira.
De laatste dagen was er veel wind op het strand maar dan bood het heerlijke zwembad uitkomst. We hebben deze keer vaker het strand van Praia Verde bezocht. Eens iets anders dan Cabanas.

Op 21 juni zat onze tijd er hier op en met pijn in het hart namen we afscheid van de Algarve, om in één ruk weer naar het noorden te rijden, naar Porto waar we twee dagen nadien onze terugvlucht naar Brussel zouden nemen. Maar eerst nog een paar dagen genieten van de – voor mij – leukste stad in Portugal: Porto.

Ik had voor het gemak hetzelfde hotel geboekt als vorig jaar. Het is goed gelegen, heeft een garage in de buurt en – niet onbelangrijk – het is vlot te bereiken. Om 17u15 ingecheckt en om 17u30 zaten we al aan de porto! Nadien zijn we naar de Ribeira gelopen en hebben we de rivier gevolgd naar het nieuwe stadsdeel, een wijk met veel moderne gebouwen, dit mede dankzij de aanwezigheid van een befaamde universiteit voor architecten.

We hadden zo lang gelopen dat we om 21u compleet doodop het eerste het beste restaurant aan de Ribeira zijn binnengestrompeld. Ik herinner me niet eens de naam …

Het was die avond voetbal. Tsjechië speelde tegen Portugal en Portugal won! Wat een feest in de stad. Nooit gezien, nooit meegemaakt. Wij liepen ook met een (zeer bescheiden) Portugese vlag rond en het is onvoorstelbaar hoe je dan gewoon wordt opgenomen in het feestgedruis. Ik kan niet tellen hoeveel keer wij op straat omhelsd zijn door wildvreemden. Het was een heel fijne ervaring in ieder geval.

Dag twee, na een copieus ontbijt in het hotel, zijn we te voet tot aan de Ribeira gelopen en hebben daar de oude tram 1 genomen naar Foz de Douro, een soort voorstadje van Porto met luxe winkels en villa’s langsheen de ‘strand’-boulevard. Totaal iets anders dan de oude (voor mij echte) stad Porto.

Daar hebben we een eind langs de boulevard gelopen en wat gedronken op het terras bij Shis. Er stond veel wind maar achter het glas was het heerlijk. De prijs van een glas doodgewone porto was wel zwaar overdreven.

Nadien zijn we verder doorgelopen tot helemaal aan het einde van Matosinhos (het strand van Porto). Volgens de ober bij Shis was het maar een kwartier lopen, maar ik vermoed dat hij het zelf nooit gedaan heeft want wij hebben er een uur over gedaan, en flink doorgestapt ook nog! We zijn dan gaan kijken bij Os Lusíadas of het wat voor ons was (tip van een zakenrelatie) en hebben ter plekke gereserveerd voor het diner. Daarna op een terras aan de boulevard in Matosinhos een heerlijk verse gegrilde dorade gegeten. Samen met gebakken aardappelen in de schil en een flinke portie groenten 6 euro … Helemaal voldaan van het eten hebben we dan maar de bus teruggenomen naar de stad en zijn daar op een terras aan de kade van de Douro neergeploft.

’s Avonds hebben we de bus terug genomen naar Matosinhos voor ons – letterlijk – laatste avondmaal bij Os Lusíadas. We hebben hier de robalo nao forno ao sal (zeebaars in zoutkorst) gegeten, een gerecht waarvoor dit restaurant bekend staat. Het serveren van de vis is nog een heel ritueel dat kundig door de stijfdeftige ober werd uitgevoerd. We hebben hier lekker gegeten hoewel ik de bediening veel te stijf vond. Er kon geen lachje vanaf. De mensen spraken ook nauwelijks Engels. Ik had het gevoel dat dit meer een restaurant is voor zakenmensen. In ieder geval: de rekening viel mee want, zoals bij alle betere visrestaurants, worden ook hier de prijzen aangegeven per kilo. Het blijft dus tot op het einde een verrassing wat je uiteindelijk gaat moeten betalen.

En na een laatste slechte nacht was dan echt het moment van opstappen aangebroken. Nog een laatste pingu (espresso met een beetje melk) op een terras in de zon, de auto ingeleverd (2800 km), en dan maar wachten op onze terugvlucht. En ondertussen alvast dromen van de volgende vakantie …

Info hotels (geselecteerd aan de hand van reviews op Tripadvisor, Fodor’s en booking.com):

Braga (3 nachten): Bracara Augusta, historisch hotel in het centrum van Braga. Klassieke kamer, niet al te groot, met een breed bed, bureau en zitje, flatscreen TV. Pillow menu, badjassen en een goed gevulde minibar. Er stond een fles water en een mandje fruit dat de volgende dagen werd aangevuld. Kamer was goed af te sluiten met luiken. Ruime badkamer in marmer met ligbad en kwaliteitsproducten, ook een scheerspiegel. Bad- en bedlinnen met het embleem van het hotel. Gratis wifi. Gratis parkeerplaats in voor het hotel gereserveerde parkeervakken op straat. Tuinterras en goed restaurant, stijlvol bemeubeld. ’s Morgens uitgebreid ontbijtbuffet. Buiten gewone koffie ook een professioneel Nespresso apparaat met veel verschillende cupjes. Prijs/kwaliteit: goed.

Óbidos (4 nachten): Real d’Óbidos, historisch hotel net buiten de stadsmuur in middeleeuwse stijl. Aparte sfeer, deed een beetje kloosterachtig aan. Personeel was gekleed in middeleeuwse klederdracht, wat ik toch wel overdreven vond. Klassieke kamer met twee extra lange queensize bedden, bureau en zitje. Pillow menu. Iedere avond een chocolaatje op het hoofdkussen. Flatscreen TV. Mooie ruime badkamer met ligbad. Bad- en bedlinnen met het embleem van het hotel. Zeer dunne muren! Internet te betalen (hotspot, 5 euro voor 24u op te gebruiken binnen de 7 dagen). Zwak signaal. Gratis garage onder het hotel. Zwembad met ligstoelen en terras. Groot salon met verschillende zithoeken naast de lobby met kasten vol met drank waarvan je jezelf mocht bedienen, systeem ‘honesty bar’. ’s Morgens uitgebreid ontbijtbuffet, met o.m. champagne en – helaas – afbakbroodjes. De ontbijtruimte was groot en had nauwelijks daglicht. Niet echt gezellig. Prijs/kwaliteit: goed. Het minst goede hotel deze vakantie.

Évora (2 nachten): Albergaria do Calvário, luchtig boutique hotel net binnen de stadsmuren gelegen. Ruime, luchtige doch vrij sobere kamer met een standaard dubbel bed. Pillow menu. Koelkastje met een paar flesjes water (gratis), flatscreen TV. Kleine badkamer in marmer met douche. Bad- en bedlinnen met het embleem van het hotel. Gratis wifi. Gratis garage onder het hotel (met voiturier). Diverse salons en een gezellige binnentuin waar je ’s morgens kon ontbijten of een lichte lunch bestellen. ’s Morgens uitgebreid ontbijt met organische producten, deels als buffet en deels à la carte. Verse pannenkoeken, eieren, spek, espresso, cappuccino, … alles naar believen. Wat hier vooral zal bijblijven is de hartelijkheid van het personeel. Nog nergens hebben wij ons zo welkom gevoeld. Prijs/kwaliteit: misschien iets te duur.

Cabanas de Tavira (9 nachten): nieuw appartement op de 1ste verdieping in residentie Cabanas Gardens met één slaapkamer met een goed dubbel bed, badkamer met bad, lavabomeubel, bidet en toilet. Verder een ruime living met grote flatscreen TV, DVD en BluRay-speler, iPod docking station, een hele kast vol met DVD’s, en verder een keuken met alles erop en eraan, incl. was- en vaatwasmachine, een terras met tuinmeubilair. Airco/verwarming. Gratis wifi. Gemeenschappelijk zwembad met ligbedden, ondergrondse garage. Alle deuren en poorten te openen met toegangscode. Gratis wifi. Prijs/kwaliteit: meer dan correct.

Porto (2 nachten): Porto Trindade, vrij nieuw designhotel, goed gelegen in het stadscentrum. Kamer 100% geluidsdicht, niet erg groot en de kasten volgestouwd met kussens. Pillow menu dus! Verder een flatscreen TV, koffie- en theezetfaciliteiten. Kleine design badkamer met douche, lavabo en toilet met goede producten. Bad- en bedlinnen met het embleem van het hotel. Gratis wifi, zwak signaal op de 5de verdieping. ’s Morgens uitgebreid ontbijtbuffet. Parkeergarage op 300m, het hotel nam de kosten tussen 18u en 09u voor zijn rekening. Prijs/kwaliteit: meer dan correct.

Het Grote Reisverslag

Ik dacht, ik schrijf maar even een reisverslag voor het nageslacht. Helaas heeft het nageslacht niet veel interesse in de avonturen van moeder en vader. Ach, dan schrijf ik het toch gewoon voor mezelf en voor mijn trouwe lezers. Het wordt wel lang … u bent gewaarschuwd!

Maandagmorgen 6 juni vertrokken we, gepakt en gezakt, met de trein – jawel! – naar de luchthaven van Zaventem voor onze vlucht naar Porto. Daar aangekomen haalden we onze huurauto op, een spiksplinternieuwe Seat Ibiza met 230 km op de teller. Ondanks de heksenketel onderweg leidde onze Claire (GPS) ons feilloos naar ons hotel in het hart van Porto. Nadat we de koffers naar boven hadden gebracht togen we maar meteen naar de bar om ons welkomstdrankje, een glas heerlijke porto of wat had je gedacht, te nuttigen. Hij smaakte ons bijzonder lekker.

En dan de stad in natuurlijk. Het hotel lag in de bovenstad, en wij wilden helemaal naar beneden, naar de Douro. Ik had dus al snel in de gaten dat het een moeilijke klus zou worden om op eigen kracht terug boven te geraken. Gelukkig is het openbaar vervoer hier bijzonder goed geregeld: metro of bus, we konden kiezen.
Het uitzicht op de stad vanaf Vila Nova de Gaia (waar de porthuizen gelegen zijn) aan de overkant van de Douro was fenomenaal mooi in het avondlicht.

Dag twee hebben we de Douro vallei gereden. Mooi, mooi, mooi. Vooral het tweede deel: de Rota do Vinho do Porto tot in Pinhâo. Glooiend landschap, veel haarspeldbochten, wijnstokken zo ver het oog reikt en verder vrijwel geen levend wezen te zien onderweg. Ieder porthuis heeft zijn eigen wijngaard, netjes aangeduid met een (of meerdere) bordje(s). Het eerste deel van de route, de Rota dos Vinhos Verdes, vonden wij persoonlijk wat saaier.

En dan moest er natuurlijk ook geproefd worden. Dat deden we de volgende dag. Eerst sightseeing in Porto en tegen de middag wandelden we – bergop uiteraard – richting Taylor’s voor de lunch. Die tip had ik via een internet kennis. Barão de Fladgate is een klassige zaak, en gelukkig konden we op het terras zitten want we waren – zoals altijd tijdens de vakantie – heel casual gekleed. Vanop ons plekje hadden we een enig zicht op de stad.

Na de lunch deden we een rondleiding bij Graham’s met aansluitend een portproeverij. Zeer interessant wat de jongeman ons allemaal wist te vertellen over port van A tot Z. Ik heb onthouden dat je een Ruby het best een paar uren in de koelkast zet voor je hem schenkt, en dat een Vintage maximaal twee dagen bewaard kan worden eens de fles open is geweest. Dat wordt even flink doordrinken als je maar met twee bent … In de proefkamer proefden we een Late Bottled Vintage (2005), een Ruby Finest Reserve en een Tawny 10 years old. De laatste was de beste.

De volgende dag lieten we Porto achter ons en begaven we ons richting Sintra, onze tweede halte. Onderweg stopten we nog even in Aveiro, ook wel het Venetië van Portugal genoemd. Buiten de moliceiros die wat weg hebben van een gondel vond ik er weinig Venetië aan. Het station was ook nog wel mooi om te zien. Een groot statig wit gebouw met veel blauwe azulejos. En we moesten toch lunchen, dat ging dus in één moeite door.

Aangekomen in Sintra (het miezerde een beetje) vonden we al snel onze B&B. Van buiten zag het er allemaal netjes uit. Een prachtige tuin met zwembad en heel veel bomen, apart stond een gebouwtje waarin de kamers ondergebracht zijn. En toen viel het toch wel even tegen. De kamer was zeer basic, de badkamer klein en zo mogelijk nog eenvoudiger. Geen productjes, niet eens een doos kleenex. Ik had echt zin om snel weer weg te lopen maar geboekt is geboekt, dus we hadden weinig keuze wilden we geen tweemaal kosten maken. En ach, we zouden toch veel weg zijn, dus we overleefden het hier wel. Maar ik begrijp toch nog altijd niet hoe ze op Tripadvisor op één konden staan (ze staan nu trouwens op 2 en misschien na mijn review nog lager).

We gingen al snel het stadje in, steil omhoog deze keer. Wat een drukte! Busladingen vol toeristen werden er gedropt. Er is natuurlijk ook best veel te zien qua paleizen en tuinen. ’s Avonds, toen de hordes toeristen verdwenen waren, was het er trouwens heerlijk rustig.

De volgende ochtend, na ons ontbijt buitenshuis, bezochten we achtereenvolgens Quinta da Regaleira en het park en in de namiddag het Palácio Nacional de Pena en het park. Mooi, en uitstekend verzorgd, maar niet meer zo heel veel kleur in de tuinen. De meeste bloeiende struiken en snijbloemen waren natuurlijk al uitgebloeid. En steil, steil dat het was! Tegen de avond hadden we allebei pijn in onze kuiten. We hadden natuurlijk ook onze wandelingen in Porto er al op zitten. Nog een uurtje aan het zwembad gezeten voor we gingen eten.

De volgende morgen vertrokken we al vroeg naar Lissabon, met de trein. Een fluitje van een cent want vanuit Sintra is er maar één lijn en die gaat rechtstreeks naar station Rossio in Lissabon. Aan kaartjes geraken uit de automaat, die na stap 1 plots alleen nog Portugees ‘sprak’, was nog even een avontuur op zich, maar dankzij mijn kennis van het Frans en het Spaans is uiteindelijk ook dat gelukt.

En toen stonden we daar in Lissabon. Ik had wel een stadsplan en we wisten wat we wilden zien, maar ik vond het toch een chaotische bedoening. Omdat Lissabon op zeven heuvels is gebouwd kochten we direct maar een dagkaart voor het openbaar vervoer. Daarmee mochten we ook op de hop-on, hop-off bus en zo lieten we ons heerlijk in de open bus door de stad voeren, met de haren in de wind.

Eerste stop was Belém aan de rivier Taag waar de beroemde pastéis de Belém vandaan komen. Natuurlijk moesten we pastéis hebben van DE bakkerij. Ze waren niet eens zo lekker in feite. Na nog wat te hebben rondgewandeld en bekeken in Belém ging het terug met de bus naar het stadsdeel Baixa, de ‘lage’ moderne stad met grote gebouwen en immense pleinen. Heel anders dan bijvoorbeeld de wijk Bairro Alto waar we met de elevador naartoe ‘stegen’. En ook weer anders dan de wijk Alfama waar we met zo’n oud geel trammetje (lijn 12) naartoe tramden ’s avonds. Deze wijk had toch wel mijn voorkeur. Heel levendig en volks, met kleine donkere cafeetjes en typische restaurantjes. Na onze wandeling aldaar daalden we te voet terug af naar de Baixa waar we in de omgeving van het station een restaurant opzochten. Daar gingen we na een paar uren heel vrolijk naar buiten. Onderweg naar het station kregen we nog hash aangeboden van een paar duistere figuren maar we hadden al zoveel wijn in ons lijf (vandaar de vrolijkheid) dat we het vriendelijk maar resoluut geweigerd hebben. Na 40 minuten treinen stonden we rond een uur of elf terug in Sintra op het station. Een lange en vermoeiende dag.

Rust was dus wat we nodig hadden de volgende dag. Het strand Praia das Maças bracht uitkomst. Ligbedden gehuurd en lekker een halve dag in de zon liggen lezen. Daarna nog Cabo da Roca – het meest westelijke punt van het Europese vasteland – bezocht en de populaire badstad Cascais. Gezellig om rond te lopen, heel veel zonnige terrasjes met opdringerige obers, maar geen plek voor ons om te verblijven. Veel te druk. We waren uiteindelijk nog blij dat we ’s avonds terug naar onze basic B&B in Sintra konden!

Onze laatste dag in Sintra begon bewolkt. We bezochten Monserrate (paleis en park). Weer ging het op en neer in het prachtige park. In de namiddag nog een goed uur aan het strand van Praia do Guincho in Cascais gezeten tot er hele donkere wolken kwamen overdrijven. Toen zijn we maar naar Boca do Inferno gereden en hebben we ’s avonds onze valiezen ingepakt voor onze rit naar Algarve de volgende dag.

Een flinke rit, zo’n 325 km. De autowegen in Portugal zijn zalig om te rijden. Op het hele traject zijn we misschien twintig auto’s gepasseerd. Dat maak je in België zelfs ’s nachts niet mee! Het landschap onderweg is ook prachtig. Je rijdt midden door de natuur in een glooiend landschap bijna loodrecht naar het zuiden. Wijngaarden worden afgewisseld met rijstvelden, olijf- en appelsienengaarden, serra’s, uitgestrekte zonnebloemvelden, … Ook heel veel ooievaars gezien onderweg. Op iedere hoogspanningspiloon zaten er wel een aantal nesten. Blijkt dat deze pilonen speciaal met plateaus gebouwd worden om de ooievaars in het landschap te houden.

In de namiddag kwamen we aan in Cabanas de Tavira. We kenden het natuurlijk al, hadden er vorig jaar ook een appartement gehuurd, wel in een andere straat. Na een simpel telefoontje kwam Nico van de ‘management company’ ons de sleutel brengen en toen konden we ons gaan installeren in onze luxe penthouse. Het was nieuw en heel ruim. De leren zetels en stoelen geurden nog naar de nieuwigheid. We waren de enige residenten in het blokje (3 app.), het was er dus super rustig. Tien minuutjes lopen naar het centrum (wat heet) van Cabanas en de ferry service naar het strand. Kon echt niet beter. Manlief heeft genoten van het dakterras. Die stond ’s morgens speciaal vroeg op om daar al te kunnen gaan zonnen. Overdag was het daar trouwens veel te warm.

Veel hebben we niet gedaan in de Algarve. We hadden natuurlijk vorig jaar al veel bezocht en het was veel te heet om iets te ondernemen. We zijn een keer gaan shoppen in de luxe mall in Portimâo, hebben een rit gemaakt door de Serra de Monchique en Caldas de Monchique bezocht, verder nog een stadswandeling in Olhâo en het oude centrum van Faro. En voor de rest hebben we genoten van de zee en het witte strand en van ons appartement.

Omdat we vanuit Porto terug naar huis zouden vliegen (de prijs van one-way vliegtickets en van de drop-off fee voor de auto noopten ons daartoe) en onze vlucht in de vroege namiddag ging, zijn we een dag eerder vertrokken vanuit Cabanas en hebben we nog overnacht in de pousada in de buurt van Coimbra. Dat gaf ons ook de gelegenheid om deze universiteitsstad te bezoeken. Een groezelige, wat vieze stad vonden wij. Maar goed, we zijn er geweest en na de zoveelste vrijwel slapeloze nacht leverden we de volgende middag de auto in met 2700 km meer op de teller en vlogen we, na een zeer geslaagde vakantie, terug naar huis.

Há caracóis!

Wat opviel in alle steden en stadjes, behalve in de toeristenplaatsen in de Algarve, is de armoede die heel zichtbaar is. Heel veel leegstand en woningen in erbarmelijke staat, bedelaars, kreupelen, daklozen die in een portiek sliepen op een stuk karton.

Verblijf (geselecteerd aan de hand van reviews op Tripadvisor en Fodor’s):
Porto (3 nachten): Porto Trindade, vrij nieuw designhotel, goed gelegen in het stadscentrum. Kamer 100% geluidsdicht, aan de kleine kant met weinig bergruimte en slechts één zitje. ‘Pillow menu’ met een keur aan hoofdkussens. Kleine design badkamer met douche, lavabo en toilet. Uitgebreid ontbijtbuffet, met heel veel vers fruit, lekker spek met eieren, charcuterie en kaas, … voor elk wat wils. Parkeergarage op 300m, het hotel nam de kosten tussen 18u en 09u voor zijn rekening. Netjes!
Prijs/kwaliteit: meer dan correct.

Sintra (5 nachten): Casa do Valle, een wat tegenvallende B&B. Kamer en badkamer zeer basic en vooral badkamer zeer klein met een (plastiek) douchecabine, lavabomeubeltje en toilet. Wel een zeer goed bed, en een rustige ligging, maar helaas was de kamer niet goed te verduisteren. En ik ben al zo’n slechte slaper, heel gevoelig aan licht en geluid. Mooie en goed onderhouden tuin met zwembad en ligbedden. Ontbijt was optioneel en moest je op je kamer of op je mini-balkon nuttigen. Voor het balkon was het te fris en op de kamer ontbijten vinden wij niet gezellig, dus dat hebben we dan ook niet gedaan. Je kan in Portugal in ieder café een al dan niet uitgebreid ontbijt krijgen. Veel gezelliger.
Prijs/kwaliteit: te duur.

Cabanas de Tavira (9 nachten): luxueuze penthouse (2de verd.) met 2 slaapkamers met goede bedden met elk een eigen badkamer (een met ligbad/douche en een met douche), lavabomeubel, bidet en toilet. Verder een ruime living en keuken met alles erop en eraan, terras met meubilair en dakterras met ligbedden. Echt een heerlijk luchtig half open-plan appartement op de 2de – en dus hoogste – verdieping. Gemeenschappelijk zwembad met ligbedden.
Prijs/kwaliteit: correct.

Coimbra (1 nacht): Pousada de Condeixa-a-Nova, een van de staatshotels dus. “Old world charm”, alles straalde luxe en klasse uit. Zeer ruime kamer met twee bedden (harde matrassen) en zithoek en grote luxe marmeren badkamer met ligbad, dubbele lavabo en toilet. Ook hier ‘pillow menu’. Uitgebreid ontbijtbuffet, net zo lekker als in Porto. Groot zwembad met ligbedden in de mooie groene tuin.
Prijs/kwaliteit: correct.

Eten: eenvoudige Portugese keuken, geen culinaire hoogstandjes. Douradas, robalos, sardinhas, mariscos, … in allerlei vormen tot ze zo ongeveer onze oren uitkwamen. In de Algarve hebben we wel gezocht naar de wat mooier gelegen restaurantjes, aan het strand bijvoorbeeld. Pézinhos N’areia was met 78 euro alles-erop-en-eraan onze enige ‘uitspatting’. Het restaurant was idyllisch gelegen met uitzicht op het mooie strand van Praia Verde, en het eten was lekker (en veel, zoals overal in Portugal). De zachte loungemuziek op de achtergrond maakte het plaatje compleet.
Gerechten die er deze vakantie uitsprongen waren de cataplana de peixo e marisco bij O Tamboril in Olhâo, de arroz de tamboril com gambas bij O Monteiro in Cabanas en voor manlief de chanfana (geitenvlees in rode wijn) in Coimbra.
Prijs/kwaliteit: tja, als je voor gemiddeld zo’n 35 euro voor twee een volledige maaltijd eet, inclusief water, wijn en koffie, dan heb je niet te klagen.

Weer: uitstekend weer tijdens de hele reis. Een perfecte temperatuur van om en bij de 22° (in de schaduw uiteraard) tijdens onze rondreis en ‘ietsjes’ warmer in de Algarve. Tot zo’n 36° (ook in de schaduw) de laatste dagen. Dat was – voor mij althans – van het goede te veel. Gelukkig waait er daar aan het strand meestal een stevige wind maar het was helaas te warm om veel te gaan sightseeën.

Nog veel meer foto’s op Facebook.

Hotels

Het zoeken naar hotels voor onze volgende vakantie (rondreis Noord-Portugal en Lissabon in september) is weer begonnen. ’t Is te zeggen, ik had al hotels geboekt maar was niet zeker van mijn keuze. Bij het herbekijken van de websites van twee hotels viel het mij op – had ik eerder niet bij stilgestaan – dat deze geen parking hebben. Op de buiten is dat geen probleem, maar in steden als Coimbra en Porto moeten we de huurauto natuurlijk wel op een veilige plaats kunnen parkeren zonder fortuinen uit te geven aan parkeergarages, als die er al zijn. Dus heb ik twee van de drie hotels geannuleerd en ben ik opnieuw aan het zoeken. Dat vind ik een hele moeilijke opgave als je de steden en de wijken niet kent. Je zou zomaar een hotel boeken dat midden in de favela’s gelegen is bij wijze van spreken. Nu ben ik wel een trouw bezoeker van Tripadvisor als het om hotelkeuze gaat maar ik heb ondervonden dat mijn eigen oordeel toch vaak niet overeenkomt met de mening van het gros. Ik ben nu in contact met een geboren en getogen Porto-naar en ik hoop dat hij mij wat meer inzicht kan geven in de stad en haar kleine kantjes. Want die kleine kantjes willen we liever vermijden als het enigszins kan. Nu nog iemand vinden in de buurt van Coimbra …