Wat was het mooi hier zondag en gisteren. Lang geleden dat we zo vroeg op het seizoen zoveel sneeuw hadden. We hebben ervan geprofiteerd en een flinke winterwandeling gemaakt op onze mooie heide.
Neen, het is natuurlijk nog lang geen lente. Maar toch heb ik vanmorgen toen ik opstond voor het eerst de vogels horen fluiten. En toen ik – te voet – boodschappen ging doen, straalde de zon aan de felblauwe hemel. Wat een verademing na het pokkenweer van de afgelopen week. Ik werd er helemaal blij van. Al moet ik er eerlijk bij vertellen dat er toch nog een valse wind stond.
Al is de lente dan nog niet voor morgen, de somberste maanden van het jaar zijn wel bijna voorbij. Hoera!
We vieren het alvast met een zomers aperitief.
Vanmorgen vroeg op … ik moest al om half negen bij de kinesist zijn in Brasschaat. Onderweg toch nog even gestopt om te genieten van de mooie mist die er hing boven de velden.
En op de terugweg even het bos ingegaan dat er nu op zijn mooist uitziet, getooid in fris lentegroen.
Helaas ook nog iets minder moois voorgehad. Er zat een duif op de weg toen ik kwam aangereden, maar zoals dat meestal gaat met duiven vliegen ze wel weg eens je dicht genoeg bent. Deze niet. De pluimen vlogen in het rond. Ik kan alleen maar hopen dat het beest op slag dood was.
Ieder jaar weer een moment waar ik naar uitkijk: de meiklokjes in de tuin. Ze bloeien altijd weelderig. Vorig jaar heb ik rond 20 april voor de eerste keer geplukt. Dit jaar vandaag pas, en het was eigenlijk niet eens de moeite. Maar goed, er staan er nog heel veel, we zullen er dus langer plezier van hebben.