Foto’s

Foto’s nemen doe ik tegenwoordig meestal met mijn smartphone. Ik heb hem altijd en overal bij me en een snapshot is snel genomen. Maar voor mooie foto’s gebruik ik toch liever mijn groot fototoestel. De babyfoto’s die ik de afgelopen twee weken gemaakt heb van onze kleinzoon kunnen beter, veel beter. 
Groot fototoestel dus laten opladen maar helaas gebeurde er niks. Het ding bleef zo dood als een pier. De back-up compact camera dan maar in het stopcontact gestoken. Je gelooft het niet … zo dood als een pier! Nieuwe batterijen kopen voor deze oude toestellen vonden we een beetje verloren geld. De Sony was een heel goed toestel maar er zat geen degelijke zoomlens op en die heb ik soms toch wel gemist.
Dus moest er een nieuw fototoestel komen. Geen spiegelreflex, daar wil ik echt niet nog eens mee beginnen (er ligt trouwens nog een analoge ergens in een kast in de kelder). Het is een Nikon Coolpix B700 geworden, opnieuw een hybride. Maar eentje die veel meer kan dan mijn oude Sony. Vandaar dat ik morgen op cursus ga want ik wil nu echt wel eens alle mogelijkheden degelijk onder de knie krijgen. Ik hoop dat mijn verstandelijke vermogens alle info nog aankunnen …

Opruimen

Het huis van mijn moeder moet leeg want de nieuwe eigenaar (mijn broer) wil erin gaan verbouwen om het te kunnen verhuren.

Alle kinderen en kleinkinderen zijn al langs geweest om te kijken of er nog iets tussen zit wat ze kunnen gebruiken, of waar ze bijzondere herinneringen aan hebben. Mijn ouders hebben er gewoond van 1953 tot 2014. Wij weten nu dat je in eenenzestig jaar tijd heel veel kan verzamelen … Om het kort te zeggen: er is geen beginnen aan!

Oude foto’s van ons had mijn moeder al gesorteerd: per kind een pakje met zijn/haar eigen foto’s. Maar er zijn nog honderden foto’s van voor wij geboren waren. Foto’s die eigenlijk niet mogen verloren gaan. Daarom heb ik er alvast enkele ingescand.

Dit is mijn vader met zijn plechtige communie, op de kerkstoel van zijn familie. Die stoel staat trouwens nog steeds in de hall bij zijn jongste zus. Hij zal toen twaalf jaar geweest zijn. De foto dateert van 1936.  

Dit is mijn moeder. Ik schat dat ze op deze foto een jaar of zestien is. Een gezonde, blozende boerendochter. De foto moet van omstreeks 1946 zijn.

En dit zijn mijn ouders tijdens hun huwelijk op 30 september 1953. Mijn vader in smoking, mijn moeder in een lang wit kleed met een heel lange sleep. Er werd nogal wat over gedaan in mijn moeder haar boerendorp. Zo sjiek … dat was toch voor niks nodig! En dat ze daarna ook nog op huwelijksreis gingen (met de trein naar Lourdes), dat was al helemaal ‘over the top’. Maar mijn grootvader langs vaders kant was handelaar, en daar mocht het allemaal iets meer zijn.
Ik heb zelfs de rekening van hun hotel (5* Grand Hotel de la Grotte) nog teruggevonden. 30.400 oude Franse franken, omgerekend 46 euro voor vijf nachten volpension en drie keer wijn. Jaja, ik heb het genieten niet van een vreemde.

Pruimentijd

Het is, wat mij betreft althans, pruimentijd in bloggerland. Er gebeurt totaal niks wat ik hier zou willen neerschrijven. Dus doe ik maar een lenteachtige foto. Ik ben eraan toe.

Memories

Bij het zien van de jeugdfoto van Agnes ben ik wat gaan zoeken en vond deze foto op de PC. Ik weet niet precies hoe oud ik was (16?), maar ik was wel helemaal bij de tijd met mijn broek met olifantenpijpen. Dat ik rood durfde dragen in die tijd, dat verwondert me zeer. Ik was zo’n verlegen meisje en een rooie broek … het valt wel op.
En dan die krullenkop (helemaal naturel) die ik altijd zo verafschuwd heb. Die was er de schuld van dat ik nooit mijn haar lang kon laten groeien. Lang haar moest namelijk heel sluik zijn, en dat kon ík wel vergeten.
Blijkbaar zat de liefde voor de zee er toen al in, gezien ik op een balustrade aan de rand van het strand zit. Verder kan ik me absoluut niet herinneren wanneer die foto genomen is. Tijdens een vakantie met het gezin? Een schoolreisje?
Sweet sixteen … waar is de tijd?!

Oops … vergeten!

De uitnodigingen voor onze familiereceptie half januari moeten dringend de deur uit. Was ik totaal vergeten. Ieder lid van het organisatiecomité neemt een taak op zich en ik zorg ieder jaar voor de uitnodigingen want ‘gij zijt het beste op de PC’. OK, graag maar ik mag het dus niet vergeten en dat was nu wel het geval. Direct maar even naar Ava Papierwaren om mooi papier en enveloppen, een winterfoto uitzoeken voor op de ‘cover’ en een passende tekst schrijven. En zorgen dat voor morgenavond alles op de bus is. Moet lukken.