Het fietsseizoen is weer begonnen. Van zodra de temperatuur het toelaat en het droog is, ben ik niet meer te houden. Ik zal later niet moeten zeggen dat ik niet alles gepakt heb wat er te pakken viel … en niet alleen wat fietsen betreft.

Vorige week twee fietstochten gemaakt. Op donderdag met de Dino Trappers, de ‘fiets’groep van onze overjaarse jeugdclub. We fietsen éénmaal per maand tussen april en oktober. In april was het voor mij nog te koud (salonfietser, remember?!), maar deze keer wou ik er toch absoluut bij zijn, ook al was het weer niet zo bijzonder. Grijs en kans op regen. Maar … we hebben het droog gehouden, 56 kilometer lang.

Altijd gezellig, die fietstochten. Gezellig en op ’t gemakje. 10u vertrekken, koffiestop in de voormiddag, ergens lunchen, (🍷)stop in de namiddag en rond 17u terug thuis.

Zaterdag fietste ik met manlief. Een tocht die we vorig jaar al voor een stuk gedaan hadden, maar die zo mooi was dat hij best in de herhaling mocht. We fietsten van Vlaardingen over Maassluis, Maasland en Schipluiden naar Delft. De route liep vrijwel altijd langs het water: de Maas, de Noordvliet, het Rijn-Scheldekanaal, de Delftse Schie, de Poldervaart en nog wat slootjes her en der. Rustige fietspaden, de bermen nu op hun mooist, droomhuisjes aan het water, lekker warm weer en ook weer harde wind, maar die kon me niet deren. Ik ben nog altijd zó blij met mijn fiets. 55 km gefietst in Nederland Fietsland.

Na de fietstocht wilden we toch nog graag even de zee zien. Scheveningen is tenslotte niet zo heel ver van Vlaardingen (met de wagen). Zalig om weer aan zee te zijn, al was het er door de strakke wind uit zee wel vijf graden kouder dan in Vlaardingen en Delft. Maar in de strandtent was het goed zitten.

Een dag met een gouden randje.

Ik ben overstag. Ik heb mezelf een smartwatch gekocht, zoals de échte sporters.

Dat ben ik natuurlijk niet, maar ik heb wel graag inzicht in mijn sportieve activiteiten … als ik mijn wandelingen en e-bike ritten zo mag noemen.

Ik heb geen horloge en ben eigenlijk al jaren van plan om een sporthorloge te kopen maar altijd was er wel een reden om het niet te doen want dankzij de Strava app wist ik altijd wel hoeveel kilometer ik gestapt of getrapt had.

Helaas blijkt Strava en mijn nieuwe Samsung smartphone geen goed huwelijk. En het niet meer kunnen registreren van mijn sportieve prestaties is redelijk demotiverend.

Daarom die Fitbit. Ik schrok ervan wat dat ding allemaal kan naast datgene waarvoor het gemaakt is: telefoon beantwoorden, betalen, spraakassistentie, voice-to-text, … En waarvan ik de helft of meer waarschijnlijk nooit ga gebruiken. Maar ik vond hem mooi en da’s ook al veel waard.

Het gaat nog even duren voor ik de 74 pagina’s van de handleiding doorgespit heb en alles ingesteld is. Of zal ik mijn zoon bellen … 🤔

Het lang weekend van 1 mei waren we nog eens onderweg met onze Overjaarse Jeugdclub. Dat was van voor corona geleden. De keuze viel deze keer op ‘s-Hertogenbosch en zoals tijdens alle weekends met de club was ook dit weer een mix van natuur, cultuur, eten, drinken en gezelligheid.

Zaterdag werden we om 14u verwacht aan het Museum ‘Huis van Bosch’. Op elke verdieping in het geheel gerestaureerde Huis van Bosch kregen we aan de hand van beeldfragmenten een inkijk in het leven van Jheronimus Bosch en zijn familie. Jheronimus Bosch is hier begonnen met het creëren van zijn satirische en fantasierijke werken. Het Huis van Bosch is een klein museum en je kan er slechts met maximum zes personen tegelijk binnen. De ‘voorstelling’ duurt in totaal een uur. Je kan het een beetje vergelijken met Het Kunstuur.

Nadien konden we met hetzelfde toegangsticket nog naar het Jheronimus Bosch Art Center, maar het was zo’n mooi weer dat we met nog een paar mensen een wandeling door de stad hebben gemaakt en nog een tijdje op een terras hebben gezeten. Het Art Center moest wachten tot zondag.

Vijf uur check-in in het vooraf geboekte hotel, zes uur aperitief en zeven uur aan tafel. Daar liep het een beetje mis. Ik ben sowieso al geen fan van eten in het hotel, maar als je met een groep bent is dat wel het meest praktische. Maar goed, het liep dus mis want er zat tegenover ons nóg een groep en de bediening was jong en onervaren. Kwamen ze bij ons de voorgerechten serveren, kwam iemand van de leiding ze weer terughalen want ze waren voor de overkant. Hetzelfde met het hoofdgerecht. Dat kwam niet echt professioneel over. Het was dan ook al 22u toen we ons dessert kregen.

De volgende dag werden we om 10u in de stad verwacht voor een rondleiding met gids. Omdat het zo’n mooi weer was zijn we met een groepje sportievelingen te voet naar de stad gewandeld.

We hadden twee bevlogen gidsen die honderduit vertelden over de geschiedenis van ‘s-Hertogenbosch: de Sint-Janskathedraal, de trots van Den Bosch, de beeldenstorm, het 17de eeuwse stadhuis, het Zwanenbroedershuis, …

Uiteraard moest er ook een Bossche bol gegeten worden en aansluitend gingen we met fluisterbootjes varen op de Binnendieze. De Binnendieze is de verzamelnaam voor het eeuwenoude stelsel van alle waterlopen binnen de muren van de stad. Je vaart dus op veel plaatsen onder de bebouwing van de stad door en ontdekt zo het ondergrondse waterstelsel.

We bezochten ook het Jheronimus Bosch Art Center dat helemaal in het teken staat van de beroemde Bossche schilder. In deze voormalige Sint-Jacobskerk vind je reproducties van alle meesterwerken van de schilder. Zijn originele werken bevinden zich in musea over de hele wereld, o.m. in het Prado in Madrid. De reproducties hier zijn op ware grootte en als originelen ingelijst. Ook hier hadden we weer een uitstekende gids die ons een heel goede uitleg gaf bij verschillende werken.

’s Avonds aten we lekker en overvloedig met de hele groep bij Picasso waar alles zeer vlot en soepel verliep. Mochten we met ons tweeën zijn, dan had ik een restaurantje gekozen in de Korte Putstraat, a.k.a. ‘eetstraat’ maar bij de weekenduitstappen heb ik niets in de pap te brokken.

Na de copieuze maaltijd wandelden we – met een omweg door het Bossche Broek en met het trekpontje (wat hadden we een lol) over de Dommel – terug naar het hotel voor een slaapmutsje en een welverdiende nachtrust.

Maandag 1 mei genoten we nog steeds van mooi weer. Er was een bezoek gepland aan Pluktuin De Langendam in Waspik. Daar kregen we uitleg over het ontstaan en de werking van dit familiebedrijf. Bloemen waren er nog niet te zien want er moest nog ingezaaid worden. Maar in de zomer moet dit wel een heel mooie tuin zijn.

Kort na de middag was ons weekend voorbij en reed iedereen weer naar huis na een geslaagd weekend met veel wandelkilometers.

Mooi weer? Dan zoeken wij een mooie plek uit om te fietsen. We hadden allebei zin om nog eens in Haspengouw tussen de bloesems te fietsen. Het seizoen loopt op een einde wist ik van de bloesemmeter. Het was dus echt wel het moment als we de appelgaarden nog in bloei wilden zien.

Tussen de honderden fietsroutes had ik er een uitgezocht die vertrok in Sint-Truiden: ‘Appels met peren vergelijken‘, 49 kilometer vond ik genoeg want mijn conditie is nul komma nul.

We vonden vrij snel een parkeerplek in Sint-Truiden, niet eens zo ver van het centrum.

Na een koffietje op een zonnig terras begonnen we aan onze rit. Die was zwaar voor mijn ongetraind lijf! ‘Glooiend’ stond er in de beschrijving. Ik vond het al meer flink heuvelachtig met venijnige klimmetjes en pittige afdalingen. Dat laatste, daar hou ik wel van. 🙂 En dan die eeuwige wind.

We reden door bossen en over plateaus met prachtige vergezichten, we zochten en vonden bloeiende appelbomen, we namen een kijkje in het Kasteel van Ordingen (daar wil ik nog wel eens logeren) en lunchen deden we op het terras aan het water bij Château de la Motte.

De rit was minder mooi dan we hadden gehoopt en volgende keer gaan we weer de kant van Borgloon op.

Terug aangekomen bij onze wagen stak er nog een onaangename verrassing achter de ruitenwisser. We stonden blijkbaar in een blauwe zone, wat geen van ons beiden gezien had. Tja, kan gebeuren.