Grégoire … ik had nog nooit van deze Franse artiest gehoord. Mijn zus stuurde me een link van een chanson van Grégoire. Ik wil deze boodschap graag delen met mijn lezers.
Zijn gevoelige stem had me direct mee. Ik ben dan wat gaan googelen en vond het artikel Grégoire, la douceur et la mélancolie d’un artiste (rcf.fr) . Het verklaart veel.
Ik deel graag nog een nummer dat hij geschreven heeft in maart 2020 ter ‘gelegenheid’ van de lockdown, tekenend voor deze moeilijke tijd.
Vandaag het laatste deel van mijn 30-week song challenge, afgekeken bij Satur9’s World.
Music Maestro Please.
De laatste en misschien wel de moeilijkste.
Ik heb gekozen voor You don’t own me van Lesley Gore. Een nummer uit de roerige jaren ’60, de protestjaren, de jaren van bevrijding en ontwikkeling. Denk maar aan de hippies, de Dolle Mina’s, de provo’s.
Dit nummer is heel vaak gecoverd.
Ik hou het bij het origineel.
And don’t tell me what to do
Don’t tell me what to say
And please, when I go out with you
Don’t put me on display ‘cause
You don’t own me
Vandaag het volgende deel van mijn 30-week song challenge, afgekeken bij Satur9’s World.
Music Maestro Please.
Ik kan mij niet herinneren dat er bij ons thuis veel naar muziek geluisterd werd. Mijn eerste ‘eigen’ muziek waren de LP’s van Vive la France die mijn zus en ik in onze jeugd van ons zakgeld kochten. Franse chansons dus: Sylvie Vartan, Jacques Dutronc, Mireille Mathieu, Julien Clerc, …
Ik kies vandaag voor Tous les garçons et les filles van Françoise Hardy uit 1962, mijn kindertijd.
Tous les garçons et les filles de mon âge
Se promènent dans la rue deux par deux
Tous les garçons et les filles de mon âge
Savent bien ce que c’est qu’être heureux
Et les yeux dans les yeux et la main dans la main
Ils s’en vont amoureux sans peur du lendemain
Oui mais moi, je vais seule par les rues, l’âme en peine
Oui mais moi, je vais seule, car personne ne m’aime
Vandaag het volgende deel van mijn 30-week song challenge, afgekeken bij Satur9’s World.
Music Maestro Please.
Er zijn er meerdere. Vandaag kies ik voor de mooie heldere stem van Julien Clerc. Ma préférence is het nummer dat ik gekozen heb.
Vandaag het volgende deel van mijn 30-week song challenge, afgekeken bij Satur9’s World.
Music Maestro Please.
The way we were van Barbara Streisand. De titel zegt genoeg.
Memories light the corners of my mind
Misty water-colored memories of the way we were
Scattered pictures of the smiles we left behind
Smiles we gave to one another for the way we were
Vandaag het volgende deel van mijn 30-week song challenge, afgekeken bij Satur9’s World.
Music Maestro Please.
Ik heb totaal niet meer de behoefte om nog eens verliefd te worden. Ik ben al vierenveertig jaar getrouwd met mijn droomman.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik niet voor een passend nummer kan kiezen. Weer eentje uit de oude doos. Het wordt Michel Polnareff’s Love me please love me, een favoriet uit mijn collectie Franse chansons.
Luister naar de klanken van de piano, van de violen én naar de stem van een van mijn vroegste jeugdidolen.
Vandaag het volgende deel van mijn 30-week song challenge, afgekeken bij Satur9’s World.
Music Maestro Please.
Ik kies voor Charles Aznavour met Que c’est triste Venise, een nummer uit 1964. Aznavour is van hetzelfde geboortejaar als mijn vader en in 2018 overleden op zijn 94ste. Ik ben altijd fan geweest van deze frêle man. Ben hem ooit, vele jaren geleden, in Saint-Tropez tegen het lijf gelopen Hij was in het gezelschap van zijn (3de) vrouw en hun toen nog jonge kinderen. Een prachtig gezin.
Verloren dromen … een thema van alle tijden.
Que c’est triste Venise
Au temps des amours mortes
Que c’est triste Venise
Quand on ne s’aime plus
Vandaag het volgende deel van mijn 30-week song challenge, afgekeken bij Satur9’s World.
Music Maestro Please.
Dat mag best een nummer van Abba zijn. Ik was destijds wel fan. Dancing Queen vond ik een van hun betere nummers.
Vandaag ben ik de dancing queen, want het is mijn verjaardag.
Vandaag het volgende deel van mijn 30-week song challenge, afgekeken bij Satur9’s World.
Music Maestro Please.
Wie ben ik om dat te denken. Maar goed, dat is de opdracht.
Sadness van Stash kan mij tot op de dag van vandaag nog ontroeren. Het is een nummer uit 2004 en het kan waarschijnlijk niet iedereen bekoren, maar is dat niet zo met alle muziek/films/lectuur/…?
Muziek is zo persoonlijk. Je voelt het of je voelt het niet.
If sadness is a color, than it’s blue just like your eyes
And sorrow can be all over you but it will never tear me down
Vandaag het volgende deel van mijn 30-week song challenge, afgekeken bij Satur9’s World.
Music Maestro Please.
Een energy booster dus. Can’t stop this feeling van Justin Timberlake brengt me altijd wel in een goede vibe.
I got that sunshine in my pocket
Got that good soul in my feet
I feel that hot blood in my body when it drops (ooh)
I can’t take my eyes up off it, movin’ so phenomenally
Room on lock, the way we rock it, so don’t stop
myriamsditjesendatjes.com 