Categorie: huis & tuin

Toen we zondag onderweg waren naar Gent probeerde ik op mijn telefoon tickets te boeken voor het concert van Santana op 24 maart in het Sportpaleis. De app van de bank was in onderhoud, dus ik kreeg de betaling niet door en ’s avonds thuis heb ik er niet meer aan gedacht. Voorziening? Voorgevoel? Dinsdag was ik blij dat de betaling niet doorgegaan was nu alle concerten/evenementen zijn afgelast.

Nieuwe bezems vegen schoon. Klopt! Nieuwe handdoeken daarentegen, het duurt een eeuwigheid voor je daarmee kan afdrogen. Ik heb ze nu voor de vierde keer gewassen en leef weer op hoop.

Ik vraag mij af hoe het toch komt dat mijn plant basilicum altijd een stille dood sterft. En dan bedoel ik niet een plantje uit de supermarkt, maar plantgoed. Peterselie, tijm, rozemarijn, munt, … het groeit als onkruid en ik heb er veel te veel van. Basilicum daarentegen …?

Nu onze Kleine Man wat groter wordt, wordt het misschien eens tijd om onze logeerkamer wat kindvriendelijker te maken. Na de dood van mijn moeder kwam mijn zus bij ons logeren als zij in België was en we hadden van de logeerkamer een zeer vrouwelijke kamer gemaakt. Ik noem het altijd ons boudoir. Vooralsnog reclameert onze Kleine Man niet op de roze in-between gordijnen en het retro behangpapier, maar aangezien mijn zus toch niet meer komt wordt het tijd voor iets anders.

Sinds een maand heb ik weer wekelijks tulpen in huis. Die zijn voor mij de voorbode van de lente. En bij de Albert Heijn heb ik ze voor 2.99 euro. Daar kan je toch niet voor sukkelen?

Ik zou de reinigingsfunctie (pyrolyse) van mijn nieuwe oven eens moeten uitproberen, maar ik durf niet goed. De oven wordt dan opgewarmd tot 500°C en dat beangstigt mij. Nu zal die oven wel goed geïsoleerd zijn, maar toch. Ik ben als de dood voor brand. Eerst nog wat moed verzamelen.

Wij zijn verslaafd aan druiven. Om de twee dagen koop ik een doos van een halve kilo en die is soms de eerste avond al op. ‘Gezond’, zal u denken. Niet voor mij want ik heb diabetes (type 2) en druiven bevatten te veel suiker.

Brrr … morgen naar de dermatoloog voor een kleine ingreep. Geen fijn vooruitzicht maar gelukkig is het allemaal goedaardig.

Lap, een boete. 49 waar ik 30 mocht, gecorrigeerd naar 43. Foutje van mij, waarschijnlijk het bord niet gezien. Een geluk bij een ongeluk dat de inbreuk zich voordeed in Duitsland want daar zijn de boetes aanzienlijk lager dan in België: 25 euro. Bij ons had die grap me, met onmiddellijke inning, 86 euro gekost! 😳
Wel stom van mij, want ik weet dat zodra je de Duitse grens gepasseerd bent de flitspalen niet te tellen zijn. Volgende keer toch beter opletten!

Bij ons in de supermarken zijn niet alleen de schabben met WC-papier leeg maar ook voor melk en andere zuivel had ik pas in de derde supermarkt prijs! Het kan best zijn dat ik op een verkeerd moment boodschappen deed, maar vrijdag was manlief al geweest en het was net hetzelfde verhaal.
Als je op Facebook leest vindt iedereen hamsteren asociaal. En toch zijn de winkels half leeggeplunderd. Het lijkt wel oorlog!
Heb jij eigenlijk al WC-papier, pasta, rijst, enz. gehamsterd?

Gisteren liep ik in het Wijnegem Shopping Center bij een optieker binnen, Eyes + More om geen namen te noemen, want ik ben toe aan een nieuwe bril. Vele jaren geleden had ik in Breda bij dezelfde keten al eens een leesbril gekocht en daar was ik zeer tevreden over, zowel over de kwaliteit van het montuur als over de glazen.

Ik draag nu al jaar en dag een multifocale bril en ik wou gewoon eens weten welke glazen zij te bieden hebben want dat steekt bij mij nogal nauw. Mijn eerste multifocale bril heb ik niet kunnen dragen omdat ik er niet mee kon lezen. Tenminste, ik kon er wel mee lezen maar ik moest mijn hoofd telkens zodanig draaien dat ik er gek van werd. Op den duur droeg ik mijn dure multifocale bril alleen nog in de auto en thuis een 5 euro leesbrilleke van de Blokker. Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Mijn glazen moeten dus een zeer breed leesveld hebben en daarom hebben mijn laatste brillen wat men noemt maatglazen.

Ik ga binnen, er komt zo’n gladde jongeman met pompadour kapsel op mij af die met een brede smile vraagt wat hij voor me kan doen. Ik antwoord dat ik graag wil weten wat voor soort glazen zij in hun multifocale brillen steken. ‘Wij hebben geen glazen, alleen kunststof’ antwoordt hij. Ja, duh, dat noem je toch ook glazen, niet? Enfin, ik vraag hem of ze maatglazen kunnen (laten) maken zonder of met minimale vertekening. Zijn blik maakt mij duidelijk dat hij absoluut niet begrijpt waar ik het over heb. ‘Ja maar, wij hebben geen glazen, alleen kunststof’ antwoordt hij me weer. Ik krijg het al stevig op mijn zenuwen. Hij is van het vak en blijkbaar begrijpt hij niet eens mijn eenvoudige vraag. Ik leg hem uit dat ik multi- (of vari)focale glazen – ‘dubbel zicht dus’ – wil met een zo breed mogelijk leesveld. Hij gaat nog eens met zijn hand door zijn pompadour maar een antwoord krijg ik niet. Ik heb het opgegeven en met een diepe zucht het pand verlaten.

Als trekpleister voor de winkel kon hij tellen, dat zien mijn oude ogen ook wel, maar of ze daar op die manier veel brillen gaan verkopen? Het zou me verbazen.