Categorie: huis & tuin

Oei!
Slecht weer! (*)
Wat nu?

Na alle zon en warmte van de afgelopen quarantaine-weken, vallen er nu al enkele dagen flinke buien. De dagelijkse routine douchen – ontbijten – in short en topje naar de tuin met een boek en de tablet/telefoon klopte niet meer. De knop moest worden omgedraaid.
(*) We zijn blij met de regen hoor. Het zou fijn zijn mochten de regentonnen terug gevuld geraken.

Dan maar binnenshuis iets gaan doen. Niet poetsen, daar had ik geen zin en omdat we weken buiten geleefd hebben is het ook niet vuil.

En aangezien ‘A woman’s place is in the kitchen‘, heb ik mij daar dan maar wat beziggehouden. Niet tegen mijn goesting overigens.

Ik had veel basilicum (zelf gekweekt!), daarmee heb ik één potje pesto gemaakt. Want voor meerdere potjes pesto heb je Héél Véél basilicum nodig.

Ik heb kerstomaatjes gekonfijt. Toegegeven, buiten het wassen en snijden van de tomaatjes is daar geen werk aan want dan neemt de oven het over voor een paar uren. Maar wel lekkere gezonde snoepjes!

En Madam Confituur heeft mij weer inspiratie gegeven voor enkele potjes overheerlijke confituur. Ik pik haar ideeën maar geef er toch mijn eigen twist aan.
Meloen met munt is een van onze favorietjes, en aangezien de munt ook overal in de tuin te vinden is (op de onmogelijkste plaatsen), en de galia’s goedkoop én rijp waren heb ik daar enkele potjes van gemaakt. Met een scheutje porto als ‘twist’.
Perzik met oranjebloesem, niet eerder geprobeerd maar de perziken in de fruitschaal waren meer dan eetrijp en bij het opruimen een paar maanden geleden vond ik nog een flesje oranjebloesem aroma van ooit eens zelf marsepein te maken. Kwam goed van pas nu! Ik heb er ook nog het sap van een bloedappelsien bij gedaan.

Peer met vanille is ook zo eentje die ik al eens gemaakt had en die in de smaak viel, al was het nog een hele toer om rijpe peren te vinden. Een beetje kaneel geeft zo’n confituur toch weer een extra touch .

En op de eerste regenachtige dag zat ik al om 9 uur bij de kapper. Niet mijn eigen kapper want daar kon ik pas over twee weken terecht. Maar vorige week kreeg ik het zo op mijn ‘seskes‘ dat ik een paar kappers in de buurt heb gebeld tot ik er een vond die al eerder een plek vrij had. Na twaalf weken was het echt nodig.
Hoe raar is dat … zo weinig haar op je hoofd! Het is echt weer wennen. Toch blij dat ik weer fatsoenlijk onder de mensen kan komen.

En verder heb ik twee zomerdeals geboekt in Nederland voor later deze maand en alvast wat fietsroutes uitgezocht. Nu maar hopen op mooi weer voor deze salonfietser …

Dat ik van bloemen en planten hou zal inmiddels wel geweten zijn.

De lockdown heeft ervoor gezorgd dat we dit jaar optimaal konden en kunnen genieten van alles wat er groeit en bloeit in onze tuin en op het terras.

Een explosie van kleur. Kijk maar mee …

De echineacea’s staan er nog aan te komen en nu we toch niet op vakantie kunnen, gaan we – vanaf volgende week denk ik zo – kunnen genieten van de overweldigende geur en pracht van de boerenjasmijn.

Zo kan vakantie er dus ook uitzien!

Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar wij eten te veel en te calorierijk in deze coronatijd. En er wordt al eens gemakkelijker een flesje gekraakt. Vroeger dronken we alleen in ’t weekend, nu loopt het weekend soms van vrijdag tot woensdag. Een mens zou er nog van aan de drank geraken.

We (ik dus) hebben gewoon veel te veel tijd om in de keuken bezig te zijn, zeker nu het weer zich wat minder van zijn zonnige kant toont. Ik kook graag en ik snuister ook graag in de gratis magazines van Carrefour, Delhaize en Albert Heijn, op zoek naar nieuwe recepten. De laatste tijd is het niet anders dan quinoa, vegan en gezonde sapjes van rode biet en zo (waar ik van gruwel). De recepten van Jeroen Meus zijn meer mijn ding. Ik ben en blijf een bourgondiër in hart en nieren. Nu we niet op restaurant kunnen, spelen we thuis zelf wel restaurantje.

Wat kwam er zoal uit mijn keuken, lately?

Overheerlijke risotto met waterkers, schelvis en krokantjes van coppa di parma bijvoorbeeld. En asperges, veel asperges! Wij kunnen er geen genoeg van krijgen en eten ze op alle mogelijke manieren: op zijn Vlaams, met hollandaisesaus, gegrild met sinaasappelvinaigrette, als voorgerecht met gerookte zalm, … maar de allerlekkerste waren die met gegrilde king crab en een gepocheerd ei.
De king crab poten had ik van een bevriende importeur/groothandelaar in frozen seafood kunnen kopen. Normaal verkoopt hij alleen aan restaurants, maar omwille van de coronacrisis moest hij van zijn stock vanaf en kregen ook particulieren de kans om een voorraadje in te slaan. Daar was ik natuurlijk als de kippen bij.

Wij zijn ook zot van Franse kaas. 45+ bij voorkeur. En ik bedacht mij dat ik ooit eens iets heel lekkers had gemaakt met camembert, van zo’n videootje dat de ronde deed op Facebook: Baked Camembert with Pancetta Breadstick Twists waarbij je als het uit de oven is de breadsticks moet soppen in de lopende camembert. Die heb ik ook nog eens gemaakt. Man, man, wat was dat weer lekker. Een halve dag niet goed van geweest vanwege zwaar – heel zwaar – op de maag! Niet moeilijk. Twee rollen bladerdeeg, spek en een hele camembert. En zo goed als alles op onder ons twee. 😲 Als lunchke kan dat tellen.

Een galette de sarrasin gaat ook altijd vlotjes binnen. Met kaas, hesp en een oeuf à cheval, zoals we dat ook in Normandië/Bretagne eten. En een flesje cider erbij uiteraard.

En van overschotjes bladerdeeg maak ik af en toe een vlaaike. Niet echt fotowaardig want mijn baking skills zijn niet bijzonder maar kom, het was lekker. Voor Bake Off Vlaanderen ga ik in ieder geval nooit gevraagd worden.

En dan zijn er nog de pastaschotels. Zeker de macaroni met homemade pesto en kerstomaatjes, een goeie klets room erover, veel parmezaan erbovenop en dan in de oven. Koolhydraten en calorieën in overvloed!

Maak je niet ongerust, er komen hier gelukkig ook nog gezonde dingen op tafel. Slaatjes bijvoorbeeld en soep met heel veel verse groenten. Niet echt spannend om foto’s van te nemen.
En gisteren heb ik Lannoo’s #BlijfInUwKot Kookboek gedownload, goed voor – wie weet – heel veel gezonde en verantwoorde recepten.

Als die lockdown nog lang duurt gaan er nog veel lekkere dingen uit Myriam’s Kitchen komen. En daarna ga ik mogen gaan shoppen voor kleren in een of meerdere maten groter. 😪

Het was druk bij de buren zondag. Drukker dan het normaal al is.

Zelf wonen ze met vijf personen en een hond in een niet al te groot huis. In ieder geval een huis dat niet gebouwd is als kangoeroewoning. Drie generaties samen: oma en opa, mama en papa, zoontje. En de grote hond niet te vergeten.

Oma, opa en de hond wonen in normale tijden het grootste deel van de week op een vakantiepark aan de kust. De twee dagen dat oma werkt hier in de buurt logeren ze bij het gezin van hun dochter, onze buren dus. Bij het begin van de lockdown echter, moest het vakantiepark volledig ontruimd worden en zijn ze noodgedwongen voltijds bij de kinderen ingetrokken.

Mama en papa werken van thuis, zoontje is druk maar wordt door oma en opa goed beziggehouden. Misschien nog een zegen dat de grootouders tijdelijk voor opvang kunnen zorgen.

Met dit weer zitten ze, net zoals wij, meestal in de tuin. Zonder het te willen horen we dus wel eens wat. Meestal gaat het goed, maar vorige week was er een probleempje. Er werd gehuild, er werd geroepen, er werd gesust, ‘denk aan de buren‘ hoorde ik, … Het lijkt me niet evident om 24/7 op elkaars lip te zitten. Hoe graag ik mijn kinderen en kleinkind ook zie, ik zou er niet blij mee zijn.

Maar bon, daar wou ik het eigenlijk niet eens over hebben. Zondag was het nog veel drukker in de tuin van de buren. Veel meer stemmen en vreemde stemmen en stemmetjes. Bezoek dus. Voor mij niet gelaten, maar er zijn dus altijd mensen die er de kantjes vanaf lopen en het verzieken voor anderen die wel hun best doen.

Ik word daar een beetje verdrietig én kwaad van.

Aan de andere kant vraag ik me af of wij nu echt de enigen zijn om niemand – ook onze eigen kinderen niet – toe te laten in onze bubbel. Ook van mijn beste vriendin hoorde ik dat zij het niet kan laten om, zoals ze deed vóór de lockdown, wekelijks naar haar dochter + kleinkind te gaan, te gaan boodschappen doen in Nederland, en met haar andere (klein)kinderen Pasen te vieren met een picknick in een park waar je niet mag komen. Ik viel bijna van mijn stoel toen ze het mij opbiechtte. De ooit zo übergedisciplineerde en überprincipiële onderwijzeres … je zou toch denken dat zij het goede voorbeeld zou geven aan haar kleinkinderen.

Ja, ik word daar een beetje verdrietig én kwaad van. En jaloers. Ja, dat ook. Ik ben ook maar een mens.

Toen we zondag onderweg waren naar Gent probeerde ik op mijn telefoon tickets te boeken voor het concert van Santana op 24 maart in het Sportpaleis. De app van de bank was in onderhoud, dus ik kreeg de betaling niet door en ’s avonds thuis heb ik er niet meer aan gedacht. Voorziening? Voorgevoel? Dinsdag was ik blij dat de betaling niet doorgegaan was nu alle concerten/evenementen zijn afgelast.

Nieuwe bezems vegen schoon. Klopt! Nieuwe handdoeken daarentegen, het duurt een eeuwigheid voor je daarmee kan afdrogen. Ik heb ze nu voor de vierde keer gewassen en leef weer op hoop.

Ik vraag mij af hoe het toch komt dat mijn plant basilicum altijd een stille dood sterft. En dan bedoel ik niet een plantje uit de supermarkt, maar plantgoed. Peterselie, tijm, rozemarijn, munt, … het groeit als onkruid en ik heb er veel te veel van. Basilicum daarentegen …?

Nu onze Kleine Man wat groter wordt, wordt het misschien eens tijd om onze logeerkamer wat kindvriendelijker te maken. Na de dood van mijn moeder kwam mijn zus bij ons logeren als zij in België was en we hadden van de logeerkamer een zeer vrouwelijke kamer gemaakt. Ik noem het altijd ons boudoir. Vooralsnog reclameert onze Kleine Man niet op de roze in-between gordijnen en het retro behangpapier, maar aangezien mijn zus toch niet meer komt wordt het tijd voor iets anders.

Sinds een maand heb ik weer wekelijks tulpen in huis. Die zijn voor mij de voorbode van de lente. En bij de Albert Heijn heb ik ze voor 2.99 euro. Daar kan je toch niet voor sukkelen?

Ik zou de reinigingsfunctie (pyrolyse) van mijn nieuwe oven eens moeten uitproberen, maar ik durf niet goed. De oven wordt dan opgewarmd tot 500°C en dat beangstigt mij. Nu zal die oven wel goed geïsoleerd zijn, maar toch. Ik ben als de dood voor brand. Eerst nog wat moed verzamelen.

Wij zijn verslaafd aan druiven. Om de twee dagen koop ik een doos van een halve kilo en die is soms de eerste avond al op. ‘Gezond’, zal u denken. Niet voor mij want ik heb diabetes (type 2) en druiven bevatten te veel suiker.

Brrr … morgen naar de dermatoloog voor een kleine ingreep. Geen fijn vooruitzicht maar gelukkig is het allemaal goedaardig.

Lap, een boete. 49 waar ik 30 mocht, gecorrigeerd naar 43. Foutje van mij, waarschijnlijk het bord niet gezien. Een geluk bij een ongeluk dat de inbreuk zich voordeed in Duitsland want daar zijn de boetes aanzienlijk lager dan in België: 25 euro. Bij ons had die grap me, met onmiddellijke inning, 86 euro gekost! 😳
Wel stom van mij, want ik weet dat zodra je de Duitse grens gepasseerd bent de flitspalen niet te tellen zijn. Volgende keer toch beter opletten!

Bij ons in de supermarken zijn niet alleen de schabben met WC-papier leeg maar ook voor melk en andere zuivel had ik pas in de derde supermarkt prijs! Het kan best zijn dat ik op een verkeerd moment boodschappen deed, maar vrijdag was manlief al geweest en het was net hetzelfde verhaal.
Als je op Facebook leest vindt iedereen hamsteren asociaal. En toch zijn de winkels half leeggeplunderd. Het lijkt wel oorlog!
Heb jij eigenlijk al WC-papier, pasta, rijst, enz. gehamsterd?