Wij hebben nogal wat vogels in de tuin sinds we geen katten meer hebben. Die krijgen uiteraard wat te eten en te drinken zodra het wat kouder wordt. En enkele maanden geleden had mijn (niet zo heel handige) man eigenhandig een voederhuisje in elkaar geknutseld. Er hingen en stonden er al wel een paar, maar eentje meer of minder …
Ik vond het nogal groot uitgevallen en al vlug zagen we dat ik gelijk had gehad. De merels en de duiven hadden snel hun weg gevonden naar de lekkere hapjes. Ten koste van de kleine tuinvogels.
Jammer, heel jammer want we houden niet van duiven. Ze jagen de kleine vogels weg en laten te pas en te onpas wat achter op het terras en op het gazon.
Het zelfgemaakte voederhuisje werd intussen verbouwd: manlief heeft er horizontaal enkele latten op genageld zodat de openingen nu echt wel heel klein zijn.
En toch … de duiven en de merels blijven komen.
En manlief? Die zit de hele dag (lichtjes overdreven) op VINKenslag (hebdem? 😉) kwaad te wezen op de ongewenste indringers.
We doen niet veel aan kerstversiering dit jaar. Voor ons alleen vind ik het niet de moeite om een boom te zetten. Ik heb een hekel aan het versieren en terug afbreken. Bovendien neemt zo’n boom zoveel plaats in en onze living is niet al te groot. Al moet ik toegeven dat ik de lichtjes altijd wel gezellig vind.
Er ligt een (kunst)krans op de kast waarrond ik wat ledjes heb gedrapeerd. En alle kaartjes krijgen daar een plekje.
Een vriendin heeft sfeerboompjes gekeramiekt en ook die hebben een plekje op de kast. Er staan theelichtjes in. Hoewel ik geen kaarsenliefhebster ben, vind ik dit toch wel sfeervol.
Father Christmas zit op zijn gebruikelijke plek, in het gezelschap van een witte poinsettia. Zonder lichtjes, maar wat niet is, dat kan nog komen.
In de gang staat een ‘boompje’ te wachten op bezoek dat niet komt.
Aan de voordeur hangt een rendier. Een kleintje weliswaar.
En voor ons huis heb ik – zoals alle jaren – lichtjes gehangen in de pot met schapengras.
Aan de ramen van de bovenverdieping hangen ook ledjes, maar daar deel ik geen foto van want toen mijn zoon ze zag zei hij ‘mam, die zijn ZÓ fout‘ … En hij heeft gelijk. Lampjes in verschillende kleuren van Dunaldi. Ze kunnen zelfs flikkeren. Doe eens zot!
Manlief zet vanmorgen een tas melk in de microgolf om op te warmen, drukt op de startknop en er gebeurt niks. De programmatoetsen geprobeerd, die werken allemaal maar als hij op de startknop drukt blijft het stil. Geen warme melk voor bij zijn (N)espresso.
De microgolf is net geen jaar oud, en gelukkig nog in garantie maar we moeten er toch maar weer voor lopen. En waarschijnlijk wachten tot hij hersteld is want een nieuwe krijgen, zoals bij de vorige die ook al na een half jaar de geest gaf, ik twijfel of de winkel van Uw Akte Van Vertrouwen dat nog eens gaat doen. We zullen het straks weten.
De volgende farce is er eentje van mij, ook vanmorgen. Het kon niet op!
Ik maak mijn dagelijks ontbijt: een schep Griekse yoghurt, een in stukken gesneden banaan en peer en een grote tas melk. Ik doe het allemaal in de blender en druk op de ‘smoothie’ knop. De machine doet zijn ding en als hij uitgeblenderd is draai ik de kan van het motorblok.
Splash!!!! 💦 💦 💦
Heel mijn smoothie over het aanrecht. De splash had ook nog even het messenblok, de fruitschaal en de spatwand meegepakt.
De kan zat blijkbaar niet goed vastgeschroefd op het stuk waar de messen in zitten en dat was in de machine blijven steken. Ik vrees een beetje dat het over & out is met ons machien want er is nogal wat smoothie in het motorblok gelopen en die behuizing kan je niet openen. Twee maanden oud is het ding.
En dan heb ik het nog niet over de opkuis gehad!
Ik hoop dat het daarbij blijft. Voor alle zekerheid zouden we misschien beter de rest van de dag in bed doorbrengen. Als daar maar geen ongelukken van komen …
Ik heb een nieuwe hobby. Ik niet alleen trouwens, ook mijn betere helft.
We zijn verwoed aan het online puzzelen geslagen. Puzzelen, als in legpuzzels. Klein begonnen met puzzels van 54 stukjes en langzaamaan moeilijker. Ik ben nu bezig aan een met 384 stukjes. Echt piepkleine stukjes op het scherm van mijn laptop en misschien niet zo goed voor mijn oude ogen, maar op deze manier ben ik een paar uren onder de pannen nu het zo’n grijs weer is en het (voor mijn gezicht) te koud is om naar buiten te gaan.
Ik, de meest ongeduldige persoon van het westelijk halfrond en nooit een puzzelaar geweest. Wie had dat ooit gedacht?!
Het voordeel van puzzelen op deze manier is dat je nooit je puzzel moet opruimen, of in één keer afmaken. Gewoon de klep van de laptop dicht en als je weer zin hebt ga je door waar je gebleven was.
Ook zin om te puzzelen? Op Puzzle Garage vind je een uitgebreide collectie mooie online legpuzzels – gratis ook nog – en je kiest zelf je moeilijkheidsgraad.
Nu we dit jaar ons geld niet hebben kunnen uitgeven aan reizen, hebben we besloten om ons huis een make-over te geven. Niet ingrijpend hoor. Gewoon een beetje opwaarderen. Sinds de lockdown van het voorjaar is het wel duidelijk dat we hier zullen blijven tot het einde van onze dagen. Zelfs ik heb heel erg genoten van onze tuin en het is niet zo dat ons huis veel te groot is voor twee mensen. Een beetje ruimte voor als onze Kleine Man komt is mooi meegenomen. Want die heeft hij echt wel nodig … net zoals zijn papa vroeger!
Ons huis krijgt een laag crepi (gevelbepleistering). Het was óf opnieuw laten voegen – ons huis is van 1937, dus dat werd eens tijd – óf iets totaal anders. Ik zag dat voegen niet echt zitten. Het huis blijft dan zijn oude uitzicht behouden. Het wordt dus crepi in gebroken wit (of heel licht grijs, daar zijn we nog niet uit) wat ons huis een veel moderner uitzicht zal geven en wat onze basaltgrijze ramen beter zal doen uitkomen. We moeten nog wel wat geduld hebben want de aannemer kan de werken pas in het voorjaar uitvoeren. Ik plaats misschien te zijner tijd wel een voor-en-na foto.
En we gaan van die lelijke dingen op ons dak laten leggen. Gelukkig hebben we een plat dak, zodat de zonnepanelen niet gaan opvallen want we laten ze in een hoek van 15° leggen. Iets minder rendement dan de gebruikelijke hoek van 35° maar het oog wil ook wat. Eerst nog groen licht krijgen van onze dakwerker of onze oude houten dakconstructie de zonnepanelen kan dragen, daarbij rekening houdend met het gewicht van regen en (eventueel) sneeuw.
Het tapijt in de zithoek moet vervangen worden want het begint te verslijten. Veel sneller dan zou mogen, en het is al een keer hersteld, maar blijkbaar is dat het nadeel van de verschillende structuren die erin zitten. Ik doe ze weg met heel veel hartzeer, want het is maar net daar waar we altijd zitten dat de slijtage zichtbaar is ; voor de rest ziet het er nog als nieuw uit. En ik vind het nog altijd een heel mooi tapijt (ik had het kleurenpallet en de volgorde van de verschillende structuren zelf ‘ontworpen’), maar ik erger me dood aan de knopen- en lussenstructuren waar de bovendraad afgesleten is.
De keuken moet opnieuw geschilderd worden. We hebben vorig jaar heel ons huis laten schilderen maar bij de keuken heeft de schilder wat steken laten vallen. Hij zou het vliesbehang uitplamuren, geen probleem. We weten nu dat uitplamuren geen goed idee was. Het is ook niet vakkundig gedaan en de tientallen onvolmaaktheden zijn een bron van ergernis. We gaan het proberen op te lossen met renovatiebehang. En we gaan het deze keer zelf doen. Tijd zat tenslotte.
Onze slaapkamer is ook aan een opknapbeurt toe. Helaas vind ik het heel moeilijk om online behangpapier te kopen. Ik vind het sowieso al moeilijk om van een stalenboek te kiezen. En ik vind in een slaapkamer een mooi behang nog altijd gezelliger en warmer dan geschilderde muren. Ik ga dus aan een zoektocht beginnen.
We houden ons wel bezig tijdens en na de lockdown!
… heeft een dief alle pompoenen uit de moestuin van mijn zoon gepikt. De tweede keer al dit seizoen. De moestuin bevindt zich niet bij zijn huis, maar op een stuk tuingrond dat wij hebben ergens in the middle of nowhere.
Het is niet de eerste keer dat er groenten gepikt worden. Hij was er toen zo van aangedaan dat hij er het jaar nadien niets heeft gezet. Jammer, want bezig zijn in de moestuin is zijn ontspanning.
Dit voorjaar heeft hij een hek gezet rond zijn moestuin, maar dat is blijkbaar niet genoeg om de dief (of dieven) weg te houden. Die weten waarschijnlijk dat mijn zoon er gedurende de week niet komt.
Hij heeft er nu een wildcamera gehangen en hoopt zo de schuldige te kunnen ‘pakken’.
Deze tag zag ik bij Teddlicious en bij gebrek aan inspiratie heb ik hem ingevuld. Mij op het lijf geschreven, want ik hou van lekker eten en drinken.
Als je iedere dag nog maar één soort gerecht als avondeten zou mogen eten, wat zou dat dan zijn? Hier zet ik al mijn joker in. Ik eet heel graag pasta, maar om nu iedere dag pasta te moeten eten??? Afwisseling vind ik net heel belangrijk.
Welk drankje bestel jij altijd in een restaurant? Een wijntje. Of twee. ’s Middags wit (in uitzonderlijke gevallen een gris-blanc rosé) en ’s avonds rood. Maar dan begin ik met een aperitief, meestal een Pineau de Charentes (of een lokaal drankje zoals op onderstaande foto). En eindigen doe ik ’s middags met koffie, ’s avonds met thee.
Lecce, Puglia, September 2016
Wat was vroeger je lievelingseten? Frietjes vermoed ik. Eet ik trouwens nog graag.
Wat is het laatste dat je hebt gegeten of hebt gedronken? Ik heb net mijn ontbijt op: Griekse yoghurt en een klets volle melk geblenderd met een banaan. Ik drink nu mijn thee verder op (Ceylon Melange van Simon Lévelt).
Als jij mag kiezen waar je uiteten wil, waar ga je dan naartoe? We hebben wel een paar favorietjes. Vista bijvoorbeeld, of Mijn Keuken, maar dat is niet voor alle weken. Voor doordeweeks kies ik liefst een restaurant/bistro/brasserie met een goed aanbod aan verse vis, of een goeie Italiaan zoals Il Divino di Milano of Ruggeri.
Il Divino di Milano, Gooreind-Wuustwezel
Wat lust je écht niet? Veel. Heel veel. Oesters, kaviaar, paling, lever, niertjes, zwezeriken, kalfstong, rode biet, linzen, rapen, pastinaak, … En mosterdsoep! En dan heb ik nog een hele waslijst met ‘wat lust ik niet graag‘, maar dat zou ons te ver leiden.
Om welk gerecht sta jij bekend? Pfff, ik sta om geen enkel gerecht bekend. Ik ben geen chef hè. Onze kinderen vinden mijn chocolademousse en lasagne al ragù heel lekker (recepten uit een tijdschrift) en voor mijn schoonfamilie moet ik altijd coq au vin maken maar ik denk dat het meer uit nostalgie is omdat ik het recept van wijlen mijn schoonmama gebruik.
Chips of chocolade? Chips, zonder twijfel. Ten eerste ben ik geen zoetbek en ik ben niet echt gek op chocolade. Chips daarentegen …
Wat eet jij het liefst in de bioscoop? Ik ga niet naar de bioscoop en toen ik dat nog wel deed – vele jaren geleden – at ik niks want ik vind dat gekraak van chips en popcorn bijzonder storend.
Wat lustte je vroeger nooit, maar nu wel? En hoe komt dat? Champignons en olijven onder andere. We kregen dat thuis niet. Ik heb het pas leren eten bij mijn schoonouders.
Vis of vlees? Vis. We eten wel vlees maar niet zo vaak. Al zeg ik geen ‘neen’ tegen een rib-eye, saignant gebakken en getrancheerd. Mmmm, lekker!
Welke dingen zou je nog willen ‘leren’ eten of drinken? Ik hoef op mijn leeftijd niet zo nodig nog dingen te leren eten of drinken.
Wat eet jij het liefst als ontbijt? Ik ben op dit moment een beetje beperkt, maar ik zou heel graag nog eens in een verse pistolet willen bijten.
Als je moest kiezen: alleen nog maar voorgerechten of hoofdgerechten eten? Alleen nog maar voorgerechten! Op restaurant doe ik dat ook vaak omdat ik een voorgerecht en een hoofdgerecht meestal te veel vind en ik toch wel graag twee (of meer) verschillende gerechten wil eten. In Spanje eten wij vrijwel altijd tapas. Dat vind ik ideaal: kleine porties om te delen.
Tapas
Je staat voor het snoepschap in de supermarkt. Welk snoepje kies je uit? Niks van zoete snoep. Ik ga voor een grote zak ribbelchips zout.
Bij Satur9 zag ik deze leuke tag, ik neem hem graag over. Wil je dat ook doen? Ga je gang!
Wanneer en hoe lang lees je?
Ik probeer dagelijks te lezen, maar dat lukt me niet altijd. De laatste tijd (en dan spreek ik over vele maanden) ben ik vaak te rusteloos om te lezen en kan ik mij niet concentreren op wat ik lees. Tien keer dezelfde paragraaf lezen en dan nog niet weten waar het over gaat … Op dit moment gaat het weer even wat beter en ben ik weer volop in leesmodus.
Waar lees je?
Ik lees vooral buiten, in de tuin. Als we naar zee gaan, in binnen- of buitenland, heb ik ook altijd mijn e-reader bij. Ik vind het zalig om op het strand te zitten lezen.
Zandpaviljoen Pier 7 in Vlissingen, 20/9/2020
Koop je vaak boeken?
Voor mezelf heb ik al jaren geen papieren boeken meer gekocht, wel heel veel e-books. Ik koop wel papieren voorleesboeken voor mijn kleinzoon. Hij heeft hier zijn eigen schap in de boekenkast.
E-reader of papier?
E-reader, zonder twijfel. Gedaan met valiezen vol zware boeken meesleuren op vakantie. Elk een e-reader met een honderdtal boeken erop, zo komen we de vakantie wel door. Maar ook thuis lees ik alleen nog boeken op mijn e-reader.
Favoriete kinderboek?
Geen idee.
Favoriete genre?
Literaire/psychologische thrillers, meestal van Nederandse auteurs. Al kan ik een mooie roman ook wel smaken.
Van welke schrijver lees je elk boek?
Van geen enkele. Bij thrillerschrijvers is het vaak zo dat het veelschrijvers zijn en op den duur weet je wel zo’n beetje welke kant een boek uit gaat.
Welk boek moet iedereen gelezen hebben?
Smaken verschillen.
Welk genre zou je nooit lezen?
Fantasy, science fiction, detectives.
Fictie of non-fictie?
Beide. Hoewel ik veel meer fictie lees.
Is er een boek dat je leven veranderd heeft?
Mijn leven veranderd niet, maar ik heb wel geleerd en inzichten gekregen van bepaalde boeken. ‘Om wie je bent’ van Aaltje van Zweden is daar een mooi voorbeeld van.
Toen wij naar hier verhuisd zijn, 26 jaar geleden, haalden wij twee poezen in huis. Dieren in huis, het heeft wel iets. En ook voor onze zoon was het goed. Hij kon er toch min of meer zijn gevoelens bij kwijt. Maar je moet er ook van alles voor opgeven. Je moet er tenminste goed voor zorgen.
Aangezien wij nogal eens weg waren, was het wel gemakkelijk dat onze zoon nog thuis woonde, en mijn moeder drie huizen verderop. Zij zorgden voor de poezen als wij er niet waren.
Helaas hebben wij beide poezen na 16 en 17 jaar moeten laten inslapen. Onze zoon had inmiddels een vaste vriendin, die zou niet lang meer thuis blijven wonen. En mijn moeder werd er ook niet jonger op. Daarom besloten we om geen huisdieren meer te ‘nemen’.
We misten dat wel, de aanhankelijkheid van onze poezen. En ook de eigenzinnigheid. Altijd als we een rosse poes zien, kijken we naar elkaar en zeggen ‘onze Zino’ of ‘ons Mop’, al naargelang de tekening van de vacht.
Sinds enige tijd hebben we nieuwe buren. Met twee poezen! Eén lapjeskat en een klein formaat effen grijze. Geen Britse korthaar, want ze heeft een smal kopje. De grijze poes kijkt nog heel erg de kat uit de boom, maar de lapjeskat is hier al helemaal thuis. Ze loopt hier binnen en buiten alsof het haar eigen domein is. Kijk haar liggen op de mat half onder de salontafel!
En ook dit heeft wel iets. Het is zoals een kleinkind: wel de lusten, niet de lasten. 😉
… als de binnenkant van je mond een slagveld is en je geen ondertanden meer hebt? En ook nog eens geen honger.
Temidden een zee van bloemen, mag/moet ik alles eten wat ik wil zolang het maar vloeibaar is.
Ontbijt: -dikke Griekse yoghurt 10%, rode vruchten (pikten wel wat, te zuur waarschijnlijk), honing, geblenderd met een glas volle melk om de juiste dikte te bekomen -1 proteïneshake 300 kcal
Ontbijtje
Lunch: -homemade soep met veel groenten, zelf getrokken bouillon en een paar aardappelen, geblenderd -1 proteïneshake 300 kcal
Diner: -aardappelen, worteltjes, kabeljauw, een flinke klot boter en van juiste dikte geblenderd door toevoeging van volle melk en een ei -1 proteïneshake 300 kcal
Babyfood
Het ziet er niet smakelijk uit, maar het was best te eten. Als ik het zelf maak, dan weet ik ook wat erin zit … dat was wel anders dan in het ziekenhuis! Eén probleem: voor mijn behoefte is dit veel te veel want ik ben een kleine eter. En dat MOET ik allemaal opeten. Ik MOET aan 1.800 kcal per dag komen. Daarbij helpen me die proteïneshakes: 300 kcal per shake. Als ik er zo drie per dag eet, dan kom ik aan 900 kcal … de helft van wat ik moet hebben voor mijn genezing en om geen spiermassa te verliezen want ik mag nu absoluut niet afvallen (al was het nu hét ideale moment dacht ik, nu ik zo weinig en eentonig kan eten). Helaas pindakaas, NIET nu!
Mijn schoondochter vond het wraakroepend dat ze patiënten die herstellende zijn van zo’n zware ingreep zomaar naar huis laten gaan zonder fatsoenlijk voedingsadvies. Niet iedereen heeft een voedingsdeskundige in de familie en niet iedereen beseft dat op veertien dagen tijd je spieren compleet opgegeten zijn als je ze geen krachtvoer geeft! Kijk maar naar de Covid-patiënten.
Enfin, de komende weken nog meer van dat. Al hoop ik dat ik snel mag stoppen (of minderen) met de proteïneshakes.
myriamsditjesendatjes.com 