Jawel, ik heb nog eens gelezen. Dat was geleden van onze vakantie in oktober toen ik drie keer begonnen ben in hetzelfde boek. Sinds het K-monster mijn leven overhoop gooide heb ik het heel moeilijk om me te concentreren op een boek, terwijl ik er mij vroeger helemaal in verloor. Zelfs geluid of beweging deerden me niet. Nu fladderen mijn gedachten alle kanten op.
Toen manlief vorige week een volledige dag weg was zag ik mijn kans schoon. Geen afleiding, geen geluid, alleen ik en de stilte van ons huis. En ik dacht ‘het is nu of nooit’.
Ik heb mij comfortabel geïnstalleerd in mijn hoek in de zetel met een tasje koffie en een fles water binnen handbereik. Ik heb nog veel ongelezen boeken op mijn e-reader staan en koos voor ‘Die laatste zomer‘ van Tatiana de Rosnay. Ik heb heel graag haar boek ‘Haar naam was Sarah‘ gelezen. Dit was inhoudelijk niet te vergelijken en ik vond het bij momenten ook te langdradig maar toen manlief thuis kwam was ik toch 250 bladzijden ver. En ik ging het nu niet weer wegleggen.
Dus heb ik mij de volgende dag, toen hij naar de koers zat te kijken, naar de logeerkamer begeven voor de resterende 100 pagina’s. Misschien wordt dat wel mijn vaste leesplek want het lijkt erop alsof ik de smaak weer te pakken heb. Mentaal gaat het ook beter, zal daar wel mee te maken hebben. Laat ons hopen …
Mijn volgende boek, vraagt u? ‘Niemandsland‘ van Guurtje Leguijt.
myriamsditjesendatjes.com 