Gisteravond met vrienden gaan eten bij Ten Weyngaert in Schoten. Geen website, geen enkele site waar ik wat info kon vinden over dit restaurant. Ik weet dat het al jaren – minimum 40 jaar – bestaat. Het was vroeger eigendom van de warenhuisketen GB (nu Carrefour), maar die hebben het 20 jaar geleden of zo afgestoten. We wisten absoluut niet wat we konden verwachten. Onze vrienden hadden er al eerder gegeten maar de laatste keer was ook alweer een paar jaar geleden.
Het is een oude hoeve met rieten dak, binnen kan je echt tot in de nok van het dak kijken, wel kneuterig gezellig met het open haardvuur maar allemaal wel heel ouderwets. Zelfs de bediening was ouderwets want onze vrienden herinnerden zich de oudere dame en heren nog van toen zij daar voor ’t eerst gegeten hebben vlak nadat ze elkaar hadden leren kennen, nu exact 25 jaar geleden. Doordat de ruimte zo groot en zo hoog is was het er in het begin, ondanks dat het restaurant zo goed als vol zat, best wel koud. Gelukkig waren we erop voorzien. Oh ja, we waren weer bij de jongsten …
We kregen een ruime ronde tafel toegewezen. Er lag een lang rood kleed over, daarover een kleiner wit en korenbloemblauwe stoffen servetten . Ik vond het een vreemde kleurencombinatie. Er stond al een schaaltje olijven op tafel toen we binnenkwamen. Tijdens ons aperitief (1 x porto, 3 x cava) werd er een mandje afbakbroodjes op tafel gezet met een schaaltje boter. Ik hou niet zo van afbakbroodjes.
Ze werken hier met verschillende menuformules. Van maandag t/m zondag kan je hier kiezen voor het viergangen maandmenu à 37,50 euro. Je kiest dan je voorgerecht en hoofdgerecht van de kaart. Verder krijg je als tussengerecht de dagsoep en als dessert kan je kiezen tussen kaas, dame blanche en sabayon die, zoals het in zo’n ouderwetse gelegenheid past, in de zaal bereid wordt. Verder was er ook een all-in vismenu à 42,50 euro waarbij je kon kiezen tussen een zestal voorgerechten en een zestal hoofdgerechten. Met all-in bedoelen ze dat er een halve fles Chablis in de prijs inbegrepen is. In de week van maandag t/m vrijdag is er dan nog een weekmenu à 27,90 euro.
Uiteraard kan je ook van de kaart eten. Het is hier een zeer klassieke kaart, zoals je ze eigenlijk tegenwoordig nog maar zelden vindt.
Wij besloten tot het maandmenu waarbij manlief koos voor gebakken kalfszwezeriken in een of ander sausje, vriend had carpaccio, vriendin nam zwarte woudham met een slaatje en ikzelf zachtgerookte zalm met gesnipperde uitjes en peterselie.
De voorgerechten werden allemaal goed gesmaakt.
Als tussengerecht was er een kommetje tomatensoep. Deze soep kwam volgens mij regelrecht uit een blik. Vers was ze in ieder geval niet!
Als hoofdgerecht koos manlief voor lamskoteletjes met aardappelgratin en warme groenten, vriend en vriendin filet pur met peperroomsaus en frietjes en ikzelf nam de kabeljauwfilet dugléré met grijze garnaaltjes en pommes duchesse. Mijn vis was in ieder geval zeer lekker, net voldoende gepocheerd, en ook de saus was goed van smaak. De pommes duchesse waren wat aan de taaie kant. De overige tafelgenoten hebben hun hoofdgerecht ook met smaak opgegeten.
Als dessert kozen twee van ons voor de dame blanche en twee voor de sabayon. De sabayon werd lekker bevonden en aan een ijsje kan je nu eenmaal niet veel misdoen.
Bij deze maaltijd hebben we een Argentijnse Malbec gedronken. Een lekkere wijn, wel vrij vol van smaak, die mij zelfs bij mijn vis goed gesmaakt heeft. Eerlijkheidshalve vermeld ik er even bij dat de juiste combinatie wijn/spijs mij kan gestolen worden.
Toen we onze koffie en thee en pousse cafés bestelden werden er hier en daar al wat lichten gedoofd. Een subtiele wenk dat het bijna tijd was het pand te verlaten.
We hebben gezellig gebabbeld, we hebben ook gegeten al was dat op zich geen hoogvlieger. We zijn ondertussen een ander soort keuken gewend die ons toch beter blijkt te bevallen. In ieder geval hebben we al met onze vrienden afgesproken dat we volgende keer naar De Jagersrust gaan om ons eens lekker culinair te laten verwennen.
myriamsditjesendatjes.com 