Mijn MKA-chirurg had me aangeraden om naar de pijnkliniek te gaan met al mijn klachten. Meer nog … ze heeft zelf een afspraak voor me geregeld en ik kon vorige donderdag al terecht.
Maar wat een teleurstelling!
Na een consult van minder dan een kwartier stond ik weer buiten. Met een voorschrift voor Gabapentine, een medicijn met talloze bijwerkingen dat de informatieoverdracht via zenuwen in de hersenen beïnvloedt. Tegen de neuropatische pijn dus. Ik wil het nog wel eens een kans geven, al heeft de Lyrica (pregabaline, vergelijkbaar met gabapentine) die ik een tijd genomen heb niet geholpen en waren de bijwerkingen erger dan de kwaal.
Maar daar ging ik niet voor. Ik wil dat er iets gedaan wordt aan de andere pijn in mijn mond, de druk en de spanning, het gevoel dat mijn hele onderkaak 24/7 vast zit in een klem.
Toen ik de arts daar opmerkzaam op maakte kreeg ik als antwoord “Wij doen aan pijnbestrijding, niet aan symptoombestrijding. Eerst moet de oorzaak van de pijn gevonden worden.“
Ik sta dus met mijn rug tegen de muur want de oorzaak van de pijn is al het titanium dat in mijn beschadigde – ik durf het zelfs verminkte – mond zit. Dat, in combinatie met taaie littekens waar geen rek meer op zit. Daaraan is helaas niks te doen.
Dinsdag botox. Ik hoop dat de injecties de ondertussen vicieuze cirkel kunnen doorbreken.
myriamsditjesendatjes.com 