Trauma

Zoon en schoondochter gaan een avondje met vrienden naar de stad. Met de trein, iets wat ze nooit doen.

De andere opa (Vava) komt op onze Kleine Man letten.

Terwijl hij in de keuken iets klaarmaakt om te eten voelt Vava zich niet goed worden. Hij draait weg en komt met een smak op de grond terecht. Hij is even buiten bewustzijn.

Als hij terug bijkomt ligt er een plas bloed op de grond. In de spiegel ziet hij dat zijn gezicht onder het bloed zit (*). Waarschijnlijk met zijn hoofd het kookeiland geraakt, dat herinnert hij zich later niet.

Zijn grootste zorg is natuurlijk Kleine Man. Die hoeft niet te zien hoe hij toegetakeld is. Terwijl hij zo goed en zo kwaad als het kan het bloed probeert te stelpen valt zijn hartslag weer weg en voelt hij dat hij opnieuw gaat flauwvallen. Gelukkig heeft hij zijn telefoon in zijn broekzak zodat hij snel zijn dichtstbijzijnde dochter op kan bellen.

Door al het tumult komt Kleine Man in de keuken en ziet zijn Vava en al het bloed. Het eerste wat hij zegt is “mama, ik wil mijn mama”. Op dat moment komt mama’s zus (tante L.) binnen die de regie overneemt. Ze belt een ambulance en verwittigt schoondochter, en ze probeert Kleine Man gerust te stellen. Schoondochter is in alle staten (logisch), zeker omdat ze niet direct in haar auto kan springen en nog minstens één à anderhalf uur nodig heeft om thuis te geraken.

De ambulance komt, de ambulanciers verzorgen de uitwendige letsels en nemen Vava mee naar het ziekenhuis.

Terwijl ontfermt tante L. zich over onze Kleine Man die totaal ontdaan in een hoekje blijft zitten tot zijn mama thuis komt. Steeds maar zeggend: “mijn mama moet komen”, … “ik wil mijn mama”, … “wanneer komt mijn mama”, …

~~~~~~~~~~

Ik wil het me niet voorstellen maar ik doe het toch. Wat als Vava een fatale hartstilstand had gekregen terwijl hij met een kleuter van vier alleen was en de ouders nog in geen uren thuis zouden komen? Afschuwelijk! Je moet er toch niet aan denken!

~~~~~~~~~~

Een week later …

Schoondochter zet Kleine Man hier af. Hij klampt zich huilend aan haar vast en wil niet dat ze weggaat. Het is gelukkig vlug over maar wel hartverscheurend.

Tijdens het fikfakken (=ravotten) in de zetel zegt Manlief “niet duwen hoor, anders val ik op de grond”. Waarop Kleine Man verschrikt vraagt “ook met bloed?”. Hij was er duidelijk nog mee bezig, al heeft hij zelf gezien dat het met Vava weer goed gaat.

Ook een verjaardagsfeestje bij een vriendje leidt tot eenzelfde scenario. Het liefst zou hij dan met zijn mama terug naar huis willen.

Kleine Man heeft altijd al last gehad van verlatingsangst en dat is er sinds dit voorval niet op verbeterd. Het zal zijn tijd nodig hebben. En misschien wat hulp van buitenaf. Donderdag naar school … afwachten hoe het daar gaat.

(*) Resultaat: een week ziekenhuis met een gebroken neus, gekneusde oogkas, een grote jaap boven zijn oog en een aantal gebroken ribben.
Na ettelijke onderzoeken en nog enkele bijna-hartstilstanden wordt er beslist om een pacemaker te plaatsen om komaf te maken met de hartritmestoornissen die hij had. Vava is weer in orde.

Auteur: MyriamC

vrouw / moeder / oma / levensgenieter / wereldreiziger / #foreveronvacation Mijn motto: YOLO!

49 gedachten over “Trauma”

  1. Dat is inderdaad traumatisch voor een kind. Er zal wat tijd moeten overgaan vooraleer hij ‘vergeet’. Gelukkig gaat het met de andere opa nu beter. Er kan natuurlijk altijd iets gebeuren als je alleen voor een kind zorgt. Hij wordt groter, misschien leren om bij buren aan te kloppen in geval van nood?

    Geliked door 1 persoon

    1. Ik denk dat hij nog wat klein is om bij de buren te gaan aankloppen. Ik weet niet of hij alleen buiten zou geraken.
      Maar goed, gelukkig is het deze keer goed afgelopen.

      Like

  2. goed te horen dat het met opa weer redelijk goed gaat
    de jongen zal deze traumatische ervaring moeten verwerken , misschien met iemand zijn ervaring over het gebeurde bespreken , is nog jong en dus flexibel

    Geliked door 1 persoon

  4. Jeetje dat is toch even schrikken…en ik lees alleen maar.
    Dat moet voor die kleine man idd een verschrikking zijn.
    Veel erover praten en uitleg geven zal hem wel helpen.
    En ja dan zijn de mama’s onmisbaar als er wat is gebeurd 😉
    Gelukkig gaat het weer goed met vava 😉

    Geliked door 1 persoon

    1. Zoals ik al bij Karel schreef, Kleine Man is heel introvert. Gelukkig heeft hij wel beetje bij beetje verteld wat er gebeurd was. En Vava is weer helemaal ok.

      Geliked door 1 persoon

    1. Zeker schrikken. Schoondochter wist niet bij wie ze eerst moest zijn, bij haar kind of bij haar vader. Maar gelukkig eind goed al goed.

      Like

  8. Zoiets zal op menig volwassene nog grote indruk maken dus zéker op zo’n hummel. Daar zal heel veel over gepraat moeten worden en uitleg gegeven. Maar dan nog zal hij even zijn zekerheid kwijt zijn. Gelukkig realiseert hij zich niet dat er zélfs met mama’s iets kan gebeuren , al is de kans bij ouderen natuurlijk groter. De andere opa is nu weer goed op de been zie ik, maar wát een schrik moet het voor iedereen geweest zijn.

    Geliked door 1 persoon

  9. Oh zo erg voor beiden. Gelukkig is het niet fataal afgelopen voor Vava . Hopelijk vervaagt het wat bij kleine man en is er geen psychologische hulp nodig. Maar het is zeker geen leuke ervaring geweest.

    Geliked door 1 persoon

  10. Wat vreselijk Myriam. Ik schrik als ik dit lees.
    Het trauma blijft bij kleine man bewust of onbewust nog een tijdje hangen. Toch een beetje in de gaten houden. Ocharme dat ventje.
    Gelukkig gaat het goed met Vava.
    Wat een zorgen toch.

    Geliked door 1 persoon

  11. Gelukkig is het met vava goed afgelopen. Heel soms schiet het ook wel eens door mijn hoofd. Mijn dochter en partner waren een weekendje naar Amsterdam en ik sliep bij hen thuis en paste op de kleinzonen van o en 3 jaar. Er zou je maar iets overkomen, ik moet er niet aan denken.

    Geliked door 1 persoon

  12. Dat is erg en het kan best zijn dat het nog heel lang gaat duren voordat het beter met de kleine man gaat.
    Mijn neefje was een jaar of 3 toen zijn opa naar het ziekenhuis ging en nooit meer tergkwam. Toen hij 7 was werd ik geopereerd, het kind huilde tranen met tuiten en vroeg aan zijn ouders of ik dan ook nooit meer terug zou komen… De avond van de operatie stond hij al aan mijn bed, zodat hij met eigen ogen kon zien dat het goed met me ging.
    Gelukkig is het met Vava goed afgelopen, maar wat een toestand zeg…

    Geliked door 1 persoon

  13. Zo, wat pittig. Kan me jullie schrik voorstellen. En de kleine man ach gossie. Gelukkig zijn kinderen flexibel, dus hopelijk krijgt het bij hem snel genoeg een plekje.

    Geliked door 1 persoon

        1. Dat begrijp ik maar ik denk dat voor een kind het uiterlijk er niet toe doet. Wie je bent is veel belangrijker en dat zal W. zich zeker herinneren.

          Like

  15. Duidelijk dat zoiets een uk van 4 getraumatiseerd in een hoekje duwt. Het zal inderdaad tijd nodig hebben en ook de juiste hulp. Niet te lang mee wachten!

    Geliked door 1 persoon

  17. Oef, goed dat het goed komt met vava. En ocharme dat manneke, dat is uiteraard zeer erg schrikken voor zo’n jong ventje. Maar kinderen zijn veerkrachtig en hij is met veel liefde omringd. Het komt goed!

    Geliked door 1 persoon

  18. Och wat een schrik! Voor zowel Vava als de kleine man. Aan dit soort toestanden moet je inderdaad niet denken… hopelijk komt het (snel) weer goed met beiden!

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.