Herinneringen …

Een blogpost met herinneringen aan lang vervlogen tijden …

Deze keer gaat het over mijn vader. Hij is geboren in 1924 als oudste van negen kinderen waarvan er nog zes in leven zijn, vier broers en twee zussen. Kwieke tachtigers en negentigers.

Dit is de oudste foto die ik van mijn vader heb. Ik vermoed dat ze dateert van 1936 want het is een foto van zijn plechtige communie. De bidstoel waarop hij zit was eigendom van mijn grootvader. Begin vorige eeuw kochten ‘vooraanstaande’ parochianen een of meerdere stoelen voor hun familie. De stoel is in de familie gebleven en heeft een plaatsje in het huis van mijn vader zijn jongste zus.

30 september 1953. Twee zeer ernstige mensen tijdens hun huwelijksmis.

Mijn moeder was in haar kringen (haar ouders waren boeren, of landbouwers zo je wil) de eerste die in het lang wit trouwde. Mijn ouders waren ook de eersten die op huwelijksreis gingen. Ze gingen naar Lourdes … waarschijnlijk de enige plek die in die tijd aanvaardbaar was voor diep christelijke mensen. Ik heb geen foto’s van de huwelijksreis maar wel nog de rekening van het hotel. Daaruit blijkt dat zij het er goed van gepakt hebben!!
(Grand Hôtel de la Grotte bestaat nog steeds.)

In de volgende foto gaan we naar 1955. Mijn vader, mijn moeder en ik.

Geen idee waar deze foto genomen. Ik vermoed dat ze dateert van het jaar 1961 tijdens een vakantie. Mijn vader, ik en mijn zus.

Mijn vader was zo’n zachte mens. Hij was een goede vader. Ik heb hem eigenlijk veel te kort gekend. Als je jong bent, dan heb je ’t zo druk met jezelf dat je niet zo bezig bent met je ouders. En later, als je die tijd en interesse wel hebt, dan is het te laat.

Hij was ook een grootvader uit de duizenden, ook al heeft hij maar drie van zijn zes kleinkinderen gekend. Hij en mijn zoon waren twee handen op één buik. Vake was er altijd voor hem.

Mijn vader overleed na een langdurig ziekbed, zoals dat dan heet, op 20 mei 1990, zes weken voor zijn 66ste verjaardag.

Dit is een van de laatste foto’s die ik van hem heb. Ze dateert van voor zijn ziekte. Een dromer, een denker, een wijs man.

Auteur: MyriamC

vrouw / moeder / oma / levensgenieter / wereldreiziger / #foreveronvacation Mijn motto: YOLO!

37 gedachten over “Herinneringen …”

  4. Je ziet zachtheid in de ogen van de knappe opa. Veel te jong moeten gaan.
    Een bidstoel als eigendom? Dat wist ik niet, ik dacht dat deze enkel in de kerk stonden.
    Je komt uit een warme thuis, wat een rijkdom

    Geliked door 1 persoon

  12. Voeger zouden ze zeggen ” wat een zalige herinnering” Je vader is veel te vroeg heengegaan . Hij had nog zoveel kunnen betekenen voor jullie en voor zijn kleinkinderen.
    Ik herinner me ook dat je vroeger een bidstoel kon aankopen en dan zat je meestal vooraan in de kerk. Sommige stoelen hadden zelfs een koperen plaatsje bovenop met de initialen van de ” eigenaar”. Ik heb een gewone bidstoel gekregen van een buurvrouw toen ze haar woning verliet om op een appartement te gaan wonen. Zij is allang overleden maar die bidstoel is een mooie herinnering aan een erg lieve buurvrouw.

    Geliked door 1 persoon

  14. Wat een prachtig blog! Die onderste foto van je vader: hij straalt bedachtzaamheid uit. Mooi!
    En ergens heb ik volgens mij nog de rekening van het trouwfeest van mijn schoonouders. Zal ‘ns gaan zoeken: leuk blogonderwerp.

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.

%d bloggers liken dit: