Een blogpost met herinneringen aan lang vervlogen tijden …
Mijn jongste tante, de zus van mijn moeder. Ze was 11 jaar ouder dan ik en we hebben veel met elkaar opgetrokken. Onderstaande foto (zij en ik) dateert van 1955.
Ze ging ook met ons mee op vakantie. Deze foto is genomen in Koksijde, op de Hoge Blekker, in de zomer van 1966. Links ‘ons’ Imeld, daaronder mijn zus, naast haar mijn broer en rechts op de foto ik.
Ook toen ik ouder was heb ik veel aan haar gehad. Ze was jong van geest en leefde altijd erg mee met mijn verhalen over vriendjes en vriendinnen.
Ze overleed in december 2019 aan de gevolgen van de ziekte van Parkinson waardoor ze al op relatief jonge leeftijd getroffen werd. De laatste jaren was het contact tussen ons niet meer zo intens. Zij had op latere leeftijd nog een man leren kennen die niet zo gebrand was op bezoek. En de laatste jaren woonde zij noodgedwongen in een RVT en was niet meer mobiel. Gelukkig heb ik in de maanden voor haar dood toch de draad weer opgepakt en ben ik nog verschillende keren bij haar op bezoek geweest. Blij dat ik dat nog hebben kunnen doen voor haar.
myriamsditjesendatjes.com 
Oh, wat lief dat je jouw tante ging bezoeken. Je hebt geen idee hoe hard die mensen een bezoekje waarderen. Ook al kunnen ze het soms niet uiten. Ik kan de mensen die mijn mama bezochten op twee handen tellen. Heel triest is dat.
LikeGeliked door 1 persoon
Veel bezoek kreeg ze inderdaad niet. Haar zussen en broer zijn allemaal een stuk ouder en niet meer zo mobiel en het RVT waar ze woonde was niet bij de deur. Van de (vele) neven en nichten waren er maar twee die op bezoek gingen. Ik moest mij ook elke keer over een drempel zetten hoor want je wist nooit hoe je haar zou aantreffen. Als ze weer eens een delier had, dan was ze zo verward dat je niet wist wat je ermee aan moest.
LikeLike
Samen opgroeien met je tante, hoe mooi is dat. Onze oudste scheelt ook maar 5 jaar met zijn nonkel ( broer van mijn man). En werden en zijn nu nog dikke vrienden.
Ik ben jaloers op je prachtige krullen toen😉
LikeGeliked door 1 persoon
De krullen en het dikke haar zijn verdwenen samen met het pigment (hoewel ik van de dikte nog steeds niet mag klagen).
LikeGeliked door 1 persoon
Het pigment hoort bij de jaren uiteraard. Zelf heb ik altijd flutjeshaar gehad en nu nog, en elke onverwacht krulletje krijgt hier grote aandacht.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb mijn krullen altijd vervloekt. Ik wou zo graag lang haar, maar het groeide alleen maar in de breedte.
LikeGeliked door 1 persoon
En zo wil iedereen het andere. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn hé, zo terugkijken naar mooie herinneringen!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja zeker.
LikeLike
Dergelijke oude foto’s vind ik altijd leuk om zien. De herinneringen die erbij horen zijn om te koesteren.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ga er nog wat meer opduikelen. Foto’s genoeg!
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi verhaal. En echt heerlijke foto’s. Nog van dat Myriam 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Jij bent mijn inspiratiebron. Ik vind jouw verhalen en foto’s altijd heel leuk om te lezen. Helaas herinner ik mij niet zoveel van vroeger. Maar ik ga nog eens in de oude foto’s duiken …
LikeLike
Mooi om hier op te kunnen terugblikken en vooral fijn dat jullie het verloren contact wisten te herstellen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat laatste, daar ben ik ook blij om.
LikeLike
Mooi om te zien en te lezen. Ik werd ook al tante op mijn tiende… dus ik lees dit vooral door de ogen van je tante.
En wat een schitterende foto daar in Koksijde!
LikeGeliked door 1 persoon
Leuk Matroos. Heb je ook mooie herinneringen aan je neefjes/nichtjes?
LikeLike
Zeker! Helaas zie ik ze nu nog maar zelden, maar als we elkaar zien voelt het meteen weer goed.
LikeGeliked door 1 persoon
Zo’n akelige ziekte, de Ziekte van Parkinson… fijn dat je toch nog de draad kon oppakken en haar tot het laatste toe meegemaakt hebt.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, en ze was nog vrij jong toen de ziekte haar trof.
LikeLike
O, wat tof, die zwartwit foto’s!
LikeGeliked door 1 persoon
Oud hé …
LikeLike
Wat mooi wat je voor haar gedaan hebt Myriam. Ze zal er toch steun aan gehad hebben. Heb ook een vriendin met Parkinson…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb het niet alleen gedaan hoor. Mijn nicht en ik deden het samen. Op dagen dat mijn tante goed was, was ze inderdaad heel blij met ons bezoek. Op het laatst was ze heel verward en herkende ze ons niet meer.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is het ergste…
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig die foto’s…mijn oudste zus is mijn peettante 🙂
Fijne jaarwisseling
LikeGeliked door 1 persoon
Oh, dat is leuk!
LikeGeliked door 1 persoon
Zeker en mijn oudste broer…samen mijn peter en meter 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een schattige foto! Wat zie je er blij uit Myriam!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik was ook een heel blij en vrolijk kind.
LikeLike
Heel toffe foto’s met mooie herinneringen 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Hopelijk heeft zij die laatste bezoekjes ook nog zelf meegekregen. Mooi dat de band hersteld werd.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja hoor, de dagen dat ze helder was tenminste wel. Ze heeft vaak een delier gehad en dan was ze helemaal de weg kwijt.
LikeLike
Ik heb ook zo’n tante die dicht bij ons stond owv haar leeftijd (en omdat ze nog bij mijn grootouders inwoonde toen wij kinderen waren en daar gingen logeren). Enfin ze was 19 toen ik geboren werd maar toch, ze is nog steeds mijn favoriete tante 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Was bij mij net hetzelfde. Zij was denk ik meer een grote zus / vriendin dan een tante.
LikeGeliked door 1 persoon