Het is nu zondag 10 oktober en inmiddels zitten we al tien dagen in een mooie en rustig gelegen penthouse aan de Costa Cálida, de zuidelijke Costa Blanca. Er zijn weinig appartementen bewoond in ons complex en er heerst absolute stilte, zowel overdag als ’s nachts. We hebben hier alles wat we nodig hebben: twee zwembaden, sauna, jacuzzi, gym, … Ook 2 slaapkamers, handig voor moesten we ruzie hebben 😉 en elk zijn eigen badkamer, wat ik heel gemakkelijk vind.
Het is hier geen mooie streek, noch qua landschap noch qua cultuur, maar dat wisten we op voorhand. We zijn hier in de buurt al eerder geweest. Het is de streek van de citrusvruchten, de eindeloze citroen- en appelsienplantages. Ook de zoutmeren liggen hier vlakbij.
We komen naar hier omwille van het micro-klimaat, om de zomer met een maand te verlengen, en dat lukt tot nu toe prima. Alle dagen hebben we zo’n 26 tot 28 graden met nu en dan een wolk. ’s Avonds, als we om 10 uur van het restaurant terugkomen of op ons terras zitten, is het nog 23 graden. En dat is natuurlijk heerlijk.
Ik moet wel zeggen dat het een tijdje geduurd heeft voor ik mijn draai hier gevonden had. Ik voel me niet 100% en dat heeft zijn weerslag op alles. Toen ik het appartement boekte in februari had ik er echt volop zin in. Ik voelde me toen ook goed. Maar ondertussen is, door alle complicaties en de tweede diagnose, mijn leven en mijn zin om te leven zo hard veranderd dat een mooi appartement op een fijne plek in de zon er nog nauwelijks iets toe doet, hoe graag ik het ook anders zou willen. Je neemt tenslotte altijd jezelf mee waar je ook gaat, met de pijnen en ongemakken. Ik kan dan ook nu nog niet zeggen of we de volledige maand hier gaan ‘uitdoen’. Mijn stemming verandert met de minuut. Ik ben gewoon heel labiel. Soms wil ik niets liever dan gewoon thuis in mijn eigen zetel zitten. Maar ook dat verandert niets aan de situatie.
Misschien keert het wel weer als we wat steden gaan bezoeken want dat zijn we zeker van plan, maar dan moet het iets minder warm zijn. Murcia en Cartagena liggen niet zó ver af. Of twee dagen Lorca of Albacete. Afwisseling en afleiding zijn het beste medicijn.
En op 20 oktober komen onze vienden aan. Zij hebben hier in de buurt een huis. Daar kijk ik wel naar uit, want het is lang geleden dat we hen nog gezien hebben. Corona, weet je wel …
Er staan hier ook twee degelijke fietsen maar fietsen zal iets zijn voor later deze maand als de temperatuur wat gezakt is.
Maandag heb ik een afspraak gemaakt met een fysio-praktijk voor lymfedrainage, want ook dat moet gewoon doorgaan. Zelfs een maand eens alles achter me laten is me niet gegund. Ik had vooraf goed mijn huiswerk gemaakt en een praktijk gevonden op een half uur rijden van hier die volgens dezelfde methode werkt als mijn kinesiste thuis en zoals voorgeschreven door mijn chirurg. Vrijdag kon ik terecht. Wat een verrassing dat ik gewoon mijn eigen taal kon spreken! De praktijk is van een Duits koppel en mijn therapeute was/is een Nederlandse dame. Eentje die weet waar ze mee bezig is.
Voor de rest hebben we hier nog niet zoveel gedaan. We brengen veel tijd door met lezen of woordpuzzelen op ons heerlijk dakterras, manlief zwemt en gaat in de sauna, we gaan eens een paar uurtjes naar het strand, wandelen wat over de boulevard, doen boodschappen en een terrasje, gaan uit eten of maken zelf een eenvoudige maaltijd, en ’s avonds kijken we TV Vlaanderen als we thuis zijn.
En we constateren nog maar eens dat het leven hier veel goedkoper is dan in België. Neem nu deze pastéis de nata hieronder: 0.34 euro per stuk. Bij mijn bakker thuis betaal ik 2 euro per stuk! Zelfs als ik er een koffie bij drink op het terras bij de bakker ben ik nog maar 1.54 euro kwijt.
Of wat dacht je van een 3-gangenlunch inclusief water, wijn en koffie voor 14 euro, mét zicht op zee. Je moet dan geen verfijnde keuken verwachten, maar zowel het rijstgerecht met groenten en bacalao als de tonijnsteak die we kregen waren best lekker!
Vanavond gaan we gastronomisch dineren. Vijf gangen voor 40 euro. Ben benieuwd …
Satur9 had weer een tof idee: een photo challenge. Dertig weken lang elke week een foto met een bepaald thema.
Het thema van deze week: kleuren.
Ik hou mij in en post deze keer maar één foto, vanwege de symboliek.
De Voetgangerstunnel (aka Sint-Annatunnel) in Antwerpen getooid met de regenboogkleuren tijdens een campagne tegen homofobie in 2018. Het kleurenschema veranderde voordurend.
Ook het MAS en het Centraal Station kregen de regenboogkleuren, maar de Voetgangerstunnel sprong er voor mij uit omdat ze van een lelijk ‘gebouw’ toch iets moois hebben kunnen maken.
961. Wanneer voelde je je overdressed? Ik ben nooit overdressed om de simpele reden dat ik geen ‘overdressed’ kleding in mijn kast heb hangen.
962. Wat is je favoriete tv-koppel? An Miller en Filip Peeters.
963. Heb je ooit in een kasteel geslapen? Neen, maar wat niet is dat kan nog komen.
964. Waarvoor schaam je je? Voor niks.
965. Verstuur je verjaardagskaarten? Ja, maar alleen naar familie en vrienden van wie ik weet dat ze kaarten op prijs stellen.
966. Aan welke ongeschreven regel houd je je altijd? Mijn telefoon blijft in mijn handtas als ik in gezelschap ben.
967. Wanneer heb je voor het laatst een wandeltocht gemaakt? ‘Wandeltocht’ is veel gezegd. We hebben enkele weken geleden met vrienden een wandeling gemaakt op de Heide. Zij waren er nog nooit geweest.
968. Kun je meer tijd vrijmaken voor dingen waar je blij van wordt? Erger nog! Ik probeer alleen nog dingen te doen waar ik blij van word.
969. Welke klassiekers heb je gelezen? Niet veel en ik denk dat het geleden is van de verplichte lectuur op school.
970. Om wie zou je naar de reünie van je lagere school gaan? Een reünie van de lagere school zou ik overslaan. Dat is echt té lang geleden. Ik ga nog wel naar reünies van mijn middelbare school. We waren zo’n hecht groepje. Die reünies zijn altijd heel fijn.
971. Fantaseer je wel eens over beroemd zijn? Neen, ik heb geen behoefte aan beroemd zijn. Lijkt me heel vermoeiend.
972. Welk museum heb je onlangs bezocht? Ik ben niet zo’n museumbezoeker. Les Hospices de Beaune is het laatste wat we bezocht hebben, onderweg naar Spanje.
973. Experimenteer je graag in de keuken? Ik maak wel geregeld nieuwe recepten, maar experimenteren en dingen zomaar op de wilden boef klaarmaken, dat doe ik niet.
975. Hoe belangrijk zijn de vrouwen in je leven? ‘De vrouwen in mijn leven’. Zoveel zijn er niet. Mijn moeder, mijn zus, schoondochter, enkele vriendinnen. Die zijn belangrijk, maar niet belangrijker dan de mannen in mijn leven (man, zoon, kleinzoon).
976. Geef je makkelijk complimentjes? Ik probeer het want ik weet hoeveel deugd het kan doen een welgemeend compliment te krijgen.
977. Aan wie kun je een voorbeeld nemen? Ik zou het echt niet weten.
978. Wanneer heb je voor het laatst een dag op het strand doorgebracht? Afgelopen maandag hebben we een paar uren doorgebracht op het kleine rustige Playa del Moncayo in Guardamar del Segura waar we op vakantie zijn.
Playa del Moncayo
979. Met wie kun je urenlang kletsen over niets bijzonders? Met een vriendinnengroepje. Al gaat het dan meestal wel over iets en niet over het weer.
980. Waarin ben je nog steeds een beetje naïef? Ik vind mezelf niet echt naïef.
Disclaimer: ik schrijf dit verslag in de eerste plaats voor mezelf. Iedereen magmeelezen maar hou er rekening mee dat het lang en gedetailleerd is.Ik heb dan wel geen chemo gehad maar ik heb wel een chemobrein en wil niet na 2 weken al alles vergeten zijn. Vandaar.
————————————————
Onze eerste week vakantie is al voorbij. Daarvan zijn we zes dagen onderweg geweest. Ondertussen zijn we ook al geacclimatiseerd in de penthouse die we gehuurd hebben in Guardamar del Segura (zuidelijke Costa Blanca). Alleen de omgeving moeten we nog even verkennen, maar daar hebben we nog tijd voor.
Hoe is dat nu verlopen, zo’n lange reis van 2.000 kilometer eer we op onze bestemming waren?
Eigenlijk niet veel anders dan andere autovakanties. Alleen waren de tussenstops korter en hadden we hier na 2.000 km een doel waar we wat langer verblijven dan normaal tijdens een rondreis met de auto.
Ik had vooraf twee B&B’s en een hotel geboekt voor onze tussenstops. Ik ben geen fan van B&B’s (heb liever de privacy van een klein hotel) maar als we een stad ‘doen’, dan wil ik ook IN de stad logeren en de hotels daar waren zodanig duur dat ik die knop in mijn hoofd maar snel heb omgedraaid. En met de corona vielen de B&B’s heel goed mee want we hadden geen contact met de andere gasten en hoefden niet te socializen.
Dag 1 Rit van thuis naar Dijon – 580 km Al vóór 9 uur zaten we op zondagmorgen 26 september in de auto, gepakt en gezakt. We hebben zo’n grote auto en toch was het weer passen en meten om alles erin te krijgen. Er moest zelfs nog een koffer op de achterbank.
Waze stuurde ons langs Reims. Claire, onze GPS madam, dacht er anders over en wilde over Parijs. We hebben haar heel snel het zwijgen opgelegd. Waarom zouden we meer dan 100 kilometer gaan omrijden?
Het was rustig rijden en de rit verliep heel vlot. Het was natuurlijk ook zondag, dat scheelt. Heel afwisselend weer: veel grijs met hier en daar een buitje, af en toe wat blauw en zelfs een streepje zon. Terwijl ik aan het stuur zat keek manlief op zijn telefoon naar het WK wielrennen.
Om 15u stonden we al geparkeerd aan de B&B, maar we konden pas tussen 17 en 18u inchecken. We zijn dan maar de stad ingetrokken en hebben op een zonnig (23°) terras een lekker glas Viré-Clessé gedronken. We zitten tenslotte in de Bourgogne. Nadien naar het Office de Tourisme voor een stadsplan waarna we de bewegwijzerde stadswandeling gedaan hebben. Dijon is veel kleiner dan ik dacht en rond 18u hadden we de hele stad met zijn vele kerken doorkruist.
Eglise Notre Dame Dijon
Palais des Ducs de Bourgogne Dijon
Cathédrale Saint-Bénigne Dijon
Arc de Triomphe op de Place d’Arcy Dijon
Stadswandeling Dijon
Ingecheckt in de wel zeer bijzondere B&B van Yuka. Het 18de eeuws gebouw ligt midden in het historisch centrum van Dijon. De eigenaars zijn een zeer apart Frans-Japans koppel. Alain – pianobouwer – is gepassioneerd door antiek en alle meubels in de gastenkamers zijn door hem eigenhandig gerestaureerd. Wij hadden de kamer Renaissance met antiek four poster bed. Eigenlijk was de kamer een samenraapsel van verschillende stijlen met veel te veel brocante prullaria naar onze goesting (wat een werk om dat proper te houden, en het wás proper) en niet echt onze smaak, maar ze was heel ruim – zo groot als onze living thuis – met een apart slaap- en zitgedeelte. Alles erop en eraan, super rustig, hedendaagse grote badkamer, heerlijk bed en goed te verduisteren door de rolluiken aan de ramen. Het ontbijt werd ’s morgens op het gevraagde uur door Yuka op de kamer gebracht. Normaal vinden we het niet prettig om op de kamer te eten, maar in dit geval hadden we eigenlijk een apart soort livinkje en dat was helemaal okee.
B&B Le Petit Tertre kamer ‘Renaissance’
’s Avonds terug de stad in om te eten bij Le P’tit Bouchon waar ik een visje gegeten heb waar ik nog nooit van gehoord had: ‘perche rouge’. Een vis met de kleur van tonijn maar met een totaal andere smaak en structuur. Het visje was lekker maar van het restaurant had ik meer verwacht gezien de 4.5 sterren die ze kregen op Tripadvisor.
Dijon by night
Place de la Libération Dijon
Musée des Beaux Arts Dijon
Eglise Saint-Michel Dijon
Ook al overal onze Covid pas moeten laten zien. Van mij mogen ze dat in België ook invoeren. Mondmaskers zijn hier ook nog verpicht bij binnen- en buitengaan en opstaan van je stoel, maar daar hebben we niet veel van gemerkt …
Dag 2 Het was de bedoeling om Dijon verder te verkennen, maar aangezien we overal al geweest waren hebben we de kans benut om de Route des Grands Crus de Bourgogne te rijden. We weten tenslotte niet of we hier ooit nog gaan komen (FOMO stak de kop weer op).
Wat een drukte op de wijngaarden! De vendange is volop bezig. Veel van die speciale smalle tractoren op de weg en busladingen seizoensarbeiders in de wijngaarden. Allemaal met een grote seau op de rug die, als hij helemaal vol is, tot 70 kilo kan wegen. Aldus het babbeltje dat ik maakte met de man die op een aanhanger de druiven in ontvangst nam.
Plukker met ‘seau’ op de rug
Château Aloxe-Corton
De volledige route, van Dijon tot in Nolay, is 60km lang en doorkruist 37 dorpen. Het was prettig cruisen op de smalle D-wegen (zou ook te doen zijn met de fiets) en op zo’n momenten mis ik mijn cabrio wel. Wij zijn tot in Beaune gereden en hebben daar een stadswandeling gemaakt en het Hôtel Dieu (Musée Hospices de Beaune) bezocht. Vanwege covid waren er geen audiogidsen beschikbaar maar wel gedetailleerde brochures, zowaar ook in het Nederlands! Het prachtige gebouw deed vanaf de 15de eeuw tot in de de jaren ’80 van de 20ste eeuw dienst als hospitaal voor armen, ouderen, invaliden, wezen, zieken, zwangere vrouwen. Verzorging was gratis.
Château Ladoix-Serrigny
Stadswandeling Beaune
Een proeverij was er helaas niet bij tijdens onze rit langs de châteaux en wijndomeinen. Er waren er weinig open (wel voor vente maar niet voor dégustation – vanwege de drukke plukperiode???) en té gevaarlijk als je met de auto onderweg bent. Wel een lekkere Savigny-lès-Beaune 1er cru gedronken bij de lunch. De wijn was duurder dan de maaltijd, maar hij was het waard.
’s Avonds gegeten bij Le Pré aux Clercs (brasserie-keten van 3* chef Georges Blanc). Zoals verwacht zeer lekker en naar Belgische normen redelijk van prijs. Alleen de wijnen … top wijnen op de kaart tussen 200 en 500 euro per fles … Wij hebben het gehouden op een glas Mâcon-Azé bij onze saumon fumé en ‘Minute de Dorade’ van het menu ‘Image de saison’.
Dag 3 Rit van Dijon naar Pézenas – 540 km Dinsdag na het ontbijt, stipt om 8u30 gebracht door Yuka, met de nodige buigingen (eens Japans, altijd Japans?), vertrokken we bij een temperatuur van 15 graden. Het was al een pak drukker op de baan en veel travaux. Maar eigenlijk viel het nog best mee voor een weekdag. Zelfs de tunneltjes in Lyon hebben we vlot kunnen rijden (périphérique fermé). Ik had nog wel thuis voor vertrek een badge voor de péage gekocht zodat we daar tenminste snel door konden en niet altijd onze creditcard moesten gaan zoeken. Het ding is ook geldig in Spanje, Portugal en Italië trouwens.
Hoe verder we vorderden in zuidelijke richting hoe warmer het werd. Het was 26 graden toen we om half vijf onze auto parkeerden bij de B&B in Pézenas. Zalig!
Hele mooie B&B, totaal andere stijl dan de vorige. Meer ons ding. Een groot huis, helemaal strak gerenoveerd, met privé parking voor de deur. Sympathieke dame die ons ontving, op blote voeten en met hun zoontje Marius van 3 op de arm. ‘Faites comme vous êtes chez vous’, zei ze.
Prachtige ruime kamer, in natuurlijke tinten, alles in de Zara Home stijl. Ik voelde me direct thuis. Terras, zwembadje in de tuin, en hoewel het niet verwarmd was, heeft manlief toch nog een plons genomen. Hij kan het echt niet laten. Als hij water ziet, dan moet hij erin!
B&B Maison 1634 Pézenas
B&B Maison 1634
Na de korte plons de ‘stad’ (ter grootte van een flink dorp) in getrokken, wijntje gedronken en restaurant uitgezocht. Het werd Chez Hansi waar we lekker buiten hebben gegeten. 3-gangen keuzemenu, karaf wijn, water, koffie voor 55 euro voor ons twee. Daar kunnen ze in België nog wat van leren.
Pézenas
Dag 4 ’s Morgens stond de tafel al voor ons gedekt in de ontbijtruimte en in de koelkast vonden we alles wat we nodig hadden om de dag door te komen. ‘Faites comme vous êtes chez vous’ werd hier heel letterlijk genomen. Laure had ook lekkere koffie gezet en kwam ons een goeiemorgen wensen, met in haar kielzog de kleine Marius die honderduit babbelde.
Ontbijtruimte
De hele dag was een trip down memory lane. In de voormiddag hebben we Cap d’Agde nog eens bezocht en herinneringen opgehaald. We hebben in de jaren ’80 zo dikwijls onze vakantie doorgebracht in Cap d’Agde. Ik herkende er niks meer, behalve het blok met (Franse) toiletten aan de Plage de la Roquille.
Cap d’Agde
Nadien zijn we doorgereden naar Béziers waar we vroeger ook vaak kwamen. Eerst lekker geluncht bij Tuto Mondo (14.50 euro voor een dagschotel met vier rouget filets, bisque en ratatouille. Heel lekker! Daarna naar het Office de Tourisme waar de dame vroeg van welke région we kwamen. Toen ik zei dat we van Belgique kwamen vroeg ze of ik een brochure wou ‘en français ou en Vlaams‘. Straf.
Béziers
Eglise de la Madeleine Béziers
Hôtel de Ville Béziers
Cathédrale Saint-Nazaire Béziers
Dag 5 Rit van Pézenas naar Tarragona – 390 km Een korte rit. We waren al kort na de middag ter plaatse en konden direct in onze kamer. Wat een mooi hotel en wat een prachtige, luxe kamer! Ik kan daar zo blij van worden hoewel wij een hotelkamer uiteindelijk alleen gebruiken om te slapen en te douchen.
Ik had op voorhand gezegd dat ik de hele middag aan het zwembad ging relaxen. Mocht wel eens na alle sightseeing van de afgelopen vier dagen. Maar toen ik uit het raam van onze kamer keek en de opgravingen zag aan de overkant van de straat, en verderop enkele mooie kerktorens, veranderde ik heel snel van gedacht. Maar eerst even lunchen op het dakterras-met-plunge-pool. Het schitterende uitzicht op de zee en op de stad kregen we er gratis bij.
Ik vond Tarragona best een interessante stad met veel historische monumenten. Onze kamer keek uit op de ruïnes van het oude Tarraco uit de Romeinse tijd (UNESCO werelderfgoed). De ruïnes bestaan uit 14 aparte bouwwerken, die als één archeologische verzameling worden beschouwd. Andere bezienswaardigheden zijn de kathedraal, het amfitheater, het Romeins circus, het aquaduct, en nog zoveel meer. Eigenlijk was onze tijd hier wat te kort en het was heel erg warm zodat we om 18u een eind gebreid hebben aan onze stadswandeling en alsnog op het dakterras van ons hotel hebben gerelaxt tot de zon onder was.
Tarraco Tarragona
Tarraco
Tarraco
Tarraco
Catedral Tarragona
Ajuntament Tarragona
Eten doen ze in Spanje pas vanaf 20 uur. We hadden dus nog even tijd om een restaurant uit te zoeken. Mét terras, want het was nog meer dan warm genoeg om buiten te zitten. Heerlijk gegeten voor geen geld. Een glas cava, een 3-gangen keuzemenu inclusief een halve liter huiswijn of water per persoon voor 19.90 euro. Ik heb tegen de garçon gezegd dat hij dringend zijn prijzen naar boven moest doen. Je vraagt je af hoe ze daar nog iets op kunnen verdienen (salade caprese, 2 flinke zeebaarsfilets met warme groenten, crema catalana).
Dag 6 Rit van Tarragona naar Guardamar del Segura – 460 km Uitgeslapen tot bijna 9 uur. Ik had het nodig! Na een uitgebreid ontbijt op weg voor onze laatste etappe. Er valt niet veel over te zeggen. We hebben niet eens gestopt onderweg om te eten. ’t Is te zeggen, we hebben wel gestopt maar we hebben niet gegeten, of toch niets fatsoenlijks, om de simpele reden dat er niks open was op de autostrade. In de benzinestations kon je terecht voor wat snoep, maar dat was het dan ook. Gelukkig had ik nog een paar potjes yoghurt van de dag ervoor.
En hier zijn we dan, in een spiksplinternieuwe penthouse die, ter info, niet van ons is. Hier blijven we de hele maand oktober. Dat is tenminste de bedoeling.
Oh ja, voor ik het vergeet, het is hier overdag zo’n 28 graden! 🌞
myriamsditjesendatjes.com 