Uit de oude doos


Oude blogberichten herlezen … het is zoals in een fotoalbum bladeren.
Eentje over ‘de jeugd van tegenwoordig’ uit 2008.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

De bel gaat.
Ik doe open.
Er staat een mij onbekend jongetje voor de deur, een jaar of tien schat ik.
Of ik een steunkaart wil kopen voor een of ander feest van zijn school, hier zo’n 15 km vandaan.
Ik zeg iets in de trant van “het spijt me jongen, maar ik steun de scholen hier in de buurt al en kan van jou geen kaart kopen”.
Ondertussen was er een meisje komen bijstaan, iets ouder.
“Zie je wel, ik heb het toch gezegd dat ZE niet zou kopen”, siste ze …

Auteur: MyriamC

vrouw / moeder / oma / levensgenieter / wereldreiziger / #foreveronvacation Mijn motto: YOLO!

37 gedachten over “Uit de oude doos”

  1. ja terug bladeren is echt wel leuk
    en of de kinderen dit nu nog doen , het zou mij niet eens verbazen
    er is nu meer digitale brutaalheid , bij het criminele af 😦
    geniet de dag

    Geliked door 1 persoon

  2. Mooi verhaal, ik vind het altijd heel vervelend als men “kinderen”inzet om dit soort dingen te doen, net als de kinderpostzegel verkoop. het is gewoon ordinaire chantage . Kort geleden was er “kunstproject”op de school van m’n achterkleinkinderen. Je hoéft geen door de kindjes beschilderde kaarten te bestellen maar maar probeer als oma zo’n stralend snuitje maar te weerstaan.

    Geliked door 1 persoon

    1. Ik heb er niks op tegen dat kinderen dit doen, maar ten eerste mag het geen wedstrijdje worden wie het meest verkocht heeft en ten tweede ik vind niet dat ik een school die 15 km verderop gelegen is en waar ik niemand ken, moet gaan steunen. Jammer voor die kinderen en dan nog zo’n onbeleefde reactie.

      Like

  3. Ik heb zitten schateren, bijna de slappe lach 😀 Ik zou ZE kunnen zijn over wie gesist wordt 😀
    Hier kan je elke maand je maandloon uitdelen aan alle goede doelen die aan de deur komen bellen. Van ’s morgens tot ’s avonds, zaterdag en zondag incluis. Om gek van te worden. Ik háát het ondertussen echt uit de grond van mijn hart. De serie lange toten omdat ik weer eens niets wilde geven, is ondertussen al niet meer te tellen (vooral oudere mannen zijn daar goed in). Het is dus altijd evalueren als de bel gaat, hebben we de bel bij de buren gehoord? Is er lawaai op straat? Blaft de hond van de buren? Veel kans dat we dan niet open doen.
    Wat vond ik het heerlijk, dat het niet meer mocht door corona. Jammer genoeg is de hele ellende ondertussen weer opgestart.
    Als kind moest ik voor school ook rondgaan met stickers voor het rode kruis. Ik besteedde er nog liever mijn zakgeld aan dan aan de deuren te gaan bellen. Vreselijk.

    Geliked door 1 persoon

    1. Voor de plaatselijke school vind ik het nog OK, maar als ze al van 15 km verder komen haak ik echt wel af. En dan nog zo’n onbeleefde reactie.
      Ik heb met oudjaar (dan komen de kinderen nieuwjaar zingen) wel eens ‘hoog huis, laag huis, er zit een gierige pin in huis’ mogen horen. Ik zat boven te werken en geraakte niet snel genoeg beneden. Dan denk ik: door wie worden die opgevoed?

      Geliked door 1 persoon

      1. Eerlijk gezegd Myriam: ik kan er een paar blogposts over schrijven, over alles wat ik hier al meegemaakt heb aan de deur. En ja, opvoeding, beleefdheid en respect zijn soms erg ver te zoeken. Dat je niet aan alles en iedereen kan geven, wordt echt niet begrepen.
        Dus ik snap je maar al te goed.
        Ik doe soms écht mijn deur niet open, niet eens een kwestie van te laat te zijn. Heb het zó gehad. Want dan is daar altijd nog de kans dat je zo’n hardnekkige Jehova-getuige moet ontmoedigen ook. Allemaal goed en wel voor grappige verhalen en “ik zou dit…” en “ik zou dat…” maar soms heb je er écht geen tijd voor noch zin in. (en ik ben dan net dat beetje te goed opgevoed om de deur in iemand zijn gezicht dicht te knallen) (hoewel de goesting soms groot is)

        Geliked door 2 people

        1. Ik heb de deur al eens in een Jehova getuige haar gezicht dichtgeknald. Ik had me bij hen op een lijst laten zetten dat ik geen huisbezoeken meer wenste. En toch nog proberen hé. Toen ben ik zo kwaad geworden …. Sindsdien geen getuige meer gezien!

          Geliked door 2 people

          2. ook hier probeerden die het weer eens , ik zeg doe eerst je huiswerk voor je aanbelt , dat jonge wicht keek me aan , zeg ik sta bij jullie in het zwarte boek 🙂
            nooit meer gezien 🙂

            Geliked door 1 persoon

        2. Mijn moeder lag te wieden in haar tuin toen twee getuigen van Jehovah aanbelden. Ze riep vanuit haar tuin ‘doe geen moeite, meneer en madam zijn niet thuis.’ Ze dropen af zonder tegenspraak…

          Geliked door 2 people

  4. Haha ja, het komt vast omdat heel mensen dat als excuus gebruiken terwijl het geen waar is. dat dit meisje een beetje een vooroordeel had! . Ik mocht dat als kind nooit doen. Tombolatickets verkopen voor dumus dei. De kinderen die er veel verkochten konden een leuke prijs uitkiezen. Ik kon niets uitkiezen , moest mijn lotjes direct terug geven op school.

    Geliked door 1 persoon

    1. Dat is natuurlijk ook erg als kind. Maar het wedstrijdaspect eraan vind ik vreselijk. Gelukkig was dat hier op school nooit het geval.

      Like

  6. Dat leuren aan de deur…. Ik heb het zelf nog ‘mogen’ doen voor onze school, akelig! Een vreselijke namiddag, de deur werd voor je neus vaak dicht gegooid. Terwijl het voor mij van moeten was😦.

    Geliked door 1 persoon

    1. Ik begrijp de twee kanten. Mijn zoon heeft het ook gedaan vroeger, maar alleen bij ons in de straat. Ik ging hem echt niet naar een dorp verderop brengen om te gaan leuren.

      Geliked door 1 persoon

      1. Indertijd kocht ik de steunkaarten die onze kinderen moesten verkopen in de straat zelf op, ik wilde hen de vernedering besparen dat mensen niet kochten en ik wilde ook onze straat sparen zodat ze geen verplichting voelden.

        Geliked door 1 persoon

  7. Sedert ik in Kortrijk woon is hier nog nooit iemand aan de deur geweest om iets te verkopen. De buurtkinderen komen wel bellen met de vraag of ze m’n tuin eens mogen zien (buren hebben er zicht op van op hun verdiep). En dan leid ik die fier eens rond. Het publiek is van twee naar maximum 11 kinderen geëvolueerd.

    Geliked door 1 persoon

  11. Mijn kinderen hadden een grondige hekel aan al dat lotjes verkopen voor school of voor de sport. Meestal kochten wij als ouders en de grootouders en een paar tantes alles op. De kinderen waren al blij dat ze niet moesten leuren er mee. Maar een prijs voor de meeste verkoop hebben ze nooit gekregen ,hahaha! Bij de kleinkinderen ging het ook zo. De familie kocht de meegegekegen lotjes of wat dan ook op. Zelfs de koekjes , p

    Geliked door 1 persoon

    2. De school van mijn kleinzoontje was amper een week bezig en hij kreeg al een brief voor wafeltjesverkoop mee naar huis! Inderdaad, de familie koopt dan wat en mijn zoon heeft voor zijn hele team wafeltjes gekocht. Zo had het kind toch nog een grote bestelling!

      Geliked door 1 persoon

  12. Wij kopen ook alleen van de kinderen hier uit de wijk… nu met corona is het iets minder… maar als we van ieder kind iets zouden moeten kopen, blijven we hier maar pannenkoeken eten 😉

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.

%d bloggers liken dit: