Ik wou er eerst niet over schrijven, weer ellende en miserie. Een lezer vraagt daar niet om. Maar ik vraag daar ook niet om en ik krijg het toch wel. Wie geen miserie wil lezen kan nu het tabblad sluiten.
Dinsdag was ik voor de zoveelste keer op controle in het ziekenhuis voor opvolging van mijn mondkanker. Mijn mondkanker, schrijf ik dat nu echt?!
Ik wist al dat er nog een operatie aan staat te komen. Door alle speekselkliercystes die onder mijn tong zijn weggenomen is mijn tongriem nu te kort en die moet verlengd worden opdat ik beter zou kunnen eten, spreken en slikken. Dat had de collega chirurg mij vorige keer al gezegd. Ik moest alleen nog overleggen met mijn eigen chirurg hoe en wat. Het zou een relatief eenvoudige ingreep worden, met een zgn. Z-plasty.
Terloops meldde ik aan mijn chirurg dat er een vlekje zat op het puntje van mijn neus dat me zorgen baart. Het is er al langer, maar ik ben zo iemand die van de grote schrik haar kop in ’t zand steekt en er maar stilletjes over zwijgt. Vorige week begon het weer spontaan te bloeden en toen ben ik toch eens gaan googlen. Waarna ik nog meer schrik kreeg en ik mezelf ernstig toesprak dat ik er NU ging naar laten kijken.
Zodoende meldde ik het aan de chirurg. Ze vermoedt dat het een basaalcelcarcinoom is, een traaggroeiende vorm van huidkanker (moet uiteraard onderzocht worden) terwijl de tumor op mijn tandvlees een snelgroeiend plaveiselcelcarcinoom was. Neemt niet weg dat het wel moet verwijderd worden. En dat gaat weer niet min zijn. Rond het vlekje (8 mm) wordt er rondom rond en in de diepte 4 mm weggesneden. Dat wil zeggen dat vrijwel de hele top van mijn neus eraf gaat.
Ik wil dat niet. En ik kan dat momenteel ook mentaal niet aan. Ik zit nog volop in de zorgen om mijn mond. Ik wil ook nog niet denken aan de verminking van mijn gezicht. Een neus, zo’n belangrijk onderdeel van het gezicht.
Na de consultatie zijn we gaan wandelen in het Middelheimpark om het slechte nieuws op te slaan en om een weloverwogen beslissing te kunnen nemen. Ik heb besloten dat ik het niet hals-over-kop ga laten weghalen. Ik wil niet meer overhaast beslissen zoals vorig jaar. Daar heb ik eigenlijk nog altijd spijt van.
Dom om te wachten? Misschien wel maar ik wil deze keer een second opinion vragen bij een andere arts. Mijn eigen MKA-chirurg zou de ingreep uitvoeren, maar ik weet niet of dat zo verstandig is. Ik denk dat een huidarts (afspraak reeds gemaakt) of een plastisch chirurg hiervoor beter geplaatst is. Misschien kan het wel minder ingrijpend. Dat moet ik nog uitzoeken. En als ik het nu laat doen is de rest van mijn zomer er weer aan want een reconstructie met huidtransplantatie, zoals mijn chirurg het uitlegde, zal veel tijd nodig hebben om te genezen. En ik wil wel naar Spanje zonder het risico te lopen daar in de problemen te komen door ontstekingen of weet ik veel.
Zo, dat was het.
Ik denk dat ik mij eens goed ga bezatten.
Ik heb reacties uitgeschakeld. Ik wil niet nog meer in de war gebracht worden door allerlei verschillende meningen en goedbedoeld advies. Het moet deze keer mijn beslissing zijn.
myriamsditjesendatjes.com 