Oude blogberichten herlezen … het is zoals in een fotoalbum bladeren.
Eentje van 2010 … ‘Help!! Ik piep’ …
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Ik piep. Tenminste, ik of iets wat ik bij me heb. Even verklaren: telkens ik een winkel binnen of buiten stap waar van die allernieuwste – en blijkbaar heel gevoelige – beveiligingspoortjes staan, heb ik prijs. Piep, piep, piep … Ik haat het! Iedereen kijkt naar je alsof je een dievegge bent.
In één winkel heb ik bij de man van de security mijn hele tas uitgeladen, want dat is de schuldige, en toen bleek dat het mijn portefeuille was. Die is al jaren oud en er zit geen verborgen strip in of iets dergelijks. Volgens de security man zou het te wijten zijn aan de chips die tegenwoordig in alle kaarten zitten. Te veel chips en je doet piep. En zonder die kaarten (identiteitskaart, creditcard, bankkaart) kan ik niet winkelen, zelfs niet boodschappen.
Het is wel een ideale manier om af te kicken van shoppen. Ik ga alleen nog een winkel binnen als ik zeker weet dat ze daar hebben waarnaar ik op zoek ben. En dan roep ik al van verre ‘ik piep’.
Twee weken later.
Gisteren ging ik de Makro binnen en ter hoogte van de veiligheidspoortjes piepte ik weer. Als de weerlicht kwamen er twee gestapo-achtige vrouwen op me afgestapt. Ik leg hen uit dat mijn portefeuille al maanden piept als ik door veiligheidspoortjes loop. Ze zouden het eens controleren …
Met een kleine scanner, zo eentje die ook op de luchthaven gebruikt wordt, scande ze heel minutieus mijn portefeuille. Toen ze over het linkerdeel ging piepte het!
“Daar zit ergens nog een beveiligingsplaatje” wist ze me te vertellen. En inderdaad, na grondige controle zag ik in een klein hoekje een al even klein beveiligingsplaatje tevoorschijn komen. Ik zeg “hoe kan dat nu, die portefeuille is jaren oud”. Blijkt dat die dingen zich na een tijd zelf opnieuw terug activeren. Plezant is anders.
Maar ik kan wel zonder problemen terug gaan shoppen! What a joy … (toen shopte ik blijkbaar nog graag, nvdr).
myriamsditjesendatjes.com 
Ik heb me ooit tijdens drukke eindejaarstijden half mogen uitkleden aan de deur van Fnac in Brugge. Nooit zo ambetant geweest als toen. Je weet dat je niets misdaan hebt, maar iedereen denkt er het zijne van.
LikeGeliked door 1 persoon
Jij snapt het.
LikeLike
Ik herken het, vreselijk genant. Ik heb soms de indruk dat het tegenwoordig steeds meer voor komt, of heeft het te maken met de chip die onlangs werd ingeplant in mijn bovenarm😉
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, het zal van die chip zijn!!
LikeLike
Wat een vervelende, bijna vernederende situatie!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, vreselijk die beschuldigende ogen. Daarom dat ik altijd al van verre riep dat er iets piepte.
LikeGeliked door 1 persoon
Probleem opgelost 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Gelukkig wel!
LikeLike
Bij mij gaan alarmen ook altijd af. Met als gevolg dat ik nu helemaal nerveus word als ik ergens door poortjes moet…
LikeGeliked door 1 persoon
Erg hè, dat je niet meer ontspannen een winkel in of uit kan.
LikeLike
Door ervaring wijs geworden zoek ik nieuwe zaken tegenwoordig af naar ingenaaide lipjes met beveiligingselementen en knip ze er resoluut uit. Inderdaad héél vervelend dat soort min of meer “valse beschuldigingen. “
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb het nadien ook niet meer voorgehad. En in kleding zijn die beveiligingsdingen tegenwoordig zo groot dat je er niet naast kan kijken.
LikeLike
Dat is waar.
LikeLike
Ik heb me nooit zo gekleineerd gevoeld als toen ik snel een bobijntje groen garen wilde halen in de supermarkt in onze buurt. Ze hadden niet de juiste tint, dus ik wilde zonder aankoop weer naar buiten langs de daartoe voorziene kassa toen ik staande gehouden werd door een kenau van de beveiliging. Echt zo’n karikatuur van een bewaakster in een Goelag.
Ik moest per direct mijn handtas leegmaken, krijste ze. Alle ogen gericht op deze pot Kwatta, natuurlijk. Het was al niet mijn beste dag in een moeilijke periode. Ik was zó over mijn kookpunt, dat ik mijn tas omgekeerd heb over de vloer. Uiteraard zat er niks in wat niet van mij was. Ik heb mijn tas in haar handen geduwd zodat ze die zelf terug kon vullen. En toen heb ik excuses geëist die even duidelijk verstaanbaar waren als haar bevelen.
Wat me nog een luid applaus opgeleverd heeft ook, want toen kwamen de tongen los: ze was hier wijd en zijd om berucht. Nooit meer gezien. Opgeruimd staat netjes!
LikeGeliked door 3 people
Wat een verhaal. Ik ben blij dat ik niet piep.
LikeGeliked door 1 persoon
En ik ben blij dat ik niet meer piep!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja verwonderlijk want laatst zei je: ik hou niet van shoppen zelfs niet in je geliefde Antwerpen! Maar wat een verhaal, dat piepgedoe…
LikeGeliked door 1 persoon
Toen blijkbaar nog wel. Is dan ook al heel lang geleden!
LikeGeliked door 1 persoon
🤣
LikeLike
Haha. Heel herkenbaar. Ik had het een keer in het buitenland. Bleek er iets op de zonnebrandcrème die ik bij me had te zitten wat de piep veroorzaakte.
LikeGeliked door 1 persoon
Heel vervelend!
LikeLike
Herkenbaar. Mijn man had het ooit bij de kassa in de Mediamarkt. Het bleek dat het alarm nog in zijn nieuwe jeansbroek zat. Dat ontdekten we pas thuis. Gelukkig moest hij zich daar niet ontkleden. Stel je voor.
LikeGeliked door 1 persoon
Stel je voor! Ik neem aan dat het zonder beveiliging niet meer kan vandaag de dag maar dat zou automatisch gedeactiveerd mogen worden aan de kassa.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een apart verhaal. Maar het mysterieuze gepiep is gelukkig wijlen.
LikeGeliked door 1 persoon
En gelukkig al een hele tijd. Die portefeuille heb ik ook al jaren niet meer.
LikeLike
Haha ja, je kan dat al eens voor hebben, maar ik vind het ook steeds vervelend als dat al eens voorvalt! Kan me voorstellen dat het op den duur niet meer leuk is , als het altijd voorvalt!
LikeGeliked door 1 persoon
Dat was heel vervelend.
LikeLike
Allee jong, kom dat tegen!
LikeGeliked door 1 persoon
Hoogst vervelend!
LikeLike