Uit de oude doos


Oude blogberichten herlezen … het is zoals in een fotoalbum bladeren.
Hier eentje uit 2007 toen het op de spoed in het plaatselijk ziekenhuis nog armoe troef was. Gelukkig is de situatie sindsdien verbeterd.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Vanmorgen bij het uitrijden van mijn parkeervak parallel aan de rijweg heb ik gebotst tegen een wagen die in de dode hoek van mijn spiegel zat. Ik schrok niet eens toen het gebeurde. Dacht alleen maar “oei, een botsing“. De laatste keer dat ik een aanrijding had was toen ik pas de trotse bezitter was van een rijbewijs, een jaartje of 34 geleden dus (inmiddels 48 jaar, nvdr).

De schade lijkt op het eerste zicht mee te vallen (linker zijkant vooraan), maar ik ben nog niet bij de garage geweest dus ik zwijg nog maar even.

Ik had ook pijn aan mijn hand en omdat ik al eens eerder twee weken met een gebroken voet heb rondgelopen zonder dat ik het wist (okee, die deed flink pijn, was erg gezwollen maar ik was ook een flinke vrouw en moest niet zeuren, aldus mijn toenmalige huisarts) dacht ik er toch goed aan te doen even langs de spoed te gaan voor wat foto’s.

“Even” heeft tussen haakjes wel zo’n dikke vier uren geduurd! Je moet op zo’n spoedafdeling ook niet zijn voor de gezelligheid. Mensenlief toch. Je zit dan in zo’n kleine box te wachten, afgescheiden met een gordijn (*) van de boxen links en rechts, en je kan de conversaties aan de andere kant van de gordijnen moeiteloos volgen.

“Kunde goe noa de koer goan?” (vertaling: kan je goed naar het toilet gaan) hoorde ik de verpleger vragen aan de half versufte man in de box naast mij. En “ziede nog goe?” (vertaling: zie je nog nog goed). “Mé welk oêg ziede nimmer goe?” (vertaling: met welk oog zie je niet meer goed). “Ge smoêrt te veel!” (vertaling: je rookt te veel).

Gênant! Super gênant!

Gelukkig had ik alleen maar mijn hand verstuikt en hoefde hij niet te weten of ik goe noa de koer kan gaan.

Na de foto’s moest ik terug de wachtkamer in, bij allemaal zuchtende mensen die daar al tijden zaten te wachten op uitslagen, verbanden, gipsen en wat dies meer zij. Op den duur schept dat toch ergens een band en sla je links en rechts een praatje. Toen ik wegging zei de half doezelende man naast me “dag juffrake” (vertaling: dag juffrouwtje). Mijn dag was weer helemaal goed!

(*) De boxen van toen zijn inmiddels kleine kamers geworden, met échte muren en deuren. Privacy verzekerd!

Auteur: MyriamC

vrouw / moeder / oma / levensgenieter / wereldreiziger / #foreveronvacation Mijn motto: YOLO!

18 gedachten over “Uit de oude doos”

  1. Hoe één zinnetje een rotdag helpt verteren😉.
    Die hokjes met gordijntjes herinner ik me ook nog. Zoals de chambrettes op de kamers van de internen vroeger. Gezien maar zelf niet bewoond gelukkig.
    En…..was er iets gebroken bij het juffrake?

    Geliked door 1 persoon

  2. Grappig! En niet te doen hoeveel dialect er op sommige plaatsen gesproken wordt. Hier in West-Vlaanderen kunnen ze er ook weg mee op dat vlak. Zit je hier op een terras en komen ze opnemen dan hoor je dit: “zeg moa wi” voor wat zal het zijn, maar evengoed hoor je dat in het stadhuis aan de balie als ze willen weten waarvoor je komt.

    Geliked door 1 persoon

    1. Ik hou wel van dialecten maar het kan er ook over gaan. Van een ‘vreemde’ verwacht ik toch wel dat die min of meer AN spreekt tegen mij. En een beetje discreter is. En dat is gelukkig bij ons in het ziekenhuis ten goede veranderd.

      Geliked door 1 persoon

    1. Die wachttijden zijn er in de loop der jaren nog niet op gebeterd. Ik heb er in september een halve nacht zitten wachten. Gelukkig had ik mijn e-reader bij!

      Geliked door 1 persoon

  6. Jaha Myriam, zo was het! Wat een tijden. Het is lang geleden dat ik er nog was, nee dat is geen waar ik was er voor mijn echtgenoot 10 jaar geleden en toen was het al helemaal anders. Gelukkig maar.

    Geliked door 1 persoon

  8. Ik ben vroeger vaker met mijn moeder naar zo’n spoeddienst geweest. Inderdaad akelig lang wachten en heel weinig privacy. Bij ons in Brugge is daar nog niet veel in veranderd.
    Van het Antwerps zullen we uit beleefdheid maar zwijgen :).

    Geliked door 1 persoon

  9. Ooit mijn schoonmoeder begeleid naar de spoed. We hebben ons daar niet verveeld: schuin tegenover het ons toegewezen “hokje” (gordijnen open!) werden twee tegenpartijen van een hardhandige “discussie” binnen gebracht. Er waren nog net twee kabinetjes vrij. Juist, ja: naast elkaar. We zaten echt op de eerste rij toen “the show on” ging. Ik geloof dat de verplegers die twee wel een keer of drie-vier uit elkaar hebben gehaald vóór de politie arriveerde. En toen nog ging het verder, zij het verbaal.

    Geliked door 1 persoon

    1. Ik denk (hoop) dat zo’n taferelen toch definitief tot het verleden behoren. Al brengt het natuurlijk wel wat verstrooiing terwijl je daar zit te wachten. 😉

      Like

Reacties zijn gesloten.