Uit de oude doos

Oude blogberichten herlezen … het is zoals in een fotoalbum bladeren.
Nog eens eentje uit de oude doos … 2008, toen Het Kind nog thuis woonde.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Pfff … de druktemaker is eindelijk de deur uit!

Kwart over acht hoor ik de wekker in de kamer van Het Kind. Een kwartier later al staat hij in de badkamer. Dat gaat in de week iets minder vlot … ik denk dat hij gaat sporten.

Badkamer vrij, mijn beurt dus. Ik kom beneden en hij is al zenuwachtig aan het rondbaggeren.

Hij: Mam, waar is mijn fietsbroek?
Ik: Ofwel in uw eigen kast of in de kast in de logeerkamer (daar ligt al het sportgerief bij elkaar want vader en zoon dragen nogal eens wat kleding van mekaar – zoon meer van vader dan omgekeerd overigens).
Komt met fietsbroek naar beneden.

Hij: met zijn allerliefste stemmetje: Zoudt gij een koffietje voor mij willen maken?
Ja, wat doet een moeder dan?!

Geen drie minuten later:
Hij: Waar ben ik nu weer met mijn fietsschoenen gebleven?
Ik: Ik heb ze van de week in uw kamer zien staan.
Hij terug droef-droef-droef de trap op naar boven (manlief sliep net want die had nachtdienst gehad). Komt met fietsschoenen naar beneden en gaat even zitten ontbijten, terwijl druk sms’end en telefonerend naar vrienden die mee gaan fietsen maar die nog uit hun bed moeten worden gezet.

Ik: Hebben die jongens/meisjes geen wekker dan?
Hij: Jawel, maar die rekenen op mij omdat ik de enige ben die er ook echt uit komt.
Ik verslik me bijna in mijn pistolet met kaas maar ik hou toch maar wijselijk mijn mond.

Hij: Zoudt ge nog even twee smoskes (= broodje gezond) willen bestellen bij de bakker. Ik ga ze binnen een kwartier afhalen.
Pffff … het is wel duidelijk dat hij op zijn werk gewend is de bevelen uit te delen. Maar goed, ik ben een zotte moeder dus ik bestel twee smoskes.

Dan komt eindelijk het moment dat hij eens gaat vertrekken. Dacht ik toch.

Twee minuten later staat hij terug aan de deur: energiedrank en repen vergeten! En of we nog een banaan hebben. Ik geef hem het gevraagde en vraag of hij nu écht weg is. Dat bevestigt hij, en het is een mountainbiketoer van 43 kilometer, die zie ik de eerste paar uren niet terug.

Auteur: MyriamC

vrouw / moeder / oma / levensgenieter / wereldreiziger / #foreveronvacation Mijn motto: YOLO!

30 gedachten over “Uit de oude doos”

  1. hahahahaha, oh ja… best herkenbaar, de wekker ook! Het Kind bij mij was ook altijd alles kwijt, en moeders maar drentelen en het direct pakken.

    X

    Like

  2. Zo grappig Myriam. Ik heb hier luidop zitten lachen omdat ik me die ochtend perfect kan voorstellen. Wat een moeder lijden kan, met veel liefde 😉

    Geliked door 1 persoon

    1. Het is prima zo. Heimwee heb ik niet. Ik heb tot zijn 30ste voor hem gezorgd, vond ik wel genoeg eerlijk gezegd.
      Deed ik mezelf aan hoor. Ik kon het gewoon niet laten om te ‘zorgen’. Hetzelfde heb ik nu met mijn kleinzoon.

      Like

  12. Waarschijnlijk heb ik het allemaal verdrongen, het is al zó lang geleden! Maar volgens mij heb ik nooit mensen uit bed hoeven halen of spullen achter de gat brengen. Herinner me alleen dat er veel afwas bleef staan voor me. Maar als verhaal is het vermakelijk, dat was het in het echt waarschijnlijk toch minder.

    Geliked door 1 persoon

      1. Zorgend ben ik ook wel maar ook wel pedagogisch, ze moeten het natuurlijk allemaal zélf onder controle hebben. Maar dan nog, het éne kind is het andere niet.

        Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.

%d bloggers liken dit: