
Oude blogberichten herlezen … het is zoals in een fotoalbum bladeren.
Nog eens eentje uit de oude doos … 2008, toen Het Kind nog thuis woonde.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Pfff … de druktemaker is eindelijk de deur uit!
Kwart over acht hoor ik de wekker in de kamer van Het Kind. Een kwartier later al staat hij in de badkamer. Dat gaat in de week iets minder vlot … ik denk dat hij gaat sporten.
Badkamer vrij, mijn beurt dus. Ik kom beneden en hij is al zenuwachtig aan het rondbaggeren.
Hij: Mam, waar is mijn fietsbroek?
Ik: Ofwel in uw eigen kast of in de kast in de logeerkamer (daar ligt al het sportgerief bij elkaar want vader en zoon dragen nogal eens wat kleding van mekaar – zoon meer van vader dan omgekeerd overigens).
Komt met fietsbroek naar beneden.
Hij: met zijn allerliefste stemmetje: Zoudt gij een koffietje voor mij willen maken?
Ja, wat doet een moeder dan?!
Geen drie minuten later:
Hij: Waar ben ik nu weer met mijn fietsschoenen gebleven?
Ik: Ik heb ze van de week in uw kamer zien staan.
Hij terug droef-droef-droef de trap op naar boven (manlief sliep net want die had nachtdienst gehad). Komt met fietsschoenen naar beneden en gaat even zitten ontbijten, terwijl druk sms’end en telefonerend naar vrienden die mee gaan fietsen maar die nog uit hun bed moeten worden gezet.
Ik: Hebben die jongens/meisjes geen wekker dan?
Hij: Jawel, maar die rekenen op mij omdat ik de enige ben die er ook echt uit komt.
Ik verslik me bijna in mijn pistolet met kaas maar ik hou toch maar wijselijk mijn mond.
Hij: Zoudt ge nog even twee smoskes (= broodje gezond) willen bestellen bij de bakker. Ik ga ze binnen een kwartier afhalen.
Pffff … het is wel duidelijk dat hij op zijn werk gewend is de bevelen uit te delen. Maar goed, ik ben een zotte moeder dus ik bestel twee smoskes.
Dan komt eindelijk het moment dat hij eens gaat vertrekken. Dacht ik toch.
Twee minuten later staat hij terug aan de deur: energiedrank en repen vergeten! En of we nog een banaan hebben. Ik geef hem het gevraagde en vraag of hij nu écht weg is. Dat bevestigt hij, en het is een mountainbiketoer van 43 kilometer, die zie ik de eerste paar uren niet terug.
hahahahaha, oh ja… best herkenbaar, de wekker ook! Het Kind bij mij was ook altijd alles kwijt, en moeders maar drentelen en het direct pakken.
X
LikeLike
Oh, was jij ook zo’n moeder? 😉
LikeGeliked door 1 persoon
hahaha ja, ik moest wel anders was ze altijd te laat 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Zo grappig Myriam. Ik heb hier luidop zitten lachen omdat ik me die ochtend perfect kan voorstellen. Wat een moeder lijden kan, met veel liefde 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Met een zucht en een kreun maar inderdaad met veel liefde.
LikeGeliked door 1 persoon
Hoe kijk je daar nu op terug Myriam? Voel je dan nog heimwee naar die tijd? Of is het prima zo?
LikeGeliked door 1 persoon
Het is prima zo. Heimwee heb ik niet. Ik heb tot zijn 30ste voor hem gezorgd, vond ik wel genoeg eerlijk gezegd.
Deed ik mezelf aan hoor. Ik kon het gewoon niet laten om te ‘zorgen’. Hetzelfde heb ik nu met mijn kleinzoon.
LikeLike
Geweldig!!! 🙏
LikeGeliked door 1 persoon
Kinderen …
LikeGeliked door 1 persoon
Zo herkenbaar 💕
LikeLike
Leuk om te lezen!
LikeGeliked door 1 persoon
Fijne herinneringen ook.
LikeGeliked door 1 persoon
Kids hé…. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Toch leuke tijden … achteraf beschouwd.
LikeLike
Heerlijk ge- en beschreven. Kinderen en ouders: de verschillen tussen beiden zijn niet zelden voer voor humor.
LikeGeliked door 1 persoon
Het was een fijne tijd. Op dat moment denk je daar soms wel anders over…
LikeLike
Hahaha, jij hebt wellicht ook niet echt last van dat lege nest 😀
(kwam ik met mijn zoon niet tegen, daar kwam niet veel uit ’s morgens)
LikeGeliked door 1 persoon
Uit de mijne normaal ook niet, behalve als hij wat nodig had.
LikeGeliked door 1 persoon
Schitterend verhaal. Ik moest wel erg lachen om die leidinggevende functie (bevelen geven).
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is nu eenmaal zijn job, en thuis ging hij gewoon door.
LikeLike
Oei! Hopelijk is dat nu wel over. 😬
LikeGeliked door 1 persoon
Hij is inmiddels dertien jaar ouder en zijn vriendin is wat strenger dan ik …
LikeGeliked door 1 persoon
Ik moest hlimlachen omdat ik het tafereeltje helemaal voor me zag. Leuke herinnering.
LikeGeliked door 1 persoon
Glimlachen uiteraard. Kleine knoppekes op mijn smartphone.
LikeLike
Waarschijnlijk heb ik het allemaal verdrongen, het is al zó lang geleden! Maar volgens mij heb ik nooit mensen uit bed hoeven halen of spullen achter de gat brengen. Herinner me alleen dat er veel afwas bleef staan voor me. Maar als verhaal is het vermakelijk, dat was het in het echt waarschijnlijk toch minder.
LikeGeliked door 1 persoon
Ach, zo erg was het niet. Ik ben nogal een zorgend type.
LikeLike
Zorgend ben ik ook wel maar ook wel pedagogisch, ze moeten het natuurlijk allemaal zélf onder controle hebben. Maar dan nog, het éne kind is het andere niet.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben intussen 45 jaar getrouwd met een kopie van Het Kind. Hoe zot zijt ge dan?
LikeGeliked door 1 persoon
Hahaha, ge doet me efkes lachen. 😅
Ach, dat is liefde zeker?
LikeLike
Leuk om te lezen 🙂
LikeLike