Achter de schermen


‘Achter de schermen‘ is de volgende opdracht.

Ik ga het hebben over het achter de schermen van mijn blogs.
Ik schrijf meestal ’s morgens in de keuken waar de zon dan lekker binnen schijnt. Behalve gisteren toen ik de foto maakte. En in de winter helaas iets minder, want dan staan de bomen in de weg door de laagstaande zon.

Bloggen aan de keukentafel

Ik blog al van in 2007. Eerst op Hyves en toen dat ter ziele ging ben ik verder gegaan op Blogspot. En nu dus sinds een jaar op WordPress. Dankzij WordPress heb ik veel meer lezers en dat vind ik heel fijn maar Blogspot vond ik veel fijner om mee te werken. Veel meer mogelijkheden om zelf met html te werken en zo. Maar goed, ik ben nu hier en voorlopig blijf ik hier.

Mijn tweede blogplek is de living. Daar zit ik niet zo vaak. Eigenlijk alleen in hoogzomer als de airco aan staat en het daar lekker fris is.

Bloggen aan de eettafel

Aangezien mijn computer altijd en overal met mij meegaat, blog ik ook wel eens ’s avonds in de zetel, in pyjama bij de haard. Tussen het TV kijken of lezen door. Ik zit in de hoek met manlief naast me, mijn voeten op zijn schoot. Klaar voor de dagelijkse voetmassages. Too much information? Sorry!

Bloggen in de zetel bij het haardvuur

Ik kan mij eigenlijk niet herinneren waarom ik ooit ben beginnen bloggen. Zó spannend was en is mijn leven niet. We hadden toen nog wel twee poezen en het Kind, zoals ik mijn zoon noemde in mijn verhaaltjes, woonde ook nog thuis. Die was wel heel vaak het onderwerp van ‘geschrijf’. Waar het hart van vol is …

Dit schreef ik bijvoorbeeld op 19 juni 2008:
Trots 19 jun 2008, 13:57 Na ongeveer 6 maanden onderhandelen, twijfelen, wikken en wegen, nadenken, afwimpelen, nóg betere condities, nog eens nadenken, enz. heeft het Kind gisteren eindelijk zijn handtekening gezet bij een nieuwe werkgever. En bijna was het wéér niet doorgegaan want onderweg naar Brussel kwam hij in een gigantische file terecht zodat hij het afspraakuur onmogelijk kon halen. Gelukkig is er dan de GSM zodat je tenminste de mensen die op je zitten te wachten op de hoogte kan houden. Enfin, drie telefoontjes verder en een uur te laat zat hij dan toch voor zijn nieuw contract.
Wij zijn verschrikkelijk trots op hem. Niet zozeer om de mooie promotie, maar om het feit dat hij – met zijn faalangst – de uitdaging heeft aangedurfd. Voor hemzelf was het natuurlijk een enorme opsteker dat ze hem gevráágd hebben voor deze functie. Hij, met zijn lage zelfbeeld, heeft er zelf helemaal niks voor hoeven te doen.
Nu wacht hem nog de moeilijke taak bij zijn huidige werkgever zijn ontslag in te dienen. Ik weet dat hij daar vreselijk tegenop ziet omdat hij – meer dan waarschijnlijk – mensen heel erg gaat teleurstellen en dat ligt niet in zijn aard. Misschien helpt het als ik de hele dag heel hard aan hem denk (dat doe ik toch al).

Leuk om die oude blogberichtjes nog eens terug te lezen!

En dan waren er natuurlijk ook onze reizen. Dé rode draad in ons leven.
Dit is mijn allerleerste logje, het dateert van van 25 maart 2007, na een week in Rome:
Naweeën 25 mrt 2007, 22:16 Altijd als we van een reisje – groot of klein – thuis komen heb ik een soort van naweeën. Dan ga ik nog eens al mijn voorbereidingen langs om te zien of we wel alles gedaan/gezien hebben wat we wilden doen/zien. En dat is dus bijna nooit het geval. Natuurlijk helemaal mijn eigen schuld want ik wil gewoon veel te veel. Ik schijn daarbij altijd te vergeten hoe graag we op een terrasje zitten, en dat er van punt A naar punt B moet gelopen/getaxied/gebust/getreind worden. Daar kruipt namelijk ook tijd in.
Het uitzoeken van de foto’s (250 stuks maar deze keer) is ook zoiets. Ik kijk er altijd zo naar uit en tegelijkertijd kan ik er gewoon niet aan beginnen. Ook vandaag niet dus. Al wilde ik jullie toch graag mijn nieuwe vriend uit Rome voorstellen …
En daar plaatste ik dan een foto bij van een standbeeld van Keizer Augustus of van Julius Caesar, dat weet ik niet meer exact. In ieder geval waren foto’s toen ook al heel belangrijk in mijn blogberichtjes.

En voor ik begon te bloggen schreef ik uitgebreide reisverslagen die ik publiceerde op Virtual Tourist, helaas ook ter ziele gegaan. Het eerste dateert van 1996. Ik heb nadien alle reisverslagen overgezet op Blogspot omdat ik die herinneringen niet wil laten verloren gaan.

Voilà, mijn ‘achter de schermen’.


Auteur: MyriamC

vrouw / moeder / oma / levensgenieter / wereldreiziger / #foreveronvacation Mijn motto: YOLO!

41 gedachten over “Achter de schermen”

  1. Leuk om lezen! 🙂 Velen onder ons zijn toch al echt heel lang bezig met bloggen hè 🙂
    Reisverhalen bijhouden is een must, vind ik. Je vergeet anders echt zoveel…
    Je weet toch dat je op WordPress ook aan de HTML van je bericht kan prutsen hè?

    Geliked door 1 persoon

    1. Ja, ik weet dat het op WordPress ook kan, maar heel beperkt. Ik kan bv. niet aan de extra CSS want dan moet ik een premium abonnement hebben. Op Blogspot kon/kan je veel meer zelf ‘prutsen’.

      Geliked door 1 persoon

  2. Leuke weetjes! Ik begon te bloggen op het blogplatform van skynet. En ik weet begot niet meer hoe het noemde. Toen ben ik over gegaan naar wordpress en euh , onlangs heb ik heel de boel verwijderd, nul blogpost van vroeger meer, maar ik heb er vrede mee, al schreef ik vroeger veel sappiger, grappiger, met heel veel zelfspot om mijn fibromyalgie en wat er bij komt kijken, te aanvaarden. Ik heb er geen idee van hoe lang ik je ondertussen precies volg.

    Geliked door 1 persoon

    1. Ik zou het wel jammer vinden moest alles verloren gaan. En ik vind dat van jou ook jammer. Je schrijft zo geestig. Blij trouwens dat je toch terug begonnen bent.

      Like

  3. Leuke terugkijk op die eerste logjes van je.
    In je schrijfstijl had ik al langer ontdekt dat je door de wol geverfd bent, dat je een rijk verleden hebt aan schrijfsels, het ook heel graag doet. Het waar en hoe het gebeurt doet er niet toe. Net zoals je woonkamer is je webplek een aangename plaats om te vertoeven, om te komen lezen.
    Doe vooral verder zoals je bezig bent!

    Geliked door 1 persoon

  4. Wauw, al zo lang? Ik vond mijn 5,5 jaar al lang 😂🤣.
    Maar ik vind je een leuke vrouw, die eerlijk schrijft, ik lees je graag!

    Geliked door 1 persoon

    1. Dank je wel voor het mooie compliment. Ik schrijf zoals ik ben. Heel gewoon, want dat ben ik ook. Je moet dus van mij geen hoogstaande poëzie verwachten. 😉

      Geliked door 1 persoon

    2. Goh, da’s natuurlijk ook nog een idee. Maar ik zit al met al mijn fotoboeken die ik online maak(te) en laat afdrukken. Ik ga het maar zo laten. Blogspot blijft nog wel even bestaan denk ik. En anders heb ik dit nog want ik heb bij mijn verhuis naar WP alles overgezet.

      Geliked door 1 persoon

  6. Hoedje af voor je blogverleden. En sorry, heden. Het zijn juist de verhalen uit het leven zoals het is die me aanspreken in een blog.
    Een inkijkje in je blogwereld én in het huis.
    Hopelijk bouwde je zoon ondertussen veel zelfvertrouwen op.

    Geliked door 1 persoon

    1. Zijn zelfvertrouwen heeft de laatste jaren wel een boost gekregen omdat hij zo vaak gecontacteerd wordt door headhunters in opdracht van concurrerende bedrijven.

      Like

  7. Wat leuk om die oude verhalen zo terug te lezen.
    Ik blog bijna zes jaar, om precies te zijn 5 jaar en 9 maanden. Ik schreef sowieso veel, vooral gedichten. Mijn nichtje wees mij erop dat ik moest gaan bloggen om te delen. En zo is het geschied. Ik schrijf ook zowat overal op mijn laptop of ipad met afzonderlijk toetsenbord. Ook soms voor tv terwijl manlief sport kijkt. Mijn ipad ligt naast mijn bed (niet goed, ik weet het!) maar ik krijg vaak in de vroege ochtend lumineuze invallen en die schrijf ik meteen op via mijn ipad, daar mijn handschrift niet meer leesbaar is. Ik denk te snel en mijn pen kan niet mee. Zoiets. Tikken gaat veel sneller. Ik typ gezwind tienvingerblind. Datcylo gehad op school! Eeuwig dankbaar voor.

    Geliked door 1 persoon

    1. Ik kan ook niet meer leesbaar schrijven, maar wel blind typen als een razende Roeland. Dactylo gehad op school en het is ook altijd mijn beroep geweest.

      Geliked door 1 persoon

  8. Reisverhalen als aanloop naar bloggen? Vertel mij wat! Ooit haalde ik – volgens mijn veeleisende vader – een te lage score op school en moest ik “voor straf” onze hele vakantie in Duitsland een dagboek bijhouden. Ik heb me nooit zo goed geamuseerd als toen. En ik ben het blijven doen, ook jaren later. Als “straf” heb ik hem nooit verteld wat voor een dienst hij mij bewezen had! 🙂

    Geliked door 1 persoon

  9. Wat leuk om te lezen Myriam. Zelf ben ik in Augustus 2007 begonnen op Windows Live Spaces .Je kon een weblog aanmaken via MSN en ik deed dat eigenlijk voor de grap.Ik maakte een Space en plaatste er wat foto’s van mijn tuin en binnen twee uur had ik al een paar vriendschap verzoeken .Een heel gezellig wereldje maar helaas in 2010 werd Spaces gestopt en konden we verder op WP ,ik ben verder gegaan op Blogger want dat beviel mij veel beter .Wel een paar keer een blog aangemaakt maar nee niet mijn ding .Nu blog ik nog heel weinig ,de fut is eruit en ik heb weinig te melden nu, maar wie weet later weer.
    Groetjes Elisabeth

    Geliked door 1 persoon

    1. Ik heb ook weinig te melden. Het is niet dat ons leven nu zó spannend is met een nieuwe lockdown. Daarom doe ik maar wat lijstjes, en af en toe schiet er me iets te binnen waarover ik wat wil schrijven.

      Geliked door 1 persoon

      1. Je klikt meer met de een dan met de andere maar we hebben wat gemeenschappelijke zaken: een fietsende man die we proberen bij te houden, voormalig secretarieel werk, dol op de tuin en ingrijpende operatie aan het gezicht.

        Geliked door 1 persoon

  12. Hoe leuk Myriam zo komt een mens nog iets te weten 🙂
    Ik ben begonnen in 2007 op Skynet en voor mij is het altijd meer een fotoblog geweest. Waarom ik beginnen bloggen ben, weet niet, om iets met mijn foto’s te kunnen doen?
    Na twee jaar overgestapt naar WP 2009 en hier zit ik nog, soms met een pauze/time-out. Skynet heb ik niet overgezet maar de foto’s staan nog op de harde schijf.
    En met bloggen krijg je virtuele en soms echte vrienden erbij. Ze komen en gaan of blijven.

    Geliked door 1 persoon

  15. Er moet toch iets zijn he, dat ons laat blijven schrijven, heb nu ook niet zo’n geweldig spetterend leven, maar ben er wel blij mee :-). Hopelijk krijgen we de kans om deze periode snel achter ons te laten en weer voluit te genieten van het leven en reizen….

    Geliked door 1 persoon

  17. Ah ja, bloggen, ik ben ooit ergens in 2001/2002 gestart, toen had ik nog mijn eigen domein, suusjesworld.nl of zo, bestaat allang niet meer hoor, toen was bloggen in Nederland nog zo nieuw, de meeste blogs waren Engels/Amerikaans, blogroll etc.. gedoe in elk geval, tot web-log.nl kwam en daar ben ik gestart als Morgaine, omdat mijn familie toch wel aan gaf, dat ze het niet altijd prettig vonden ook al ging het over mijzelf met name en mijn foto’s en mijn eigen kind, om dat zo terug te lezen. Nou ja… voila…

    Jouw verhaal is ook bijzonder, en vooral van jouw zoon ook, zo heb ik dat ook dus, dat ik die stukken van vroeger ook nog wel heb zo hier en daar. 😀

    X

    Like

Reacties zijn gesloten.