Weg met de kous!

In de nasleep van mijn operatie kreeg ik er een maand nadien een diep veneuze trombose bij waarvoor ik toen een halve nacht op de spoed heb doorgebracht. Ik heb er een maand bloedverdunners voor moeten nemen en een steunkous moeten dragen.

Donderdag moest ik voor de trombose op controle bij de vaatspecialist. Ik was vooral bezorgd om het feit dat ik misschien wel voor eeuwig met die bloedverdunners en steunkous opgescheept zou zitten, want bloedklonters zitten bij ons wel in de familie.

Helaas kon hij niet zien of dit al dan niet eenmalig is/was. Hij kon me, na de echografie, wel geruststellen dat de grote klonter gesplitst was in kleine klontertjes en ‘het bloed zijn weg gevonden heeft en de klontertjes geen kwaad meer kunnen aanrichten‘. Ik snapte niet veel van zijn uitleg, maar begreep wel dat dit goed nieuws was.

Nog twee maanden de bloedverdunners nemen en dan opnieuw controle.
En de steunkous? Die mag weg want het is wetenschappelijk niet bewezen dat die een gunstige invloed zou hebben op de trombose, zeker in deze fase. Weg ermee dus!

En hoe gaat het verder met mij? Zij die mijn blog volgen weten dat wij zo goed en zo kwaad mogelijk ons leven van voor de K terug hebben opgepakt. Een etentje, een weekendje weg, … leuke dingen voor de mens.

De snee in mijn hals is mooi aan het genezen. De snee op mijn arm daarentegen is nog altijd niet volledig dicht en ik heb nogal wat littekenweefsel. Twee maanden na datum zijn nog niet alle draadjes opgelost. Ik geloof dat ik er al meer uitgeprutst heb dan dat er vanzelf vergaan zijn! Verder is er de stekende en kloppende pijn aan mijn pols/duim. Er zat voordien al artrose op mijn duim maar dit is een totaal andere pijn en ze zit ook op een andere plek. Het zou, volgens de kinesiste, een peesontsteking kunnen zijn. Als de pijn blijft aanhouden toch maar eens naar laten kijken.

Waar ik nog lang niet aan gewend ben, dat is mijn mond. Ik kan spreken (zij het met een voddeke) en ik kan de meeste dingen eten maar het is mijn mond niet meer. Mijn hersenen zijn blijkbaar nog ingesteld op mijn oude mond. Wennen zal waarschijnlijk pas gaan lukken als de nieuwe mondbodem uitgedund is en ik nieuwe tanden heb. Dat hoop ik althans. Ik heb het er alsmaar moeilijker mee.

Ondertussen ben ik ‘best friends’ met de kinesiste die mij in vijf sessies per week behandelt voor lymfedrainage en mobilisatie van mijn linkerarm (de arm waar de ‘flap’ is uitgenomen). Gelukkig probeert ze steeds twee sessies na elkaar in te plannen zodat ze beide behandelingen kan combineren. Ik denk dat ik daar nog wel een tijd zoet mee ben en dat vind ik niet eens erg want ik voel dat het nodig is.

Voilà, dat was het.

Auteur: MyriamC

vrouw / moeder / oma / levensgenieter / wereldreiziger / #foreveronvacation Mijn motto: YOLO!

56 gedachten over “Weg met de kous!”

    1. Het is wat het is en ik stel me daarin, maar soms heb ik van die dagen dat ik denk dat het nooit meer goed komt met mijn gezicht.

      Like

  2. Sterk van jou om zo snel het oude leven terug op te nemen. Ook al voelt het anders, het zorgt voor afleiding en neigt terug naar vroeger.

    Wennen aan de nieuwe mond zal tijd vragen. Ik hoor het ook vaak bij mensen die implantaten laten plaatsen.

    Ik hoop dat ook de pijn op kousenvoeten zal verdwijnen, en dat je kan schrijven ‘daarmee is de kous af’, zoals de echte kous.

    Geliked door 1 persoon

    1. Buiten al de rest krijg ik er die implantaten ook nog bij. Ik zit niet te wachten op vreemde voorwerpen in mijn mond (of in mijn lijf), maar ik heb geen andere keuze als ik ooit nog normaal wil kunnen spreken en eten.

      Like

      1. Zelf heb ik bar slechte tanden, ik zal die stap ook moeten zetten. Anders dan bij jou natuurlijk. Andere mensen zijn ook wel heel tevreden met de stralende glimlach.
        Stapje voor stapje vooruit.

        Geliked door 1 persoon

        1. Bij mij gaat het niet om de stralende glimlach. Het is puur functioneel, anders zou ik nooit implantaten nemen. Ik had heel goede tanden, het zou waarschijnlijk ook nooit nodig zijn geweest.

          Geliked door 1 persoon

  3. Hoera voor het verdwijnen van de kous!
    Je doet dat goed. Dat je moet leren omgaan met je veranderde lichaam, dat is een langdurig proces. Maar ik sta er altijd versteld van hoe jij vooruit gaat zeg. Knap!

    Geliked door 1 persoon

      1. Ik heb dat ook gehad Myriam. Tussen de diagnose en de operatie en bestraling zat 9 maanden. 9 maanden dat ik het gevoel had dat ik niks deed, maar ik nam wel pillen die de tumoren serieus hebben doen slinken. Dus eigenlijk was ik al nietsdoend wel bezig. En dat is bij jou ook: al nietsdoend ben je wel aan het herstellen, en sterkte aan het opbouwen voor het vervolg van de behandeling.
        De medische molens draaien soms trager dan ons lief is. Maar het is wel voor ons eigen goed, en over het algemeen weten ze wel heel goed waar ze mee bezig zijn 🙂
        (ik herinner me ook zo’n moment tijdens de onderzoeken… die hebben een maand geduurd, ergens halverwege kreeg ik het gigantisch op mijn heupen, ik wilde BEHANDELING! en niet nog meer onderzoeken! maar het was wel goed dat die onderzoeken er geweest zijn, anders hadden ze de uitzaaiing in mijn ruggenwervel nooit opgemerkt)

        Geliked door 1 persoon

        1. Met mijn verstand weet ik wel dat ik deze periode van 6 tot 12 maanden nodig heb om alles mooi te laten genezen voor ze er terug aan gaan werken, maar mijn gevoel vindt het maar niks. Zo lang wachten …

          Geliked door 1 persoon

          1. Bij mij hielp ook dat donkere seizoen er niks aan.
            Probeer voldoende afleiding te zoeken, iets wat je binnenshuis kan doen tijdens die donkere en koude maanden. Hét moment om een nieuwe hobby op te nemen 🙂

            Geliked door 1 persoon

            1. Normaal gezien zaten we nu lekker een maand in Spanje en hadden we ook voor de donkerste maanden nog wel wat plannetjes. Dat valt allemaal weg met corona. Gewoon eens een paar dagen aan de Cap Gris Nez, daar heb ik zo’n goesting in maar die quarantaine achteraf is er te veel aan.

              Geliked door 1 persoon

                    1. Ik heb die ook gezien, maar ’t zijn niet die straaltjes die ik bedoel. Ik wil straaltjes om buiten te kunnen zitten. Ik ben niet veeleisend hoor … 😉

                      Geliked door 1 persoon

  4. In het super klein, snap ik helemaal wat je bedoeld met jouw mond. Bij mij is er een paar weken terug een kies getrokken met grote ontsteking erin, en ik zit ook te kauwen, ook al heb ik vele nog zitten verder, alles eigenlijk, maar toch… zo anders, eng ook.. daarom kan ik mij indenken dat het voor jou soms nog enger moet voelen en zijn allemaal met kauwen en eten, drinken… Ik wens jou toe, dat het snel heelt en jij weer verder kunt, met gebit en al het andere wat je ooit nog wilt doen.

    Heel veel sterkte!

    X

    Geliked door 1 persoon

  6. Veel bewondering van hieruit voor de manier waarop je met je recuperatie/revalidatie omgaat.
    Dat sommige dingen (die arm,..) ietsje trager gaan komt omdat uw ‘systeem’ het goed wil doen, zodat je minstens nog 40 jaar meegaat.
    Moed!

    Geliked door 1 persoon

  7. Stapje voor stapje moet je herstellen en soms zijn het grote stappen en soms zijn ze minuscuul klein. Ik snap dat het jou te langzaam gaat en dat je graag vooruitgang wil. Wachten en niets doen lijkt soms zo zinloos en dat is begrijpelijk. En ja, dan de corona… die dwarsboomt veel plannen!

    Geliked door 1 persoon

  8. Ik kan mij voorstellen dat al die ” extra” zorgen nu gewoon teveel zijn. Er is zoveel gebeurd! Ik hoop zo voor he dat het straks met jouw mond weer beter gaat. Je mag je af en toe moedeloos worden. Logisch hoor! Maar je bent een vechter, jij zorgt er wel voor dat je het maximale eruit gaat halen. Ik wens je veel positieve energie. Wees lief voor jezelf. Dikke knuffel

    Geliked door 1 persoon

  9. Het lijkt me allemaal niet zo eenvoudig… Het zal toch een heel zwaar jaar voor je zijn. Ik kan me voorstellen dat je je uiterlijk mist en dat het een heel lange weg te gaan is. Dan nog die trombose erbij. Hou de moed erin Myriam. Ik vind dat je dat heel goed doet, zo te lezen.

    Geliked door 1 persoon

  12. Weer een hindernis genomen. Er zijn er ongetwijfeld nog veel, maar op deze manier kan je ze één voor één opruimen en dat zijn volgens mij toch ook mentale mijlpalen.

    Ik vermoed dat het gevoel in je mond nog wel wat tijd gaat vragen. Het zenuwweefsel herstelt zich wel, maar het “vervangstuk” moet nog “gekoppeld” worden. Dat vraagt tijd. In een oude naad heb je ook nog een hele tijd een “voos” gevoel. Je zal geduld moeten hebben maar beteren zal het wel.

    Geliked door 1 persoon

    1. Het is inderdaad het ‘vervangstuk’ dat me stoort. Het zit momenteel gewoon in de weg omdat het niet ‘eigen’ is. Als ik twee dagen geen lymfedrainage heb gehad voelt de onderkant van mijn gezicht sowieso niet goed.

      Like

  13. Ik kan erin komen dat je uiteraard heel blij bent dat de K weg. Maar anderzijds dat ze u daarvoor zo hard moesten aanpakken. Je bent een stuk van jezelf kwijt en dat moet heel hard voor u zijn. Ik hoop echt dat het met nieuwe tanden n de nodige reconstructie, je zich mentl beter kan gaan voelen.

    Geliked door 1 persoon

    1. Ik hoop het ook Christa. En ja, je voelt dat goed aan: ik ben een stuk van mezelf kwijt. En dat komt nooit meer terug, hoe mooi de reconstructie ook wordt uitgevoerd. Dat moet ik aanvaarden en dat lukt de ene dag al wat beter dan de andere.

      Like

  15. Ik vind dat jij heel moedig bent hoor! Je gaat er zo straf mee om. Je bent een topmadam. Ja ik begrijp dat die mond niet meer hetzelfde is, maar er komt hopelijk binnen een periode weer een wijziging die ten goede is. Duimen, stapje per stapje! Top.

    Geliked door 1 persoon

  16. Herkenbaar dat je sneller wilt. Dat uitdunnen gaat nog helpen. Alles was doorgesneden is geweest gaat een nieuwe weg zoeken qua doorbloeding en zenuwen. Het blijft lang vreemd vervelend, later wordt het vreemd ok. Bij mij zijn twee jaar na de allerlaatste operatie toch nog dingetjes verbetert. Behandeling en massage blijft lang zinvol. Wanneer hoor je dat je volgende operatie wordt gepland. En ik zou extra naar die arm laten kijken.

    Like

    1. Vreemd ok. Het blijft dus vreemd. Daar ben ik bang voor.
      Ervis nog geen datum vooropgesteld. Een jaar na de ingreep, was er in eerste instantie gezegd. Bij de laatste controle sprak de specialist over ‘ten vroegste over zes maanden’.

      Like

      1. Ter sprake brengen, want daarna voelt het ook weer een tijd nog vreemder. Het heeft met het slinken van de kaak te maken denk ik. Je hoeft niet bang te zijn het OK wordt groter dan het vreemde. 😘

        Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.