Zaterdag 8 augustus. Het gaat snel nu. Alles wordt in gereedheid gebracht om me op mijn eigen kamer te installeren. Dan zal ik eindelijk van alle kabels en monitoren verlost zijn. De rust zal me goed doen want zowel op intensieve als op medium care is het een bedrijvigheid van jewelste. En ik kan alleen maar hopen dat de kamer wat frisser zal zijn want de temperatuur in dit oude ziekenhuis is niet te harden. Gelukkig heb ik wel een ventilator al mocht het eerst niet. Juist ja, omwille van Covid.
De laatste stap voor ik weer naar mijn eigen huis en mijn eigen bed mag.
Ik moet mezelf even een kattenwasje geven vanmorgen. Ik heb sinds 29 juli nog maar een paar minuten op mijn benen gestaan. Met hulp dan nog! Dat valt vies tegen. Na tien minuten zak ik uitgeput terug op bed neer. Mijn hoofd en hals wegen als lood. Zien er ook dubbel zo dik uit als normaal. Al vermijd ik het om in de spiegel te kijken. En ik heb van die piekermomentjes: ga ik die nieuwe mond wel ooit gewoon worden. De tijd zal het leren.
En nu MOET ik eten. Ook iets wat enorm veel energie vraagt. Dat je zo zwak kan zijn, dat heb ik nooit eerder zo ervaren. En alles wat ik moet doen, is slikken want ik kan alleen vloeibare voeding eten. Dat gaat nog wel even zo blijven vrees ik. Ik kijk al wel uit naar lekkere huisgemaakte soepjes en geblenderde hartige gerechtjes. En ik hoop dat ik snel die proteïne shakes kan laten. Dan maar een grotere klodder volle room in de soep. Calorieën zijn calorieën tenslotte! Toen ik dat tegen mijn schoondochter (diëtiste) zei, begon ze heel hard te lachen. In die shakes zit alles wat je nodig hebt aan vitaminen, mineralen, enz. om te herstellen. In volle room zit niet veel meer dan vet. Jammer.
Ik ben stout geweest. Omdat ik (nog) geen pilletjes kan/durf doorslikken, krijg ik mijn medicatie opgelost in water. Kunnen ze die dingen nu echt niet wat aangenamer van smaak maken?!
Ik moest er echt van kokhalzen. En moeten overgeven kan ik mij nu niet permitteren. Dus… heb ik de helft van het bekertje in de lavabo gekiepert. Het was mijn bètablokker en mijn pil voor de suiker. Die durf ik thuis ook al wel eens te vergeten. En straks brengt mijn man een frisdrankje mee. Dan probeer ik mijn avondmedicatie daarin op te lossen.
Even tussendoor… terwijl er zo gehamerd wordt op hygiëne – zeker nu met corona – zie ik hier de stofwolkjes ronddwarrelen…
Ik begin precies terug mijn eigen ambetante zelf te worden.
Lichtpunt van de dag: het doktersbezoek!
Ik had juist de dokter aan mijn bed en vroeg hem waarom ik nog tot woensdag moet blijven want eigenlijk doen ze nu niet veel meer. Toch niks dat thuis niet kan. Ik heb thuis een fris huis, een goeie man die voor mij kan zorgen, kan de kine aan huis laten komen en thuisverpleging om het wondje van de trachea te verzorgen. Hij zegt ‘zou u maandag graag naar huis willen?’ Ik antwoord: ‘als het mag van u…’. En het mag!!! want ik doe het blijkbaar heel goed. Al denk ik daar soms wel anders over.
Wat een HEERLIJK vooruitzicht. Ik denk dat ik de eerste uren thuis gewoon IN de stroom van de airco ga zitten!
Zondag 9 augustus. Wat is het toch moeilijk om op je rug te slapen als je een zij-halve-buikslaper bent. Dat kan nu niet. Is veel te pijnlijk voor mijn gezwollen en – zo voelt het – tot moes geslagen gezicht. En voor de ritssluiting op mijn blauwzwarte arm. Thuis is mijn matras zachter en gaat het hopelijk toch lukken. En ik doe misschien wel een licht drukverband rond mijn arm ’s nachts. Moet het eens uitproberen. Ik probeer het zonder medicatie te doen, maar als het te hard knaagt in mijn mond of trekt aan mijn arm, dan trakteer ik mezelf wel op een Dafalgan. En dat helpt wel een tijdje.
Zondag in een ziekenhuis, wat gaan we eens doen vandaag? Eerst maar eens ontbijten: een proteïneshake (aardbeismaak), een natuuryoghurt en een mok thee.
Ik heb mijn eReader bij maar kan mijn aandacht niet bij mijn boek houden. Mijn gedachten springen alle kanten op. En dan is er zelfs niet eens De Zevende Dag op TV. Anders kon ik me nog eens flink ergeren aan de politiekers die veel praten maar weinig zeggen. Zelfs dat wordt me niet gegund. Seffens nog maar eens een toerke op de gang. Mét mondmasker.
Nog 28 lange uren… Ik tel af, dat is wel duidelijk.
Wandelingetje op de gang, verpleegster die gezellig wat bij me komt kletsen. Sterke vrouw hoor, om al 28 jaar dit werk te kunnen doen op deze zware afdeling. MKA-chirurgie, vrijwel altijd tumoren (nvdr mijn tumor is er een die voornamelijk voorkomt bij zware rokers en drinkers – die hoefde dus bij mij niet te zijn). Mensen die met 3 promille (3, niet 0,3) op de operatietafel gaan en nadien het hele kot bij elkaar brullen van het afkicken. Ze worden met handen en voeten aan het bed vastgebonden. Neurologie zit ook bij deze afdeling. Hersentumoren, dwarslaesies, comateuze patiënten,… Enfin, om maar te zeggen, het is niet de afdeling van de gebroken benen.
En toch nog een ergernisje op de zondag. Krijg een sms van mijn telefoon provider dat ik nog maar 359 MB data heb in mijn bundel. Hoezo? Ik had net voor ik opgenomen werd 3x 500MB bijgekocht bovenop bundel (2GB). En mijn nieuwe periode is op 1/8 gestart. Ik dus een connectie gemaakt met de virtuele assistent van Proximus en in korte bewoordingen gevraagd om te checken waar die 3x 500MB gebleven zijn? Ik had het beter niet gedaan want ik ergerde me al vanaf minuut één. Seconde één!
‘Ik begrijp uw vraag niet, stel je vraag iets korter’. Poging twee dus, met identiek resultaat. Aaaargh. Toen heb ik, heel onbeleefd, geantwoord met ‘laat maar, stelletje knoeiers’.
Middagmaaltijd eten. Potje ‘homogeen voor diabeet’ – kan van alles zijn want er wordt niet gezegd wat erin zit. maar het smaakt naar niks. Potje bouillon om de veel te dikke ‘homogeen’ te verdunnen. Shake. De diëtiste vindt dat veel te weinig. Ze wil graag dat ik er nog een pudding of een yoghurt bij duw, maar ik ben een heel kleine eter en dat lukt mij echt niet. En al dat zoete gedoe… niks voor mij.
Nog 22 uren…
Maar eerst een man die kleren meebrengt. Was nog een heel gedoe om hem duidelijk te maken wat ik wou. Ik had hem exact gezegd waar hij de spullen kon vinden, maar ofwel luistert of hoort hij niet heel goed, ofwel is zijn links/rechts meer dan slecht. Videobellen lukte niet, gewoon bellen en foto’s doorsturen gelukkig wel. Het zal mij benieuwen.
En wat hij bij had was juist.
Avond in het ziekenhuis. Niks op TV.
Toch vandaag het boek ‘Mijn ware verhaal’ van Karin Bloemen nog uitgelezen. Wat ik ervan denk? Ik weet het eigenlijk niet zo goed. Voor mij hoeft het allemaal niet zo expliciet. Haar verhaal mag/moet zeker verteld worden, maar het had voor mij wat korter mogen zijn.
En nu slapen. Nog 14 uren…
Maandag 10 augustus. Na de zoveelste slapeloze nacht zat ik al om 5u30 te wachten op de zonsopkomst. Helaas heb ik er niet veel van gezien want na het tandenpoetsen en de mondverzorging kreeg ik zo’n gigantische bloedneus… niet normaal. Mijn overbuurman had trouwens hetzelfde voor. Van de warmte, veronderstelde de verpleegkundige. En ik moet nu tijdelijk ook bloedverdunners nemen. Ik was er wel van geschrokken eerlijk gezegd want het was een serieus bloedbad.
Nog 4 uren…
Inmiddels heb ik mijn gewone kleren aan (wat zit een BH toch strak om je lijf!) en sta ik in de startblokken.
Het eerste – en hopelijk zwaarste – deel van mijn beproeving heb ik al bij al goed doorstaan. Voor zover nu geweten is, zal ik geen nabehandelingen moeten ondergaan. Om hierover zekerheid te hebben moeten we het verslag van de patholoog anatoom afwachten. Nog even duimen dus. 🤞🤞🤞
Op naar volledige genezing!
De onderkant van mijn gezicht nog dik gezwollen, maar heel blij dat ik thuis ben!
— vervolg hier —
myriamsditjesendatjes.com 
Ik duim alvast mee 🤞
LikeGeliked door 1 persoon
Wat doe je alweer veel zelf en geen wonder dat je moe bent . Een narcose van 10 uur hakt er behoorlijk in. Ik heb ooit een flinke kaakreconstructie gehad en moest 6 weken vloeibaar eten. Dus alles ging in de blender.😏 . Ik hoop dat je thuis airco hebt want met deze hitte is slapen niet echt fijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, gelukkig hebben we airco.
LikeLike
Ik leg alle geplande werken stil om de volle beschikking over mijn duimen te hebben! Straks, na mijn voetbadje, ga ik proberen al mijn tenen nog te kruisen, maar dan hoop ik wel dat ik de trappen niet afdonder, want dat loopt niet gemakkelijk, zenne!
LikeGeliked door 1 persoon
Hahaha, zo gek hoeft nu ook weer niet hé. Maar toch bedankt!
LikeLike
Voor je rust moet je niet naar het ziekenhuis toe, want van slapen komt meestal niet veel. Lastig ook hè, als je op je rug moet slapen, terwijl je dat niet gewend bent. Opknappen doe je het beste thuis. En ik weet zeker dat je man zijn uiterste best zal doen.
LikeGeliked door 1 persoon
O ja, geen klachten over mijn privé verpleger.
LikeLike
Ik weet dat je inmiddels weer thuis bent in de koelte gelukkig. Ik vind je opmerkelijk ‘bij de pinken’ zoals ze hier zeggen, voor iemand met zo’n ingrijpende en langdurige operatie. Dat je een eigen wil hebt en die ook benut is alleen maar goed. Zo geef je aan waar jij je beter in voelt. Kan me voorstellen dat je man misschien nog een beetje van slag is van alles.
LikeGeliked door 1 persoon
Het gaat wel. Hij is vanmiddag even afleiding gaan zoeken bij een oom en tante.
LikeLike
Ik ben blij voor jou dat dit reeds achter de rug is, zo ver sta je nu. Geen verdere nabehandeling zou heerlijk zijn, ik wacht nog even met opgetrokken duimen af, Maar ik lees dat de kans reëel is, en dat klinkt al redelijk positief.
Bij het lezen van die moeilijke hete dagen in de kliniek, voel ik wat een opluchting thuis kan betekenen. De dokters schatten je echt naar waarde en hebben er vertrouwen in.
LikeGeliked door 1 persoon
De man die op hetzelfde moment als ik aan de inschrijfbalie stond (zelfde operatie) is ook op hetzelfde moment weer naar huis gegaan. Stonden we daar allebei in onze kamer, de zijne recht tegenover de mijne, te wachten tot de nodige papieren er waren. Ik hoop dat het hem goed gaat, den Bart.
LikeLike
Hoed hedaan, Myriam (zoals we in Zeeland zeggen). Wat een veerkracht en positiviteit! Zeg, die stofwolken in zo’n ziekenhuis, da’s toch eigenlijk niet normaal, wel? Hygiëne noemen ze dat dan. Die shakes toch nog maar een tijd blijven drinken, een goede voedingstoestand bevordert een snel herstel. Misschien nog wat extra Vit C voor snellere wondgenezing? Dat zou je nog kunnen overwegen. Voor het overige alle verwennerij van iedereen gretig in ontvangst nemen. 💖
LikeGeliked door 1 persoon
Zou wel schitterend zijn moest je geen nabehandeling nodig hebben! Ik duim 🙂
Ik lees heel graag Engelse boeken, om verschillende redenen. Na mijn behandeling lukte dat een hele tijd gewoon niet, mijn hersenen wilden niet mee. Tijdens de revalidatie hadden we zo’n programma met info-sessies, en in één daarvan werd uitgelegd hoe dat komt. Heeft dus te maken met je lijf en je hersenen die zich concentreren op de essentie: overleven. En dat betert gelukkig ook. Wel vreemd gevoel.
Geniet van de airco en van de homemade drankjes en papjes 🙂 Afgewisseld met de noodzakelijke shakes 😉
LikeLike
Op naar volledige genezing zonder verdere behandeling. Ik duim mee! Blij dat je nu thuis verder kan herstellen.
En ik moest lachen met je conversatie met de virtuele assistent van Proximus.
Ik had zelf onlangs ook een ‘gesprek’ met zo’n ding. In zeer eenvoudige bewoordingen een eenvoudige vraag gesteld, maar de assistent dacht dat ik iets heel anders bedoelde. Dan heb ik nog liever dat een bedrijf niet bereikbaar is dan dat je gefrustreerd moet geraken omdat zo’n computer je niet begrijpt :-).
LikeGeliked door 1 persoon
Wat gaat het snel. Geen nabehandeling, goed zeg. Vele lichtpuntjes in deze overweldigende dagen. Kijk maar nu en dan eens achterom, dan pas zie je goed waar je al door moest. En al thuis, goed zeg! Ik duim voor nog wat extra meevallers.
LikeGeliked door 1 persoon
Nu weer lekker thuis met de airco aan en in je eigen bed ,het zal je goed doen .En lekkere gepureerde shakes .Fijn als je geen nabehandeling zal moeten ondergaan .Nu rustig thuis herstellen .
LikeGeliked door 1 persoon
Wauww dat gaat de goede kant uit! Fijn naar huis.. maar ook daar zal het af en toe zwaar zijn.. wees alsjeblieft heel lief voor jezelf! Dikke knuffel
LikeGeliked door 1 persoon
Doe ik hoor. Dank je wel.
LikeLike
Rusten in een ziekenhuis is uitgesloten…
Wat fijn Myriam dat je terug thuis bent. Je bent toch een krachtige vrouw hoor, dat je nu al naar huis mag en al zoveel zelf doet en kan. Ik duim voor je. Neem de tijd en geniet! Groetjes, Joke
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je Joke. Gisteren had ik mezelf wel wat overschat, dus vandaag doe ik niks.
LikeLike
Die ‘geen nabehandeling’ zou echt prachtig zijn. Ik supporter mee!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hoop het zo!
LikeLike
Uren aftellen is je reinste marteling. Maar nu ben je waar je moet zijn en waar je aan je revalidatie kan beginnen werken. Geen nabehandeling zou inderdaad ongekend goed nieuws zijn, want dat is slopend. Nogmaals, wij hopen met jou op het allerbeste!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hoop echt dat ik er zonder nabehandeling van af kom.
LikeLike
Hey Myriam, wat ben ik blij dat het ergste nu achter de rug is! Je bent weer thuis en hopelijk voel je je elke dag een klein beetje beter, .Vloeibaar voedsel eten moet lastig zijn, voor gastronomen zoals jullie! Ik hoop dat je er in slaagt om iets lekkers uit die blender te toveren. Misschien mogen ijsjes ook wel die in zo’n warm weer nog veel lekkerder smaken. maar geen idee of je zelf van ijs houdt, aangezien je geen zoetekauw bent! En hopelijk mag dan ook weer eens een glaasje wijn, maar misschien is het daar dan nog wat te vroeg voor. Geniet van de airco, en uw mooie bloementuin op de momenten dat het wat koeler is! Veel succes!
LikeGeliked door 1 persoon
Ijsjes mogen. Heb er gisteren al eentje genoten samen met mijn kleinzoon.
Voor de rest valt dat vloeibaar voedsel wel mee hoor. Het zijn eerder groentepapjes. Vanavond aardappel, tuinboontjes (dubbel gedopt) en rul gebakken extra fijn gemalen gehakt. En alles blenderen. Het ziet er wat anders uit, maar het smaakt niet verkeerd.
LikeLike
Je bent inmiddels thuis, daar kun je beter zijn dan in het ziekenhuis. In NL is het normaal om zo kort mogelijk in een ziekenhuis te verblijven, in D daarentegen blijf je er (te) lang.
Goed herstel wens ik je!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel
LikeLike
De evolutie van uw ‘gezondheid’ is een grote bekommernis, maar om één of andere reden komen je beveiligde berichtjes niet in mijn reader van WordPress. Ben je op een andere manier komen bezoeken.
Wat ben jij een ongelooflijk moedige vrouw. Je spirit is er eentje om echt jaloers op te zijn, je verdient een standbeeld!!!
Blij dat je weer thuis bent en je alles op zo’n positieve manier opvat.
Van mij krijg je een ruiker van 10.000 virtuele rozen. Zorg maar dat je plaats hebt op je tafel om die uit te stallen!
LikeGeliked door 1 persoon
Da’s vreemd dat je de beveiligde berichten niet ziet.
Goh, ben ik moedig? Ik doe maar intuïtief wat ik moet doen. Met in een hoekje te gaan zitten huilen help ik mezelf niet. Plus het kost bergen energie die ik nodig heb om te genezen.
Dank voor de 10.000 virtuele rozen. Het doet zo’n deugd dat er zoveel mensen met je begaan zijn.
LikeLike
Inmiddels ben je thuis, en volgens mij gaat het een heel stuk beter inmiddels, omdat je fijn thuis bent.
X
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zie dat je foto‘s hebt toegevoegd. Ziet er veel beter uit dan ik vreesde n.a.v. het lezen van je blogs maar ik kan me heel goed voorstellen dat je er zelf van geschrokken bent omdat het niet de Myriam van je spiegelbeeld is. Komt goed, vast! 😘
LikeGeliked door 1 persoon
Als ik de foto’s vergelijk met hoe ik er nu uitzie, is het verschil al enorm. Komt goed!
LikeGeliked door 1 persoon
Weet je, uiterlijk viel het op zich nog wel mee. Het is vooral mijn mond waar ik erg aan zal moeten wennen. En daar merk ik nog bijna geen verandering.
LikeLike
dat zal pas veranderen als je eenmaal een prothese hebt denk ik
LikeLike
😪
LikeLike