Donderdag 6 augustus. Na de zoveelste slapeloze nacht, same shit as always. Eten, zitten, wandelen. Met de rollator zoals een 80-jarige. En bezoek van mijn man.
Ik heb een huildag, ben heel emotioneel. Ik weet dat het normaal is, maar het is geen fijn gevoel.
De reden is deels de vermoeidheid van de vele slapeloze nachten maar vooral mijn blik op het verleden en op de toekomst. En het besef dat het wel degelijk mij/ons overkomt.
Wat een heerlijk leven hadden we. Al 44 jaar gelukkig getrouwd, kinderen gesetteld, geen financiële zorgen, gaan en staan waar we wilden. Nog zoveel mooie plannen. In één klap, op goed twee weken tijd, met de grond gelijk gemaakt. Ach, het komt misschien wel weer terug maar vanaf nu hebben we een leven voor en na K.
Mijn kleinzoon, hoe zal hij reageren als hij een oma ziet die er anders uitziet dan voordien, die moeilijk spreekt en kwijlt als een baby. Ik herinner me nog van de tijd dat mijn vader terminaal was, dat mijn zoon er niet meer naartoe wou. Zij die bijna 7 jaar lang twee handen op één buik waren. Ik ben niet terminaal maar ik zie er ook niet uit als de oma die hij kent. Dat komt wel weer terug, maar heeft veel tijd nodig.
Gelukkig was mijn man er om 2 uur zodat ik mijn zorgen kon delen. En we hebben een goed gesprek gehad met de logopediste. Hoewel psychologische hulpverlening niet echt haar taak is, heb ik met haar de beste klik. Zij luistert en begrijpt mijn zorgen, al weerlegt ze ze allemaal. Ze maakt tijd vrij die voor mij/ons nu heel waardevol is.
Ademhalingstraining. Niet tof! Er wordt een dopje op mijn trachea canule gezet. Er zitten hele kleine gaatjes in die de lucht uit je longen rechtstreeks naar de stembanden transporteert. Als ik dit 24 uren kan verdragen en goed adem, dan mag de canule er morgen uit. De hele nacht geen oog, maar dan ook geen oog, dichtgedaan. Adem in, adem uit. Het is zeer zwaar ademen maar ‘de saturatie is perfect’ zegt de verpleegkundige telkens ze bij me komt kijken. Het is vast het spraakbericht ‘go go go’ van Wannes, en het videootje met 1000 kushandjes dat me er heeft doorgetrokken.
Vrijdag 7 augustus. Ik blijk hier nogal wat medestanders te hebben. Doet zo’n deugd. Vanmorgen 7u stonden de arts-assistent, de verpleegkundige en de logopediste aan mijn bed. De trachea canule zou er in principe om 15u uit mogen. De maagsonde misschien vanavond, anders maandag. Ik eet niet voldoende calorieën. De plassonde mag er sowieso uit. Logopediste tegen arts-assistent: ‘Wat denk je, Jeroen, als we alles nu eens weghalen. Ze heeft toch bewezen dat ze goed ademt, en ze kan zelfstandig eten.’ Jeroen was niet helemaal overtuigd want ‘daar gaat de diëtiste moeilijk over doen’. Verpleegkundige komt ertussen ‘Komaan Jeroen, waarom nog wachten? Het gaat toch goed!’
Dank u Ann, dank u Griet, dank u Jeroen om mij een kwartier later al te bevrijden van dingen die niet in mijn lijf thuishoren.
Ik word heerlijk gewassen, met water en zeep ipv met vochtige washandjes zoals op intensieve en op de vorige medium care. En ik krijg mijn eigen nachtpon aan. Als een prinses zit ik een tijd later op het proper opgemaakt bed met gesteven lakens. Het zijn echt de kleine dingen die het verschil maken.
— vervolg hier —
myriamsditjesendatjes.com 
Ik voel zo hoe je je voelde, fris gewassen met je eigen nachtpon aan tussen de gesteven lakens 🙂
Courage Myriam, courage courage courage!
En die kleinzoon, dat komt wel goed jong. Dat komt goed. Het ergste heeft hij alvast niet gezien hè.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik mag morgen naar huis. Ze komen eens langs om te zien hoe hij reageert. Hij weet wel dat oma een pijntje heeft, maar hij gaat toch verschieten van die tirette op mijn arm. Mijn nek (dubbel zo dik als normaal, en in ben van Antwerpen hé) ga ik maar efkes een sjaaltje ronddraaien.
LikeLike
Ik heb net pas je (volgende) berichten gelezen ….. wat heb je moeten doormaken ….. wat staat je nog allemaal te wachten …… ik vind het zó erg ….. maar gelukkig mag je naar huis ……. en dan is het ook nog bloedheet …… k*t kanker …… sterkte!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je. Ik ga ervan uit dat ik het ergste achter de rug heb. Nu werken aan de genezing, dag per dag en stap per stap. Het zal niet gemakkelijk zijn maar moeilijk gaat ook.
LikeLike
Je gevoel voor humor is nog intact, dat vind ik alvast de max 🙂
Laat hem maar even kijken en onderzoeken, en zo gewoon mogelijk te doen. Denk dat je hem dan het minste schrik aanjaagt. Misschien moet opa of mama of papa uitleg geven op het moment dat hij je ziet.
En morgen naar huis! Schitterend! Sneller dan voorzien, toch?
LikeLike
Twee dagen eerder dan voorzien. Blij!
LikeGeliked door 1 persoon
Voor ik wist dat ik ziek was hadden we afgesproken dat wij Wannes zouden opvangen op dinsdagnamiddag (vakantie) en dinsdag van school halen vanaf september. Maurice had hem vorige week en we zouden hem ook graag overmorgen hebben. Ik kan in bed gaan rusten als ik moe ben want het is nogal een… euh… actief kindje zullen we maar zeggen, en ge wordt zot van zijn getetter. Maar ik wil het toch graag. Ook voor Maurice.
LikeLike
Ik ga even party-pooper zijn: bereid je erop voor dat je een dip gaat krijgen als je thuis bent, de eerste dag nog. Pijn, het gevoel van niet meer omringd te zijn door zorgende professionals, efkes je draai niet vinden en niet weten hoe of waar je comfortabel kan gaan zitten of liggen… kan soms echt voor een paniekmoment zorgen. Maar het gaat weer voorbij. Kan ook zijn dat je er geen last van hebt. Maar wees toch maar voorbereid 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Thanks voor de tip. Ik weet dat het zou kunnen tegenvallen en ik weet ook dat ik de eerste dagen niks moet doen, buiten commanderen. Ocharme mijn ventje.
LikeGeliked door 1 persoon
Misschien is het wel goed dat het gewone leven doorgaat. En als je merkt dat je er erg veel last van hebt (ik ken dat, dat eindeloos getetter en gekwetter), kan je zien hoe je het daarna beter kan aanpakken. Denk dat zo’n manneke ook wel rekening kan houden met zijn oma, in beperkte mate toch. En als je boven kan gaan rusten, dan zal het wel lukken.
LikeLike
Voilà, dat dacht ik ook. Ik denk dat die twee zich wel de hele middag in het zwembadje zullen amuseren want het is een echt waterratje.
LikeGeliked door 1 persoon
Yep, commanderen en delegeren. Meer niet. Ocharme uw ventje, maar ik weet zeker dat hij heel veel over heeft voor jou 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik had geen betere kunnen treffen.
LikeGeliked door 1 persoon
Jij hebt je kleinzoon waarvoor je verder wilt met je leven na deze atoombom op jullie leven daarvoor. Houvast aan een doel is heel belangrijk. Fijn dat er met de menselijke maat gewerkt wordt daar in dat ziekenhuis. Fijn dat je naar huis mag. Dat is tegelijkertijd ook moeilijk zoals anderen al opmerkten. Ook al vind jij jezelf maar bang en klein en doe je alleen maar wat je moet, toch is het heel erg knap want je doet het. Het is veel moeilijker dan je je ooit kon voorstellen. Ik hoop op voorspoedig herstel van alles en denk nog steeds veel aan je.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je Dorothé. Ja, het is veel moeilijker dan ik me had voorgesteld. Er is ook geen enkele manier om je daarop voor te bereiden want het is voor iedereen anders. De artsen zeggen dan wel ‘het wordt een hele zware operatie’, maar hoe of wat, dat kunnen zij ook niet uitgelegd krijgen. Je moet het ervaren. Wel, ik heb het nu ervaren. En ik ga mijn best doen om snel deze hele nare periode achter me te laten.
LikeLike
Ik bedacht mij bij je vorige bericht nog hoe snel het leven kan veranderen. Maar dat heerlijke leven van je, dat komt terug, he. Ik ben blij te lezen dat er goed voor je wordt gezorgd. En bijna weer naar huis, dat zal deugd doen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat zal het meeste deugd doen.
LikeLike
Je neemt het super op !
Bravo, je beschrijft het levendig genoeg om een idee te hebben van je situatie, en bravo is wat ik denk.
Je laat je niet kisten en dat blijkt uit de reactie v het zorgpersoneel ; ze vertrouwen je dus ze gunnen je met de turbo.
Ik zag het met de ex ook : een sterke wil pik je er zo uit en wil je vooruit stuwen.
LikeGeliked door 1 persoon
Wauw, 2 dagen eerder, dat is ontzettend fijn, maar inderdaad, de dip. Niet zelf, maar wel vanuit de familie mee gemaakt. Weet dat mijn vorige stiefvader aan k*t kanker is gegaan …. was een ander soort en hij wilde zelf geen behandeling meer, dus net even anders, maar wel pogingen tot, inoperabel werd dat… super kort, ingecapseld, longen, chemo, 2 behandelingen, hij werd er zieker van, en wilde toen gewoon nog leven en gaan voor zolang het zou duren… dus echt Myriam… vanaf de zijlijn, weet ik wat het is.
JIj, jij komt er wel, maar jouw gedachten en gevoelens, over de klap, hoe het was, en hoe het er dan uit komt te zien, ik meer dan bekend.
Wat ik ook weet, vanuit die ervaring, mijn dochter was er al, is dat voor jou, kleinzoon, het ultieme lichtpunt gaat zijn 😀 Geniet ervan! En heel veel sterkte, het weer zit nu ook even tegen in dit geval.
Ik denk aan jou!
X
LikeGeliked door 1 persoon
Terug thuiskomen doet zo een deugd. Ik heb een veertien jaar geleden een schouderbreuk gehad. Na 5 dagen ziekenhuis mocht ik naar huis als ik met krukken kon lopen. Er werd mij aangeleerd hoe ik dat moest doen en het lukte en ik mocht naar huis. Man kwam mij halen, en het ruiken van de buitenlucht. was al heerlijk . Eens thuis kon ik niet meer lopen.( maar na drie weken wel.. De goesting om thuis te zijn geeft je extra kracht. En ik zat dezelfde dag in mijn rolstoel voorbereidingen te maken voor het avondeten. Met mijn linkerarm.
En alles is goed gekomen zonder blijvend letsel.
Je maakt er het beste van. En uwen dikken nek zal wel snel tot normale afmetingen slinken.
Heel veel plezier Myriam voor je thuiskomst morgen.
Lisa
LikeGeliked door 1 persoon
Dank u Lisa. Dien dikkenek verdwijnt nooit helemaal hé… figuurlijk dan. 😉
LikeLike
Hey Myriam! Lukt het al een beetje om te praten? Want het is heel belangrijk dat je je noden kan uitleggen Hopelijk heb je voldoende hulp ingeschakeld voor thuis, zodat ook niet alles op je ventje valt. Tijd samen doorbrengen is nu ook prioriteit. Al is het gewoon samen zitten in de tuin.. En een dag met de keer, zal je wat aan krachten bijwinnen. Probeer vooral niet te “lopen” anders ga je struikelen. Heel heel superveel succes! En een dikke virtuele knuffel!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja hoor, ik kan praten. Sommige letters klinken anders omdat ik ze uit een andere zone van mijn mond moet halen. S is moeilijk omdat die vooraan in de mond ligt en daar is het nog veel te gezwollen. En ik heb nu een Franse R.
LikeLike
Werkelijk fenomenaal zoals jij je door deze periode heen weet te ploeteren, Myriam. In gedachten maak ik een diepe, diepe buiging voor je. Blijf focussen op de toekomst, op je man, je kinderen, je grote Kleine Man, dat zal je helpen mocht je in een (begrijpelijke) dip terecht komen. Enne … een olifant eet je ook met kleine hapjes, hè? Rustig aan, bedoel ik. Stap voor stap. Je veerkrachtige geest wil zo graag, maar je lichaam heeft veel te verduren gehad, dat loopt niet altijd gelijk op helaas (sprak de ervaringsdeskundige streng 🙈). Hoe dan ook: dat je een sterke vrouw bent, heb je wel bewezen. En nu gaan we met z’n allen een beetje aan Maurice denken, die zal het nodig hebben 😀. Een warme groet, 💖
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, die zal het nodig hebben. Ocharme de sukkelaar.
LikeLike
Ik kan niet direct op je reactie reageren, daarom hier… Achteraf vraag je je af hoe je het ooit doorstaan hebt. Ik vind het heel hoopvol dat de artsen je al laten gaan. Zorg heel goed voor jezelf, neem jezelf echt in acht en trek direct aan de bel ook met kleine dingetjes en vragen. Niet wachten tot je weer een afspraak hebt. Alles wat lastig/pijnlijk etc. is, geeft stress en remt de genezing. Ik heb de neiging om je een dikke kus te sturen maar dat is een beetje gek maar dat kan me niks schelen.
LikeGeliked door 1 persoon
Kus in dank aanvaardt! Weet je, ze doen hier niets wat thuis ook niet kan. Ik krijg thuisverpleging, kine als ik dat wil, logopedie, heb een heerlijk fris huis, ruimte en een man die me op handen draagt. Als ik hier nog lang moet blijven, dan sterf ik niet van deze ziekte maar van een hitteslag.
LikeLike
Ooooh, ik was beslist nog niet goed wakker. Kus aanvaard, uiteraard.
LikeGeliked door 1 persoon
Zo zie je maar dat er ook lichtpuntjes zijn in een verhaal dat je ganse leven overhoop gooit, Myriam. Je mag al vervroegd naar huis en je bent zowaar al wat regelingen aan het treffen voor als je eenmaal thuis bent. Wat een behoorlijke stappen, toch? En zo zal jij ook doorgaan, in alle positiviteit, de ene dag al wat beter dan de andere, maar met alle reden om fier op jezelf te zijn. Het komt goed!
LikeLike
😘
LikeLike
Respect Myriam,
Hopelijk verloopt de rest van de behandeling ook zo vlot
Geniet van je thuis komst
LikeGeliked door 1 persoon
Oh, dat gaat niet mankeren!
LikeLike
Shit zeg, wat is dat allemaal snel gegaan! Je wordt er gewoon in meegesleurd heb ik de indruk, en maar goed ook, want als je er te veel bij nadenkt… Wat lief dat filmpje van je kleinzoon ❤
Hopelijk ben je snel weer thuis, want daar is 't toch nog altijd het beste he!
LikeGeliked door 1 persoon
Morgen is D-day! Nog 19 uren.
Het is misschien wel te snel gegaan. Je hebt zoveel te verwerken. Tussen diagnose en operatie zaten er maar 9 dagen. Maar ja, met de corona die hier weer redelijk aanwezig is… Als er een uitbraak komt worden alle gewone operaties uitgesteld. Wie weet hoe lang. En ik wou dat ding weg.
LikeLike
Zoals je weet, kon ik niet “binnen” en dus had ik 2 afleveringen ineens. En dat was precies wat veel. Om te lezen. Ik denk er liever niet aan hoe het is om de hoofdrol te spelen. Ik heb mijn vingernagels afgebeten tot aan het nagelbed. Voor zoveel intense emotie pak ik de volgende keer wel een flutboek. Hopelijk kan je hier snel wat relaxter nieuws zetten. Zet ‘m op!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik mag morgen naar huis. Relaxed, nietwaar?
Je ondergaat dat gewoon. En ik denk dat ik de aard naar mijn vader heb. Die mens heeft zoveel pijn gehad (eerst zwaar fietsongeval, daarna kanker). Nooit geklaagd, zich altijd neergelegd bij alles wat hem overkwam. Mijn zus zei het gisteren, na het lezen, nog: ik zou al lang in een zware depressie zitten.
Zo ben ik niet, ik laat me niet gaan. Ik heb ook mijn moeilijke momenten maar ik wil mijn kop niet laten hangen.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is inderdaad heel normaal dat de tranen komen opwellen, en je mag/kan het niet tegenhouden.
Ondanks de pijn en het slecht gevoel mogen de dokters en verpleegkundigen geloofd worden – het zal zeker de goede richting uitgaan.
Hopelijk komt nog verpleging thuis om je te verzorgen…
Ik blijf heel hard duimen!
LikeGeliked door 1 persoon
Thuisverpleging komt morgen al.
Merci voor het duimen.
LikeLike
Wat heerlijk dat je naar huis mag .Je kleinzoon zal vast wel even tijd nodig hebben misschien ,dat blijft afwachten .Maar het komt zeker goed .
LikeGeliked door 1 persoon