Er valt weinig te beleven dezer dagen. Ja, we mogen terug (functioneel) gaan shoppen maar aangezien ik geen shopper ben laat ik dat graag voor wat het is en geef ik met plezier aan anderen de kans om hun ding te doen.
Mijn haar groeit ondertussen alle kanten op. Van grijze uitgroei heb ik met mijn naturel grijs haar geen last. Maar de dikke bos die het, ondanks mijn leeftijd, nog altijd is doet nu echt zijn goesting. Ik heb er even de schaar en de effileerschaar bijgenomen. Sorry kapper, het moest. En nee, er volgt geen foto!
En mijn nagels! Ik heb nu zo ongeveer een French, maar dan met rode randjes in plaats van witte. Schoon hoor! Gelukkig mag ik maandag naar mijn nagelstyliste. Mét mondmasker en handgel (voor vóór en na).
Van het LBC kreeg ik een mail dat de Spaanse lessen op dinsdag tot het einde van het schooljaar blijven doorgaan via Zoom en dat er geen examens komen (oef!). We worden geëvalueerd op het globale beeld, gebaseerd op de gegevens vóór en na Corona. Gelukkig, want ik doe er eerlijk gezegd niet veel meer aan dood. De drive is weg.
Ik heb een nieuwe vriend(in). De poes van de (nieuwe) buren van twee huizen verder komt steevast op bezoek als ik in de tuin zit. Het is echt een allemansvriend, ze klimt op mijn schoot, spint dat het een lieve lust is en weet van contentement geen blijf met zichzelf. Een schatje!
Maar het blijft een jager. Zo ligt ze dikwijls ‘op vinkenslag’ onder de hoge ligusterhaag waar een koppel koolmeesjes hun nestje hebben gebouwd en vader (of moeder) koolmees heel jammerend begint te piepen om het dreigende gevaar aan te kondigen. Ik hoor de poes dan knarsetanden, maar tot nu toe druipt ze onverrichter zake weer af.
Ik mis het warme weer van de vorige weken. Ik heb zo genoten van onze fietstochten, van leven in onze tuin tussen alle planten en bloemen. Het leek wel vakantie! Maar volgende week belooft het weer prima buitenweer te worden. Dan kan deze salonfietser er weer op uit.
Wat mij heel veel plezier doet, is dat ik – ondanks de onrust in mijn lijf – de laatste weken toch opnieuw de rust én de goesting gevonden heb om te lezen. Ik las ondertussen al een boek of vijf. Naast de psychologische/literaire thrillers die ik gelezen heb, vond ik twee andersoortige boeken toch wel het vermelden waard.
Mazzel tov van Margot Vanderstraeten, soms wat langdradig maar het kon me wel boeien. Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in andere culturen. Helaas blijft de Joodse gemeenschap zeer gesloten, dat heb ik ook mogen ondervinden enkele jaren geleden tijdens een rondleiding in de Joodse wijk in Antwerpen onder leiding van een orthodox Joodse dame. Op heel veel vragen kregen we geen antwoord. En die antwoorden heb ik ook niet gevonden in het boek van Margot Vanderstraeten.
Even afrekenen graag van Jos Lammers. Een eerlijk verhaal over de relatie van de schrijver met een vader van wie hij nooit waardering kreeg, een moeder die schipperde tussen haar man en haar kinderen, ouders voor wie de ‘schone schijn’ heel belangrijk was, en de gevolgen die dat had op zijn leven en op de periode die hij nu doormaakt met ouders die dement worden en overlijden. Het boek laveert tussen heden en verleden in korte fragmenten. Ik heb het graag gelezen.
Momenteel lees ik Unorthodox van Deborah Feldman, opnieuw een boek over de Joodse gemeenschap maar ditmaal de ultra-orthodoxe Joden. Ik ben er maar pas in begonnen maar was getriggerd door de positieve recensies die volgden op de Netflix serie. Aangezien we geen Netflix hebben, kocht ik het e-book.
Mijn manlief, mijn rots in de branding, heeft het wat moeilijk de laatste weken. Ik ga niet zeggen dat hij afglijdt in een depressie maar hij zit wel in een neerwaartse spiraal en is zeker niet zijn evenwichtige zelf. Echt niets voor hem. Hij – sociaal beestje – mist zijn sociale contacten. En hij heeft geluk want vanaf maandag kan hij terug met zijn fietsclub de weg op. 🚴♀️
Onze vlucht naar Namibië in september is door KLM geannuleerd. Het is de eerste keer van zolang ik hier op deze aardkloot rondloop dat ik blij ben dat we niet op vakantie kunnen moeten. Al maanden – van in het begin van de crisis – hoopte ik dat deze vakantie niet zou doorgaan. Wij willen op dit moment niet naar landen met slechte/zo goed als onbestaande medische voorzieningen.
Maar vóór alles hopen we met de hele familie dat onze neef (59) die geïntubeerd is en in het ziekenhuis in coma ligt met Covid-19, hier zonder kleerscheuren uitkomt. 🍀
myriamsditjesendatjes.com 