Herinneringen (2)

Na de herinneringen aan mijn kindertijd, nu wat jeugdherinneringen …

Ik was 16 en deed een maandlang vakantiewerk want ik wou, net zoals mijn vriendinnen, een bromfiets kopen. Dat mocht van thuis maar ik moest hem wel zelf betalen. Met het geld van de maand werken kwam ik niet toe maar de slager waar ik mijn vakantiewerk had gedaan kon op zondagvoormiddag ook wel een hulpje in de winkel gebruiken. Zo gezegd, zo gedaan. Tegen de volgende zomer had ik mijn Mobylette Cady bij elkaar gespaard. Ik had liever een Honda Camino gehad, dat was toch net wat toffer maar dan had ik nog langer moeten sparen en zoveel geduld had ik niet.
In het begin mochten zowel mijn vriendinnen als ik van onze ouders amper de baan op met onze brommers, maar na een tijd reden we er toch mee naar school zo’n 10 km verderop. En we werden franker en franker. Onder invloed van nog een andere vriendin-met-brommer, echt een durfal-vriendin, gingen we tussen de middag buiten met onze brommers. Niks bijzonders, gewoon ergens aan de kant van de weg in een rustige straat onze boterhammen opeten, maar je moest wel een schriftelijke toelating van thuis hebben om buiten te mogen en die hadden we natuurlijk niet. En toen was ik blijkbaar niet meer zo bang, want ik deed volop mee met de clandestiene uitstapjes. Tot we – na heel lange tijd – betrapt werden. We zaten toen in ons laatste jaar en moeder overste dreigde ermee dat we ons eindexamen niet zouden mogen meedoen. Zo ver is het gelukkig niet gekomen!

Na mijn humaniora ging ik verder studeren. Geen universiteit, want ik was geen blokbeest. Ik had misschien de capaciteiten wel, maar niet de goede instelling. Waarom een negen halen als je met een zes ook door kan en daarnaast een leuk leven kan hebben? Dat was ik in mijn jonge tijd. Altijd omringd door vrienden en vriendinnen, plezier maken, de jongens een beetje uitdagen, … Niet moeilijk dat ik nu en dan wel eens een herexamen had.
Ach, waar is de tijd?!

Ik ging dus een studie doen die ik met de vingers in de neus aankon: secretariaat moderne talen (nu heet dat bachelor office management), een hogere studie van (toen) twee jaar aan de Karel de Grote-Hogeschool in Antwerpen. Ik was gewaarschuwd: van de eerst keer erdoor, het jaar wordt niet overgedaan! Maar talen hebben mij altijd wel gelegen en na twee jaar had ik mijn diploma op zak.

Het was trouwens pas op de hogeschool dat de klassen gemengd waren. Een hele veranderding als je tot je 18de altijd met alleen meisjes in de klas hebt gezeten, in uniform op een nonnenschool met strikte regels. Nu was secretariaat-talen een redelijk ‘vrouwelijke’ richting en de jongens in mijn jaar kon je op één hand tellen.

De hogeschool was niet alleen studeren. Er werd door de studentenclub ook van alles en nog wat georganiseerd en er werd redelijk wat gefeest. Zoals een echte student werd ook ik gedoopt in mijn eerste jaar. Ik herinner er mij niets meer van, het zal dus niet zo extreem geweest zijn. Ik heb nog een tijd als secretaresse in het praesidium gezeten. Ook daar herinner ik me niets meer van. Wel van de thé dansants in de Nieuwe Moriaan op de Stadswaag. Daar heb ik namelijk in 1974 mijn man leren kennen, student aan het Technicum.

11 september 1976 – de godganse dag regen!

Twee dagen per week skipte ik het laatste uur om mijn lief te gaan ophalen aan zijn school. Nu, ik heb wel meer lessen geskipt om eerlijk te zijn. De vrijheid lonkte meer dan eens. Soms nam ik express ’s morgens een vroegere trein om in de cafetaria nog een koffie te kunnen drinken voor de lessen begonnen. Heel dikwijls bleef ik dan met klasgenoten nog een uur of langer zitten om te babbelen of te kaarten.
Of we gingen tussen de middag onze boterhammen opeten in ’t Ridderke of de Trocadero en dan bleven we daar nog een uurke zitten. Zo heb ik heel dikwijls de Spaanse les gemist. Vandaar dat ik dat nu moet inhalen …
Dat waren nog eens tijden!

Auteur: MyriamC

vrouw / moeder / oma / levensgenieter / wereldreiziger / #foreveronvacation Mijn motto: YOLO!

45 gedachten over “Herinneringen (2)”

  1. We delen een opleiding en dezelfde, euh, losse manier om ermee om te gaan 😀 Ik heb wel een jaar moeten overdoen. Maar in een studentenclub zat ik nooit. Ben ik veel te asociaal voor 🙂

    Geliked door 1 persoon

          1. Ik had er een heilige schrik van 🙂
            En ik hoefde van mijn moeder gelukkig niet naar “de groentjes” of “de blauwkes” of “de grijskes”.

            Geliked door 1 persoon

            1. Bij ons thuis waren ze zó katholiek, nu niet meer voor te stellen. Mijn broer wou na zij 3de middelbaar naar het atheneum (zat bij de paters). Man, man, mijn ouders schaamden zich dood. Erg hé.

              Geliked door 1 persoon

              1. We kunnen ons dat nu inderdaad nauwelijks nog voorstellen. En ja, echt erg.
                Mijn ex heeft een zus die bij de Zusters van Naastenliefde ingetreden is. Daarna werden zijn ouders ook weer heel katholiek. We werden zowat verplicht te trouwen voor de kerk, niet mijn ding. Ik spreek over 1989. Mijn oudste zus zei toen tegen mij: Anne, je weet toch dat dit niet het laatste is, het blijft altijd doorgaan. Ik besefte dat ze gelijk had, en ben toen gewoon zelf gestopt. Kinderen niet gedoopt en zo, tot grote consternatie. Ach ja. We hebben het allemaal overleefd 🙂

                Geliked door 1 persoon

                1. Wij hebben netjes in het rijtje gelopen. Voor de kerk getrouwd, kind gedoopt, allemaal voor de lieve vrede want ik was toen al lang niet meer gelovig (als ik dat al ooit geweest ben). Zelfs mijn kleinzoon is gedoopt. Wij waren er niet voor omdat we het gewoon hypocriet vinden. Noch zoon, noch zijn vriendin hebben iets met de kerk, maar het is hun leven en ach, je gaat er niet van dood.

                  Geliked door 1 persoon

                  1. Ja, zo is dat, maar ik zou het ook hypocriet vinden. Maar het is inderdaad hun leven. Ik weet niet wat er zou gebeurd zijn moest mijn dochter niet gedoopt geweest zijn. Nu was er geen discussie. Maar ik denk dat de kleindochters anders ook nog wel gedoopt hadden kunnen zijn.
                    Voor mij was het minder moeilijk om niet in het rijtje te lopen, omdat mijn zussen me al voorgegaan waren. En het was voor mijn schoonouders, niet voor mijn familie. Uiteindelijk heb ik daar zelf de verantwoordelijkheid voor genomen. Heb toen nog een lange brief geschreven naar mijn schoonzus (de non), en daar eigenlijk best wel begrip van teruggekregen.
                    En mijn schoonmoeder zei achteraf ooit eens dat onze kinderen het best opgevoed waren van de hele hoop. Haha. Karma, zeker.

                    Geliked door 1 persoon

                    1. De oudste zijn (zoals ik) is de weg banen voor de broers/zussen die volgen. Plus dat ik nog een halve generatie ouder ben dan jij, toch nog een andere tijd.

                      Geliked door 1 persoon

                    2. Inderdaad, daar dacht ik ook aan. Bij ons werd er al eens vreemd gekeken als er een “tante nonneke” meekwam om de kinderen naar school te brengen 😀

                      Geliked door 1 persoon

  4. Wat moet ik een seut geweest zijn in die tijd!
    Met strenge ouders kon het ook niet anders.
    Vakantiejob betekende bij ons ook ‘geld afgeven thuis’. We kregen een vierde, de rest vloog in de gezinspot.

    Geliked door 1 persoon

  5. Oh, wat trekt jouw man op mijn man van indertijd! Ongelooflijk, we vielen voor dezelfde types 🙂

    Wat ik me vooral herinner uit mijn studententijd zijn die Thé Dansants met (soms plakkerige) slows, supersnelle swings en la bamba, en vooral uit den bol gaan, tot stukken in de nacht en de volgende dag versuft in de les zitten….

    Heerlijk tijden waren het, met heel veel spanning doorweven. Je doet me zo terug verlangen met dit schrijven.

    Geliked door 1 persoon

  6. O zo leuk om al die mooie herinneringen te mogen lezen! Ik heb er mijn adhd op gebied van studies helemaal niets van gebakken en daar heb ik later vaak spijt van gehad. Maar goed, we kunnen die dingen niet omkeren en ik heb heden den dage nog meer last van adhd dan vroeger, het wordt erger bij het ouder worden. Het is een grote misvatting dat het met de jaren uitslijt. In elk geval niet bij mij.

    Geliked door 1 persoon

    1. Je hebt ook je weg gevonden in het leven hé Christa. Studeren is niet zaligmakend, al was het wel een heel leuke periode in mijn leven.

      Geliked door 1 persoon

  7. Zo mooi Myriam… zo herkenbaar ook… Dat van die brommer, van de studiekeuze die het beste was voor meisjes (we hadden niet veel keuze), van de nonnen op school, van de stiekeme escapades, van de studiementaliteit, de thé dansants… heerlijk om te lezen.

    Geliked door 1 persoon

    1. Ja, dat waren mooie tijden waar ik met heel veel plezier aan terugdenk. De brommervriendinnen zijn trouwens vriendinnen voor het leven gebleven.

      Geliked door 1 persoon

      1. Dat is mooi. Ik had ook een brommervriendin. Na haar huwelijk is ze nooit meer naar buiten gemogen van haar man… ziekelijk jaloers. Ik zou toch mijn schup afkuisen denk ik.

        Geliked door 1 persoon

  8. Ik heb van mijn twaalfde in een gemengde school gezeten en dat verliep allemaal braafjes. Op twaalfjarige leeftijd was je indertijd nog niet zo gek op het andere geslacht en was de omgang vriendschappelijk.. Alleen bij de hogere studies ging het er studentikoos aan toe met dooprituelen ,brossen en naar feestjes gaan

    Geliked door 1 persoon

      1. Toen noemde de school Rijksmiddelbare School( slechts 3 jaar) als vervolg op de Gemeenteschool. Daarna naar het Koninklijk Lyceum in Brugge voor het hoger middelbaar. Nu is er hier een complete school van kleuter tot hoger middelbaar onder de naam Atheneum.

        Geliked door 1 persoon

  10. Ik deel ook die studie met jou. Al was ik een rappe. Ik gaf er namelijk al na één semester ondanks goeie punten, de brui aan. Schoolmoe en zo. Geen hoger diploma hier. Daarna 21 jaar in de boekhouding gewerkt, on the job geleerd. Dus op de duur het werk doen van een accountant en betaald worden als een lage bediende. Mijn baas heeft uiteraard nooit geklaagd.
    Ik heb dus nooit een studentenleven gehad. Mijn kinderen hebben op dat vlak carte blanche gekregen. Één studie, twee, eens van gedacht veranderen, het mocht allemaal.

    Geliked door 1 persoon

    1. Ja, ik heb een heerlijk studentenleven gehad. Dt pakken ze me nooit meer af. En dat zullen jouw dochters wellicht ook zeggen later.

      Geliked door 1 persoon

  12. Leuk om te lezen 🙂 Ik zat op een gemengde lagere school. Ik denk dat het onderwijs in de jaren zestig/zeventig stukken losser was dan in België, ook al was het ook een katholieke school. Geen nonnen/paters, wel regelmatig naar de kerk, geen uniformen

    Geliked door 1 persoon

    1. Ja, dat denk ik ook. Bij ons was het echt superstreng. Ook wat uniform betreft. Dat moest allemaal identiek hetzelfde zijn, in dezelfde winkel (aangeduid door de school) gekocht worden. Uniform vind ik OK maar dat ging er toen ver over!

      Like

  13. Vooral het stukje over waarom zou je een negen halen, als een 6 ook goed was en… hahahaha ja zo zag mijn tijd er ook uit, al maakte ik het nog bonter…. nog lagere cijfers terwijl ik hoog niveau startte in de eighties… nou goed, heb mijn diploma gehaald om dan thuis mama te worden, hahaha

    X

    Geliked door 1 persoon

    1. Ja kijk, dat zijn allemaal dingen die je niet op voorhand weet. Maar een goed diploma is nooit weg. Toch?

      Like

  15. Dat van die zes en die negen klinkt héél bekend. In mijn voorlaatste jaar een herexamen en mijn laatste jaar “mocht” ik overdoen.

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.