Ze zijn er, de positieve kanten aan Corona.
Mensen zijn veel vriendelijker, groeten als je voorbij komt wandelen of fietsen. Dat mankeerde altijd nogal in België. In Nederland is dit veel meer een gewoonte. Dat vind ik echt een positief punt.
Er is solidariteit onder de mensen. Spontaan worden er acties opgezet om hulp te bieden aan mensen uit de buurt die nu beter niet buiten komen. Dat gaat van boodschappen doen tot ouderen bellen die alleen zitten. Fysiek kunnen we niet bij elkaar komen, maar het blijkt nu dat er nog veel andere mogelijkheden zijn om ons steentje bij te dragen om deze moeilijke tijd voor iedereen leefbaar te houden. Wie weet geeft dit ons wel nieuwe inzichten om onze levensstijl te veranderen eens deze nachtmerrie voorbij is.
Oog hebben voor kleine dingen en blij zijn met wat er nog wel kan, ik merk het bij mezelf. Een mens heeft echt niet zoveel nodig om gelukkig te zijn. Een huis, een tuin (ik weet het, niet iedereen heeft dat), een fiets, mooi weer, elkaar, …
De stilte, de rust. Wij wonen in een rustige buurt maar als ik nu in de tuin zit, dan hoor ik alleen het ruisen van de wind en het gezang van de vogels. Hoe ouder ik word, hoe minder ik lawaai en drukte kan verdragen. Heerlijk dus, deze stille tijd.
Voor de portemonnee is het ook niet slecht, al gaan we dat na de crisis wel mogen bekopen. Wij hebben al meer dan een maand onze auto niet getankt en de naftbak is nog zo goed als vol. Ook geen etentjes buitenshuis, geen terrasjes, niet shoppen (neen, ook niet online). Alleen onze koffievoorraad slinkt zienderogen. Het is amper bij te houden!
En wat mij nog het meeste plezier doet: dat ouders wat meer tijd hebben voor – en vooral wat meer bezig zijn met – hun kinderen. Geen voor- en nabewaking, geen rush naar de muziekschool, naar hockeytraining, naar ballet of weet ik veel. Hoe fijn is het niet om eens ‘foert’ te kunnen zeggen en een tijdje in een lagere versnelling te schakelen. Mensen zetten hun tuin vol met leuke dingen voor de kinderen, maar in normale omstandigheden zie je nauwelijks kinderen, zelfs niet in de weekends want altijd ‘moet’ er wel iets. Als ik nu voorbij fiets zie ik volop kinderen met hun mama en/of papa, genietend van de lentezon, en spelen op al die mooie speeltuigen dat het een lieve lust is.
Ik ben blij (echt waar!) dat mijn zoon een tijdje economisch werkloos is en nu volop de kans heeft om eens hele dagen bezig te zijn met zijn zoontje terwijl zijn vriendin thuis zit te werken. Blij dat hij eindelijk zijn kind eens fatsoenlijk leert kennen. Een drukke job, vroeg weg en laat terug thuis, en in de weekends nog wat verbouwen aan hun huis … het was toch meestal mama die bezig was met onze Kleine Man. En ik ben vooral blij dat mijn jongens er zelf ook zo van genieten.
Toch hopen we allemaal dat dit heel snel voorbij zal zijn.
myriamsditjesendatjes.com 
Ik weet het niet hoor Myriam, die verdraagzaamheid was bij de start maar nu na 5 weken ervaar ik het egoisme bij de mensen terug, jij moet opzij, ik moet door. Afstand houden? Vanuit mujn raam zie ik de ingang van een doe hetzelf zaak, 1,5 m afstand? Noppes, ruzie maken voor een kar… er zijn veel mensen die het goed menen en altijd zo zullen zijn, maar de schijn van sommigen zakt alweer.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat merk ik hier niet. Ik vind de mensen allemaal zeer gedisciplineerd en geduldig. Het is ook nooit echt druk in de winkels. Behalve bij de bakker, daar sta je soms wel in de rij maar iedereen houdt netjes afstand.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hoor de ouders uit mijn omgeving nochtans alleen maar klagen ;-). Zelf apprecieer ik de rust op werkvlak enorm. Geen drama om me heen, geen sociale verplichtingen op de werkvloer,… Zalig!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik neem aan dat het niet simpel is als je drie koters hebt rondlopen en zelf nog van thuis moet werken. Dat kan niemand!
LikeLike
Ik volg Joke hierboven. Vooral dan op gebied van het gedrag van de mensen als ze hun kot verlaten voor wat ontspanning (wandelen, fietsen). Afstand houden? Inderdaad: misschien voor de anderen, maar absoluut niet voor mij (wordt geredeneerd), en provoceren maar… En grijzen als iemand een opmerking wil maken.
LikeGeliked door 1 persoon
Verhuizen naar den boerenbuiten Paul. Wij gaan heel dikwijls fietsen, en meestal komen wij nauwelijks andere wandelaars/fietsers tegen. En die we tegenkomen houden afstand en zijn vriendelijker dan anders.
LikeLike
Wij wonen ook op den buiten, maar hier is het elke dag zigzaggen tussen de wandelaars en de fietsers, je wordt dan lelijk aangekeken als je met de wagen onderweg bent, en ik MOET gaan werken.
LikeGeliked door 1 persoon
Hier zijn gelukkig nog voldoende boerenweggetjes waar je hooguit eens een tractor tegenkomt.
LikeGeliked door 1 persoon
in onze supermarkt loopt alles heel vlotjes en vriendelijk. Je hebt altijd ook altijd ambetante mensen , maar ook klagers. Ik merk er niets van. Ik word soms wel even claustrofobisch dat dit nog heel lang ( langer dan een jaar en meer kan duren voor er een vaccin komt (hopelijk)
LikeGeliked door 1 persoon
Bij ons gaat dat eigenlijk ook heel goed. Ik vind het nog altijd wel vreemd dat je met een boog om mensen heen gaat alsof ze een besmettelijke ziekte hebben (en die hebben ze misschien ook wel). Hopelijk wordt er heel snel een vaccin gevonden en wordt het weer geen geldspelleke van de farmaceutische industrie.
LikeLike
Veel van wat je schrijft, herken ik ook. Al ben ik het met joke_dev eens, dat bij sommigen de sociale pil alweer uitgewerkt is. De frustraties om de beperkingen komen weer bovenop de goodwill-soep drijven als vetogen. Maar dat zullen dan wel dezelfde mensen zijn bij wie het anders ook al “van dat” was. De grote middenmoot beantwoordt in elk geval (nog) aan de positieve kleur.
Dat het onder de huidige omstandigheden makkelijker wordt om noodzaak en overbodige luxe (dat is luxe eigenlijk altijd, maar er zijn gradaties) van elkaar te onderscheiden, is een waarheid als een koe. En al is er maar een klein percentage dat daar achteraf de getrokken lessen van toepast: alle kleine beetjes helpen, zei de mug en ze piste in zee.
Ons vergaat het eigenlijk heel gelijk als bij jullie. Ook ik kan amper genoeg koffie aanslepen zonder van hamsteren verdacht te worden. (Ik zou er al eens een gemberthee of een déca tussen moeten gooien, want ik begin te voelen dat het teveel is). Ijsjes heb ik niet in huis. Manlief is er geen liefhebber van en ik “snoep” alleen met fruit.
In onze buurt hoor je (mede door een paar nieuwe buurgezinnen) nu van die kleine kinderstemmetjes (af en toe ook de boze huilbuien als iets niet naar de zin is, natuurlijk), gemengd met de vertederde stemmen van grotere buurmeisjes die bemoederen. Net liepen broer en zus van hiernaast met vouwstoeltjes, visnetten en – lijnen naar de vijver. Die zijn ook weer een paar uur zoet. (Dat is iets wat mij hier van bij het begin opviel: de jeugd is hier gék op vissen! Aan elke wijkvijver zitten er wel een stuk of 4-5 een lijntje uit te werpen).
LikeGeliked door 1 persoon
Ben het met je eens hoor, dat de hang naar luxe weer heel snel zal verdwenen zijn als alles weer normaal is. Maar ik had van mezelf gedacht dat ik het er veel moeilijker mee zou hebben om alles los te laten. Dat vind ik, voor mij althans, zeer positief!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind het eigenlijk dubbel: mensen tonen hun egoïstische kant (je zou de verhalen moeten horen waarmee mijn man thuis komt van het werk, hij werkt bij een pakjesdienst, echt je haren gaan soms overeind staan), maar er zijn er ook zoveel die hun samenhorige kant tonen en elkaar proberen te helpen, belangeloos vaak. Dat vind ik heel mooi, en dat probeer ik ook te onthouden en te laten primeren.
Ik heb hetzelfde idee over mijn schoonzoon als jij over de jouwe: ik ben zo blij dat hij technisch werkloos is (erg hè) en voor de kinderen kan zorgen. Mijn dochter gaat nog werken (journalist), en zo lang het zo kan, ben ik daar blij mee. Ze waren niet echt van het soort dat een superdruk-druk-druk leven leidde en probeerden het al rustig te houden, maar nu is er inderdaad écht veel tijd voor de kinderen. Hoewel het met een kleuter en een baby/peuter in huis soms toch wel niet te onderschatten is 🙂 Maar dat is in alle gezinnen zo, elke leeftijd heeft zijn uitdagingen.
Ik probeer het positieve te onthouden, en ik hoop dat er lessen getrokken gaan worden… ik hoop dat.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat werknemers bij DPD, PostNL, enz. het niet alleen in deze tijden moeilijk hebben. Er zijn altijd mensen die vandaag bestellen en hun pakje gisteren al wilden hebben. En die al gaan reclameren als de chauffeur een half uur later is dan het tijdslot. Neen, dat zou geen job voor mij zijn!
Erg inderdaad dat je je kinderen werkeloosheid moet toewensen om met hun gezin bezig te zijn. Maar zo is het wel. Onze kinderen hebben buiten hun werk ook geen druk-druk leven, maar mijn zoon zijn werk is wel heel stresserend en het houdt ook niet op als hij na een lange werkdag thuis komt want helaas heeft hij niet de mentaliteit om zijn telefoon uit te zetten na de werkuren.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is zo. Mijn man werkt als driver trainer, en probeert hen de nodige skills bij te brengen om daarmee om te gaan, en is de grootste verdediger van “zijn” chauffeurs.
Wees er maar zeker zijn dat alle chauffeurs blij zijn met elk vriendelijk woord dat ze krijgen. Ze appreciëren dat enorm.
Bij mijn schoonzoon was het nu vooral de combo voor 2 kleine kinderen zorgen (en de facto dus de job van 2 andere mensen te doen – leerkracht en onthaalouder) en zijn eigen werk erbij die hij compleet niet rond kreeg. Wat ik normaal vind, en wat volgens mij gewoon ook niet kan. Dus ja, blij met de technische werkloosheid, zodat de stress daar ook niet hoeft rond te spatten. Er zijn andere nadelen, maar ja, het is altijd wel iets. Gelukkig kan hij zijn job vrij goed achter zich laten.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn zoon kan dat nu ook, omdat zijn werf stil ligt. Er is nu niemand die hem kan bellen. Hij kwam van de week (met inachtname van de afstand) hier iets ophalen. Ik heb hem in jaren niet zo ontspannen gezien. Dat doet mij zo’n deugd!
LikeGeliked door 1 persoon
Da’s echt wel een mooie positieve kant aan heel dit gedoe. Het kan hem maar deugd doen, en hopelijk leert hij er iets door 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Dat laatste betwijfel ik eerlijk gezegd. 😦
LikeGeliked door 1 persoon
Mmmm jammer… maar ik denk dat dat redelijk algemeen gaat zijn, veel van de positieve dingen (minder verkeer, lawaai etc) gaan snel vergeten zijn…
LikeLike
Ik lees jouw schrijven én de reacties, en zie hoe mensen de ander verschillend ervaren. Zelf merk ik vaak op dat mensen veel vriendelijker zijn, op wandelingen en fietstochten spreken we elkaar, onbekend, vaak aan. Of schept de nodige afstand nieuwe mogelijkheden? Zijn mensen bang om in elkaars comfortzone te komen, wat nu niet meer mag?
Met dit weer, mis ik – net als jullie wellicht- de terrasjes, maar het lukt ook met een bankje, hoewel dat eigenlijk niet mag…. Waarom??
Mogen bij jullie speeltuigen nog worden gebruikt? Hier zijn die altijd flink afgesloten.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, de terrasjes mis ik ook. Bankjes mogen ook niet (belachelijk) dus we drinken onze koffie rechtstaand bij onze fiets.
Speeltuigen en speeltuintjes zijn allemaal afgesloten. Ik had het over de speeltuigen in de tuinen bij de mensen. Hier wordt nog flink gebouwd door jonge gezinnen en allemaal hebben ze grote tuinen met zwembad, ingegraven trampoline, houten speeltoren, en weet ik wat nog allemaal. Dat wordt nu eindelijk eens gebruikt. En dat doet mij oneindig veel plezier.
LikeLike
Oh ja, nu begrijp ik. Ja, die speeltuigen zijn flink in tegenwoordig, en met dit weer en deze ‘vrijheid’ kunnen kinderen nog enkel genieten.
LikeGeliked door 1 persoon
Hoe tof is dat niet?!
LikeGeliked door 1 persoon
Het is heel wisselend wat ik ervaar maar ik probeer het negatieve te vergeten en het goede te onthouden. Ik zie hier dat na een maand allerlei mensen zich terugtrekken. De rek is eruit. Geen kwaad woord over hen want ik kan niet bepalen hoeveel druk er op hen staat
LikeGeliked door 1 persoon
Een maand je vrijheid kwijt, het is ook niet niks. Ik heb heel erg te doen met mensen die nu op een flatje wonen zonder balkon. En met mensen die alleen zijn. Dan bedenk ik me hoeveel geluk ik heb dat ik betere leefomstandigheden heb en daar trek ik me dan weer aan op.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik geniet van de rust, van geluid van de natuur ipv overvliegende vliegtuigen. Maar voel ook onrust: moet ik wel boodschappen doen, of is er nog genoeg in huis? Kan ik de grens (van D naar NL) nog over of zouden ze (marechaussee) er staan. De grens is weliswaar niet dicht maar er is wel ontmoedigingsbeleid. Ons dorpje heeft 4 wegen, 3 ervan leiden naar NL 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Wij mogen ook de grens niet over (B naar NL). Er staat altijd politie en de sluipwegen zijn afgezet met hekken en zelfs containers. Je riskeert boetes van 250 euro. Jammer want mijn vishandel zit over de grens. Ik riskeer het toch maar niet.
LikeLike
Ik hoop dat de grens met B over niet al te lange tijd weer open gaat, zo triest dat de 2 Limburgen van elkaar gescheiden zijn door een virus dat zich door geen grens laat tegenhouden
LikeGeliked door 2 people
Dat hopen wij ook. Wij wonen op 5 km van de NL grens en gaan graag én vaak fietsen in NL. Dat missen we wel.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hoop dat we deze positieve gevolgen vast kunnen houden.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat hoop ik ook maar ik vrees dat we heel snel in ons oude patroon zullen vervallen.
LikeLike
Ik ben niet van plan om er nog aan mee te doen, maar of dat lukt…
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is hier wel anders hoor, gisteren was ik mijn cardio even aan het trainen, een stukje fietsen, en waar ik heen ging, werd het ontiegelijk druk! Het was zigzaggen, heel veel fietsers, wandelaars, ouderen, met kaart die er nog nooit waren geweest, ik hoorde ze gewoon hardop zoeken en roepen, JA HIER IS HET! Ik bedoel, jongeren… alles bij elkaar, en allemaal klitten… wat elkaar niet kende. En zo ervaar ik dat al een hele week in de supermarkten ook, mensen laten het los hier… maar goed.. ik ben blij dat het elders nog wel goed gaat schijnbaar.
Wat betreft de werkende mensen met kinderen die ze anders nooit zien, ja dat is zeker fijn! Wij zelf, wij zijn al uit de kinderen, onze kinderen hebben nog geen kinderen behalve de mijne, ik spreek dan over de zijne 😉 Allemaal thuis, of 2 na, mijn schoonzoon is buschauffeur, die moet dus gewoon aan de bak, maar zag en ziet zijn zoontje gelukkig genoeg en is echt een papa altijd al. Wat dat betreft dus weinig veranderingen in deze… behalve andersom, dat wij onze kinderen amper zien, of kunnen zien fysiek. Wel via video gelukkig.
Reizen deden wij ook al niet, dus eigenlijk, voor ons, is alles hetzelfde, ook qua boodschappen, gebruik fiets, gebruik auto… auto misschien iets minder, maar iets.
X
LikeLike
Ik heb mijn koffie (cafe au lait – Dolce Gusto) online moeten bestellen want de koffie is al meer dan 3 weken niet te koop in de supermarkt. Vandaag komt de levering… eindelijk! Heb echt wel nood aan mijn kopje koffie per dag 😉
Wij hebben hier al buren gezien die we in die 2 jaar nog niet gezien hebben, of ze passeerden eens met de auto, zonder een hand op te steken… die komen nu toch al eens te voet voorbij met een klein knikje… het is al iets… tegen het eind van de corona zitten ze ook op hun oprit om samen met de andere buren een babbeltje te slaan 😉 .
LikeGeliked door 1 persoon
Normaal doe ik eens in de drie maanden een bestelling bij Nespresso. Nu komen we daar maar juist een maand mee toe!
LikeLike