De auto’s in mijn leven

1972 – Ik heb wel een dingetje met auto’s. Ik was net 18 en ik kon niet snel genoeg mijn rijbewijs hebben. Toen nog zonder examen dacht ik. Ik herinner er mij in ieder geval niets van. Ik leerde rijden met de rijschool en mocht nadien de auto van thuis gebruiken wanneer ik maar wou. Dat was een Peugeot 504 break, zonder servostuur en véél te groot en log. Maar goed, ik was mobiel! Ik reed graag en dat is tot op de dag van vandaag niet veranderd.

Peugeot 504

Met mijn vaders Peugeot heb ik ook mijn eerste accidentje gehad: in een smalle straat tegen een geparkeerde auto gebotst. Ik moest van mijn vader direct terug rijden, anders zou ik misschien nooit meer durven.

1977 – De eerste auto die ik zelf kocht was een spiksplinternieuwe Mini Special 1100. Zilvergrijs met een zwart dak. Wat hebben we veel plezier gehad van dit kleine karretje. We zijn er verschillende keren mee naar Zuid-Frankrijk gereden. Dat we op tijd en stond de verwarming moesten aanzetten op de autostrade om de motor te laten afkoelen – en dit in het midden van de zomer – namen we maar op de koop toe.

Ik in mijn Mini

1984 – Eind 1982 verkocht ik met pijn in het hart en met veel dikke tranen mijn Mini. Ik was zwanger en zou na de geboorte van onze zoon halftijds gaan werken en we vonden dat een tweede auto dan te duur werd. Dat heeft niet lang geduurd want een goed jaar later kocht ik opnieuw een Mini. Een zoveelstehands met de nodige verborgen gebreken. Hij was roestkleurig, meer roest dan kleur, en ik liet hem donkerblauw spuiten met een wit dak.

1988 – De blauwe Mini heeft heeft mij meer gekost aan herstellingen dan dat ik hem betaald had en het koffertje werd na een tijd ook te klein om de spullen van een kleuter (lees: fietsje) mee te vervoeren. De Mini werd vervangen door een nieuwe zwarte Seat Marbella. Niet de mooiste wagen, maar wel budgetvriendelijk én praktisch want als je de achterbank plat legde had je een ruime koffer. Ik ben er tien jaar zeer goed mee geweest en kreeg er zelfs nog een mooie prijs van toen ik hem verkocht.

Seat Marbella

1998 – Ik heb de Seat weggedaan omdat ik zin had in iets met een open dak. Mijn droom was een cabrio, maar dat was op dat moment nog wat hoog gegrepen. Het werd een tweedehands Renault Twingo met vouwdak. Een zwarte. Uiteraard, zou ik zeggen.

Renault Twingo

2006 – De Renault Twingo heeft zijn kilometers gedaan tot in augustus 2006, vlak voor mijn 52ste verjaardag, mijn oog viel op een annonce van een (zwarte, hoe kan het ook anders) recente tweedehands Peugeot 206CC. Die moest en zou ik hebben. Ik heb niet eens geprobeerd nog iets van de prijs af te krijgen. Een heerlijke wagen waarmee ik gereden heb tot in oktober 2017. Toen was het beestje helemaal op. Bovendien was ik al een jaar met pensioen en hadden we geen twee auto’s meer nodig.

Ik in mijn Peugeot cabrio

Sindsdien delen we mijn man zijn wagen die we in 2016 kochten. Da’s nog een verhaal op zich … Op een dag gingen we naar de garage voor nieuwe ruitenwissers voor mijn man zijn Nissan Juke en in de showroom zagen we het nieuwe model van de X Trail staan. We waren allebei per direct verkocht. Maar de Juke was nog maar drie jaar oud… Toch eens wat info gevraagd, proefrit gemaakt en hopeloos verloren. We gingen naar huis met een bestelbon voor een zwarte Nissan X Trail. De ruitenwissers voor de Juke kregen we er gratis bij. 😅

Ik had eerst een lijst gemaakt met ‘onze’ auto’s, maar die was beschamend lang. Mijn man had zo’n gewoonte om d’office alle vier jaar een nieuwe auto te kopen. Vandaar hier alleen ‘mijn’ auto’s.

Auteur: MyriamC

vrouw / moeder / oma / levensgenieter / wereldreiziger / #foreveronvacation Mijn motto: YOLO!

31 gedachten over “De auto’s in mijn leven”

  1. Ik schreef in 2012 ook al eens een overzicht van de auto’s waarmee ik reed: https://secondpartofmylife.wordpress.com/2012/03/30/mijn-autokerkhof/
    Ik geef nog altijd niets om een auto. Heeft hij 4 wielen en rijdt hij, dan ben ik content. Ik verhuisde ook bewust naar een plek waar ik nog amper een wagen nodig heb. Is de Clio versleten, dan doe ik hem weg en komt er geen wagen meer. Ik neem dan een abonnement op deelwagens van Cambio. In nood neem ik dan zo’n wagen.
    Voor de rest ben ik heel erg fan van de trein zelfs om te reizen. Het station is hier op wandelafstand dus ik kan thuis te voet vertrekken op reis, een trein naar Lille nemen en dan de TGV op.

    Geliked door 1 persoon

    1. Zoals ik in mijn eerste zin al aangaf: auto’s hebben mij altijd geïnteresseerd. Ik had eerst een lijst gemaakt van ‘onze’ auto’s, maar die vond ik zelf schandelijk lang dus heb ik het bij mijn auto’s gehouden.
      Het openbaar vervoer, ik weet het … het is beter voor het milieu enz. maar mijn auto is zo echt mijn vrijheid. En, eerlijk is eerlijk, ik heb een hekel aan het openbaar vervoer. Ik denk dat ik in mijn jeugd een overdosis OV gehad heb. Maar zo gauw het wat beter weer is pakken wij de fiets ipv de auto. Een klein uurtje fietsen en we staan in het centrum van Antwerpen.

      Geliked door 1 persoon

  3. Da’s een goeie! In plaats van ruitenwissers bij een auto kopen, een auto voor bij de ruitenwissers … Ge moet het maar doen! 🙂 🙂 🙂

    Geliked door 1 persoon

  4. Ik reed heel graag met de wagen tot die lichamelijke problemen de kop op staken. Mijn laatste wagentje is een witte peugeot 207. Bijna 7 jaar maar nog maar 34000 km en de meeste km zijn degene van over en weer naar mijnn moeder te rijden. Maar ik heb al met vanalles gereden. Als Wim met pensioen is, wil ik ook maar 1 wagen meer. Waarschijnlijk wordt het dan een nieuwe peugeot 3008.

    Geliked door 1 persoon

  5. Auto’s hebben me nooit geïnteresseerd. Ik moest ze hebben als vervoermiddel. Nu hebben we nog elk onze vrijheid, ik met een klein peugeotje, samen met de Citroën. Twee auto’s is eigenlijk teveel van het goede, maar voorlopig nog even nodig. We zijn vooral fan fiets en trein.

    Geliked door 1 persoon

    1. Zoals je wellicht weet fietsen wij ook veel. Ik ben alleen geen fan van het openbaar vervoer … van mijn 11 tot mijn 25 met de trein naar school/werk vond ik meer dan genoeg. Zó dikwijls mijn trein gemist omdat de les wat uitliep en dan een uur moeten wachten in een koud station op de volgende. Been there, done that.

      Like

  6. Leuk om te lezen. Ik zit ook erg graag achter het stuur, maar ik heb niet echt een binding met mijn auto. Het voornaamste voor mij is dat hij het doet. Om veel luxe in de auto geef ik niet, wel wil ik airco en centrale raamvergrendeling en dan is het al oké. En o ja, de stoelen moeten ook lekker zitten, anders zit ik de hele weg te draaien en te keren.

    Geliked door 1 persoon

  7. Je bent een vrouw naar mijn hart. Net als jou haalde ik mijn rijbewijs op mijn achttiende. Ik rijd graag en ik zie graag auto’s. Over al mijn auto’s durf ik geen logje te maken. Ik schaam me. Ik had er al vijftien… Nu heb ik echt weer een leuk karretje, sinds vorig jaar. Toch een blijver voorlopig… Tot ik weer verliefd word op een ander. Je kent dat wel zeker. Ja, ik hou ook van auto’s. Mocht ik schatrijk zijn, ik had een garage vol en koos elke dag een andere. Vaak word ik scheef bekeken door familie en collega’s omdat ik weer maar eens in een ander autootje verschijn. Het wordt niet echt geapprecieerd dat je dat als vrouw doet. Maar die afkeuring moedigt mij nog meer aan.

    Geliked door 1 persoon

    1. Nu ben ik natuurlijk razend benieuwd naar jouw auto’s.
      Ik had eerst een lijst van onze auto’s, maar heb die van mijn man er maar uitgehaald…

      Like

  11. Mijn eerste auto (op mijn achttiende) was ook een mini. Als die kon praten… Ik hou van auto’s en autorijden en er volgden nog vele merken, kwestie van ook eens iets anders te proberen. Nu een Duitser die als een blok op de weg ligt, ook met Ciara niet van de dijk af te krijgen. Wellicht wordt het tijd die auto’s eens aan het woord te laten.

    Geliked door 1 persoon

  13. Ik heb zelf geen rijbewijs, oeps 🙂 Maar ik hou wel van auto’s. Wij reden toen ik klein was met zo’n witte Peugeot, maar geen break. Mijn vader had ooit ook een Simca die na 4 jaar bijna uit elkaar viel van het roest. Zijn toch allemaal leuke dingen om aan terug te denken. De Datsun van mijn ex, die hij kocht toen we pas bij elkaar waren, om naar Gent te rijden. De autoradio kostte meer dan de auto zelf 🙂 En als je 90 reed, moest je het dak zowat vasthouden of het waaide eraf. En mijn deur mocht je niet te ver opendoen, want dan kreeg je hem niet meer dicht. Hehe.

    Geliked door 1 persoon

  15. Die zilveren Mini is supermooi! Verder ben ik niet zo’n autofan, maar een rode Mustang (zowel het oude model als het nieuwe) kan mij wel bekoren…

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.

%d bloggers liken dit: