Ik mag al eens graag dromen. Van een slank lijf (utopie), van een mooie reis (haalbaar), maar vandaag droom ik weer van wonen op een appartement.
Hoe dat zo komt?
Onze poetshulp is al van november ziek. Niet fijn voor haar, maar ook niet fijn voor ons want vervanging is onmogelijk te krijgen omdat de vraag groter is dan het aanbod. Als we een beetje een proper huis willen, moeten we dus zelf aan de slag. En gisteren was weer DE dag.
Manlief neemt ‘den beneden’ voor zijn rekening, ik ‘den boven’. Drie slaapkamers (waarvan twee ongebruikt maar die moeten even goed af en toe een beurt krijgen), badkamer, overloop, trap. Tegen dat ik aan de trap begin ben ik al drie keer moeten gaan zitten vanwege pijn in mijn rug, mijn hart dat 120 bpm slaat, en moe, moe, moe. Dan ben ik dik twee uren bezig geweest. En dan heb ik alleen maar de wekelijkse routine van een half huis gedaan. Als ik er de ramen nog bij moet doen, tel er dan nog maar enkele uren bij (die zijn dus al een tijd niet meer aan de beurt geweest. Het zij zo).
En daarom droom ik eigenlijk al heel lang van een appartement: modern, compact, praktisch, met veel licht, een ruim terras, geen trappen meer. Iets ruimtelijks ‘open plan’. In ons eigen dorp uiteraard. Zoiets bijvoorbeeld:
Wat zitten wij hier te doen in een huis dat veel te groot is, twee kamers boven die leeg staan, een kantoorruimte beneden die niet meer gebruikt wordt, een tuin die veel onderhoud vraagt, …
Maar mijn lieve echtgenoot wil niet mee. Die kan zijn tuin (nog) niet missen. Gisteren, toen hij zijn dweil voor de laatste keer aan het uitwringen was, heb ik het idee nog eens op tafel gegooid: appartement, nieuw, strak, geen hoeken en kanten, in één keer met de dweil heel de keuken annex eetkamer annex zitkamer gedaan! Geen poetshulp meer nodig. Hij heeft het namelijk altijd nogal moeilijk gehad met ‘een vreemde’ in huis. Maar zelfs dat argument heeft hem niet overtuigd.
Helaas, het heeft niet mogen baten. Voorlopig blijven we hier.
Bye bye droom.
myriamsditjesendatjes.com 
Zolang een tuin belangrijk is, wordt een appartement natuurlijk moeilijk.
Zelf verdelen we de kuisklussen hier meer over de dagen, nu en dan, zodat er geen échte vermoeiende kuisdag is. Dat lijkt me dan een dag om vreselijk tegenop te zien?
Alle weken ramen? Oei ik mag er niet aan denken. . …
LikeGeliked door 1 persoon
De ramen… ik durf niet zeggen hoe lang dat geleden is. Heb trouwens net een nieuwe poetshulp aangeboden gekregen vanaf volgende week. Ze hebben vast mijn logje gelezen!
LikeLike
Logjes schrijven brengt echt wel op!
LikeGeliked door 1 persoon
Misschien is je man er nog nuet aan toe. Tijd zal raad geven. Never stop dreaming!
LikeGeliked door 1 persoon
Hij is heel graag buiten maar in de zomer schiet de tuin er vaak over omdat we zo veel weg zijn.
LikeLike
IK zie dat Wim ook vaker beroep doet op een professionele tuinman om eens het grote snoeiwerk te doen. En ik kan het al helemaal niet. Hij kijkt ook erg naar zijn pensioen uit, nog een kleine twee jaar nu.
LikeLike
Wij verkassen tegen eind 2021 naar een appartement. We wonen en woonden hier op onze droomplek, maar helaas zijn we de slaaf geworden van het onderhoud etc. Veel te groot voor z’n tweeën. We verhuurden ook twee gastenverblijven, elk met badkamer en keuken. Met pijn in het hart zullen we dit plekje onder de duinen verlaten. Maar er lonkt een prachtige appartement. We zien het helemaal zitten. Het ligt stroomopwaarts vanaf hier, 35 km verder, pal aan de Westerschelde met zeezicht en naast een uniek natuurgebied. Een appartement aan zee, op de buiten… we konden deze unieke kans die zich misschien nooit meer zou voordoen, niet aan onze neus laten voorbijgaan. Ik was nog de grote twijfelaar, maar bij ons was het de man die de knoop doorhakte. Hij is en was steevast overtuigd. Ik nu ook ondertussen. Mijn werk, de gastenverblijven, de pakken administratie, de zorg voor mijn moeder erbij… als ik zo doordoe mogen ze mij opvegen als ik met pensioen ga. Dus ik ben er heel blij mee en kijk uit naar meer tijd en vrijheid.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een heerlijk vooruitzicht. Ik hoop dat mijn droom ook ooit de zijne wordt. We zullen het zien…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hoop het voor jou!
LikeGeliked door 1 persoon
En als hij nou ergens een volkstuintje huurt zodat hij daar zijn liefde voor de tuin kan uitleven?
LikeLike
Dat bestaat hier niet.
LikeLike
Oh jammer… Dat leek me zo’n mooie manier voor je man om toch aan zijn liefde voor buiten zijn en tuinieren tegemoet te komen in combinatie met een appartement voor jou.
LikeLike
Ik wil trouwens een appartement met een groot terras (type penthouse) met veel planten in potten. Daar zou hij zich ook op kunnen uitleven!
LikeLike
Oh ja, dan heeft hij op die manier een tuin inderdaad.
LikeLike
Ik zie hetzelfde probleem bij mijn ouders. Mijn mama is het onderhoud van huis en tuin beu en wil naar een appartement, mijn pa (die niet veel doet in huis of tuin) wil er echter niet weg. Ik hoop dat hij alsnog gauw overstag gaat. Mooi voorbeeld dat je daar toont! Helaas zijn zo’n appartementen in Gent heel duur.
LikeGeliked door 1 persoon
Zo’n appartement is hier ook niet te betalen hoor. Maar dromen mag hé 😉.
LikeLike
Kan een appartement met tuin(tje) geen compromis zijn? Lijkt me de ideale combinatie…
LikeGeliked door 1 persoon
Neen, want ik wil een penthouse. Om de eenvoudige reden dat je van benedenburen veel minder ‘last’ hebt dan van bovenburen. We wonen nu zeer rustig, Een appartement zou sowieso al een enorme aanpassing zijn.
LikeLike
Ahja dat versta ik! En ik versta uw man ook met zijn tuinliefde 🙂 🙂 Een bungalow anders? Dat is klein/op de benedenverdieping en er past nog een tuin rond meestal!
LikeGeliked door 1 persoon