Spoed!

Het was zondag mijn dag niet. Meer nog, het was gewoon mijn week niet.

Vrijdag heb ik een halve dag op spoed doorgebracht. Hoe dat zo kwam?

Ik had last van mijn linker ringvinger. Twee weken geleden had ik een brede edelstalen ring gekocht. Met brede ringen heb ik altijd wat moeite om ze over het PIP-gewricht, zoals dat heet, te krijgen. Ik moet mijn ringen eigenlijk net iets te nipt kopen omdat mijn vingers wat uitgesleten zijn daar waar de ringen zitten omdat ze anders ronddraaien. Maar ik kreeg de ring erover, zij het met wat moeite.

Enkele dagen geleden zag ik dat mijn vinger toch wat zwelling begon te vertonen en dat de huid onder de ring gescheurd was. Dus probeerde ik de ring van mijn vinger te schuiven.

Wat mij niet lukte. Noch met zeep, noch met vette crème.

De grove middelen dus: de ring kapot knippen of zagen. Stevige tang erbij genomen, maar helaas geen beweging in te krijgen. Ijzerzaagje en ijzervijl brachten ook geen oplossing.

Naar de juwelier dan maar. Die zei al direct dat hij geen tang had die zo’n brede ring kon doorknippen. En zeker geen ring in edelstaal. Hij raadde ons aan om naar de spoed te gaan.

Naar de spoed om een ring te laten doorzagen? Komaan zeg, kan het nog gekker?!

Maar wij zagen ook geen andere oplossing meer en begaven ons vrijdagmiddag naar spoed. Alwaar de vrouwelijke spoedarts met alle kracht die ze in zich had mijn vinger ‘aangepakt’ heeft. Eerst heeft ze hem omwikkeld met tandzijde, maar dat werd hem niet want ik kreeg overal kleine scheurtjes in mijn huid. Een tang om zo’n brede ring door te knippen bleken ze ook in het ziekenhuis niet te hebben. Na overleg met een collega bleek de enige mogelijkheid de brandweer op te roepen. Ik voelde een klein paniekske en een heel grote schaamte opkomen.

Maar de mannelijke collega wou het toch nog eens proberen. Nog eens 10 min. met een icepack en mijn arm naar boven wachten tot de zwelling (die enorm toegenomen was van al het wringen) zou afnemen. Wat niet gebeurde.

Bij de volgende poging wond hij elastiekjes rond mijn vinger om het oedeem weg te krijgen. Zo moest ik dan weer 10 minuten blijven zitten met mijn arm omhoog. Pijnlijk die elastiekjes, dat kan ik je verzekeren. Kreeg ik daar ook nog een aanval van hyperventilatie bovenop!

Uiteindelijk is de truc met de elastiekjes toch gelukt. Onder ijswater en met veel zeep kon hij de ring millimeter na millimeter van mijn vinger draaien. Ook al voelde het alsof hij mijn vinger eraf draaide, wat was ik opgelucht!

Meer dan hem uitgebreid bedanken en mij verontschuldigen voor de last kon ik niet doen.

En voortaan beter opletten wat ik aan mijn vinger schuif … 

Auteur: MyriamC

vrouw / moeder / oma / levensgenieter / wereldreiziger / #foreveronvacation Mijn motto: YOLO!

9 gedachten over “Spoed!”

  1. Pfffffffffff och Vrouw! Ik weet hoe dat kan zijn ja, daarom als het niet over mijn kootje heen gaat met enig gemak, laat ik de ring lekker af…Wel mooi trouwens die ring, maar echt… beterschap!X

    Like

  3. Tja, dan zou ik dus geen ringen kunnen dragen en en hand zonder ring voelt heel vreemd. Ik kan er nu nog geen aan want mijn vinger is nog wat stuk van de elastiekjes en de tandzijde die ze er eerst rond gedaan had, maar zodra het weer kan gaat er weer een ring omheen hoor. Wel nooit meer zo'n brede!

    Like

  5. Wat een verhaal, Myriam!! Gelukkig wel een met een goede afloop, maar toch … Zelf zou ik ook behoorlijk in paniek zijn geraakt door zoiets, vooral omdat je op zo’n moment geen kant op kan en afhankelijk bent van anderen.

    Like

  9. Oh maar ik draag ook zeker gewoon ringen, maar dan zo dat ze wel makkelijker over mijn kootje heen gaan… dan zitten ze maar ietsjes los daaronder 😉 En brede ringen droeg ik al niet, altijd wel fijntjes eigenlijk… X

    Like

Reacties zijn gesloten.

%d bloggers liken dit: