Die Trauung & een lekkere fietstocht

Vorige zaterdag trouwde mijn nichtje. Zoals verwacht werd het geen traditioneel huwelijk.
Het begon al met de uitnodiging. Geen klassieke faire-part maar een kaart met vrolijke kleurtjes. Dat ging zo door op de boekjes in de kerk, de tafelkaartjes, enz. 
Het tweede ‘specialleke’ was dat het aanstaande bruidspaar vroeg om geen cadeaus mee te brengen, maar wel bij te dragen aan de buffettafel voor tijdens de Kaffee und Kuchen en/of het diner. Er werd daartoe verwezen naar een website die zij hadden opgezet waar iedere keukenprins(es) kon aangeven wat hij/zij zou meebrengen.
Mij werd gevraagd om ‘Belgische Frikadellen mit Kirschen‘ (frikadellen met kriekskes) te maken. Dat kennen ze in Duitsland niet op ‘onze’ manier en vindt mijn Duitse familie zó lekker! Ik dus vrijdag aan het werk om 2 kilo gehakt om te toveren tot min of meer gelijke balletjes en eetklaar te maken, samen met een paar potten krieken op siroop. Gelukkig was het zaterdagmorgen toen we moesten vertrekken niet te warm, want alles moest nog een reis van 200 km doorstaan. Met zakken ijs en koelelementen in de koelbox hebben we de klus geklaard. Alles werd fris afgeleverd.

En eigenlijk was het niet eens zo’n slecht idee om iedereen (die dit wilde) wat te laten meebrengen. Studentikoos, ja dat wel, maar dat past ook helemaal bij dit bruidspaar. Er waren heel veel verschillende hapjes, koud en warm, en uit alle windstreken dankzij hun vele buitenlandse vrienden. Voor elk wat wils maar natuurlijk veel te veel!

Het werd een super leuk feest met stralend weer en met een nog stralender bruidspaar. Blij dat ze na 13 jaar toch eindelijk die ring aan elkaars vinger konden schuiven. Tranen van ontroering bij de bruid bij het (onverwachte) optreden in de kerk van een groepje zangers/zangeressen van de Musikverein waarvan mijn nichtje lid is. Tranen van droefheid ook omdat haar papa die zij zo lief had dit niet meer mocht meemaken. En hoewel zijn broer de gitaar als een virtuoos hanteerde had mijn schoonbroer hier gewoon moeten staan. Die vreselijke K-ziekte richt zo onnoemelijk veel verdriet aan.
Zondag dan … ideaal fietsweer én ideaal terrasjesweer. Van die gelegenheid hebben we gebruik gemaakt om een fietstocht te maken waarbij we langs een van onze favoriete restaurants passeerden: Il Divino di Milano. Op ons verjaardagsfeest drie weken geleden hadden we een waardebon gekregen en die laat ik niet graag (k)oud worden. Zoals altijd hebben we weer heerlijk gegeten, prosecco’tje vooraf, lekker wijntje bij de maaltijd en daarna was het nog maar een kort eindje terug naar huis. Gelukkig want wijn en fietsen is voor mij geen goede combinatie.
Onze route naar huis leidde langs het Militair Domein in Brasschaat waar de (sport- en zweef-)vliegtuigjes af en aan vlogen. Leve de vrijheid! Zo mooi om te zien.
Een lekker en sportief einde van een fantastisch mooi weekend.
 

Auteur: MyriamC

vrouw / moeder / oma / levensgenieter / wereldreiziger / #foreveronvacation Mijn motto: YOLO!

10 gedachten over “Die Trauung & een lekkere fietstocht”

  1. Wat een leuk idee om een trouwfeest zo te vieren. Triest dat haar vader dit niet meer heeft mogen meemaken. Op dit soort dagen is dat nog eens extra moeilijk.

    Like

  3. Wat leuk en origineel allemaal. Met een lach en een traan. Dat hoort bij leven. Brasschaat….ik ken het als geen ander….ik bracht er vaak logeerpartijen door bij mijn oma.

    Like

  5. Wauw, hoe gaaf hebben ze dat gedaan, en ja.. momentje… van vader missen, dat doe je zeker weten wel even ja. Toch, heel mooi zo, mooi paar als ik het zo zie 😀 X

    Like

Reacties zijn gesloten.

%d bloggers liken dit: