Briefje

Tussen het rommelen in oude foto’s vond ik een briefje. Van onze zoon, toen 8 jaar. ‘Voor mama‘ stond erop en daaronder ‘papa, niet open doen‘.

Ik ga hier niet de hele inhoud onthullen maar het begon met ‘liefste mama, niet kwaat zijn …‘.

Want ja, ik was dikwijls kwaad omdat hij met slechte punten én met slechte beoordelingen thuis kwam. Hij was (is) zo verstandig. Waarom kon hij niet beter zijn best doen? Altijd de aap uithangen. Altijd de stoorzender in de klas.

Ik voel spijt, en ik voel me al vele jaren schuldig, omdat ik toen niet ten volle begreep wat het probleem was. Wij waren veel te streng voor hem en met name ik had veel te weinig geduld, volgde zelfs de juffen en de meesters in hun denken dat hij gewoon een lastig en ongeremd kind was dat altijd wou opvallen. De keren dat hij met strafwerk thuis kwam zijn niet te tellen. De slechte nota’s op zijn rapporten in de lagere school ook niet.

Ik wist dat hij verstandelijk gemakkelijk mee kon op school, maar door zijn ADHD (dat etiketje kreeg hij pas later) had hij het enorm moeilijk om zich te concentreren en onder andere dat heb ik toen zwaar onderschat. Gesprekken met de psychologen die hem/ons begeleidden brachten wel verheldering, maar toen was het kwaad al geschied.

Ik kan het helaas niet overdoen, hoe graag ik dat ook zou willen. Ik zou het zó anders aanpakken nu. Ik zou ervoor zorgen dat mijn kind een gelukkige kindertijd zou hebben, want die heeft mijn zoon niet gehad. 😢

Auteur: MyriamC

vrouw / moeder / oma / levensgenieter / wereldreiziger / #foreveronvacation Mijn motto: YOLO!

8 gedachten over “Briefje”

  1. Als moeder doe je je best, maar soms maak je inderdaad fouten. Ik kan me je gevoelens van spijt voorstellen, want je wilt het beste voor je kind. Maar je kunt als moeder ook niet alles weten.

    Like

  3. In die tijd werd daar veel minder aandacht aan besteed dan nu. Dit kon je dus ook niet weten. Ook toe ik nog les gaf, leerde ik er steeds meer begrijpen waarom sommige leerlingen zus of zo reageren. Gelukkig zijn de tijden veranderd.En spijt hebben over een goedbedoeld verleden is nergens voor nodig! Ik pak bij de kleinkinderen ook zoveel anders aan dan bij de eigen zonen. Gewoon omdat ik nu meer weet….

    Like

  4. Ja, gelukkig zijn de tijden veranderd en is er meer begrip voor kinderen met speciale noden.Gelukkig is onze relatie nu wel heel goed, maar zijn jeugd kan hij helaas niet meer overdoen en die heeft hem toch wel getekend. En spijt komt jammer genoeg altijd te laat.

    Like

  5. Ik denk dat hij dat zelf ook wel beseft, dat jullie, vooral jij dus ook, zoals je zelf schrijft, heel goed weet dat het nu eenmaal zo ging. Dat jij je best hebt gedaan voor de wetenschap die je toen destijds had.Ik heb hetzelfde met mijn dochter namelijk, al ging dat wel iets meer snel, echter heb ook ik, achteraf, verkeerde keuzes gemaakt omdat je gewoon die kant op wordt geduwd, en je denk nog altijd… dat leraren handelen in de beste interesse van jouw kind ook.. nou… not.. niet altijd dus… maar goed, mijn dochter beseft zelf ook heel goed, dat het nu eenmaal zo was en eraan toe ging, en nu zijn 'wij' er nog meer op bedacht dat ook scholen ene politiek spel spelen. Althans, hier wel… X

    Like

  6. Scholen en leerkrachten zonder begrip… ik kan er een boek over schrijven. Maar eigenlijk kan ik het ook hen niet kwalijk nemen want de meesten waren nog ouder dan ik en wisten even weinig over deze problematiek.

    Like

  7. Elke ouder maakt wel eens 'fouten' doch doet wat op dat moment het beste lijkt. Je kan de klok niet terugdraaien dus jezelf martelen met schuldgevoelens heeft weinig zin. Dit uiten en uitspreken rechtstreeks tav je zoon des te meer. Ik weet waarover ik spreek 😘.

    Like

  8. Het is zeer moeilijk praten met iemand die zo gesloten is als een oester …Maar het is goed tussen ons hoor, ook al kunnen we er niet echt over praten. Hij weet dat ik hem graag zie en ik weet dat hij mij graag ziet.

    Like

Reacties zijn gesloten.