Lieve mam,
Al meer dan vijf jaar ben je niet meer onder ons. Vandaag zou je 89ste verjaardag zijn. Voor mij zal je voor altijd 83 blijven.
Ik weet nog hoe je altijd genoot van de lente, en vooral van de (wilde?) kerselaar in de tuin die steeds zo uitbundig bloeide rond je verjaardag. Je vond het je mooiste verjaardagsgeschenk. Jouw wilde kers is samen met jou gestorven. Hij heeft voor het laatst gebloeid op je verjaardag in maart 2014, twee maanden na je overlijden. Veel uitbundiger dan anders. Nadien niks meer. Geen blad. Geen bloesem.
Maar jouw oudste kleinzoon, onze zoon, heeft er nog tijdig een stekje van afgehaald en het al die jaren in zijn eigen tuin verzorgd en gekoesterd zoals hij alles koestert wat aan jou en ons vake herinnert. En zie, vijf jaar later is dat stekje van toen een boompje geworden dat dit jaar voor het eerst vol knoppen staat. Het zal ons altijd aan jou doen denken.
Zo lief geschreven!En super lief van je zoon, zijn stekje en de bloemetjes nu. Laat de fijne herinneringen vandaag, met blijheid én met gemis, rustig opborrelen.
LikeLike
Dank je omabaard. Er zijn zo van die dagen dat het gemis groter is dan anders.
LikeLike
Mooie woorden! En ook een mooie symboliek, de kerselaar die er niet meer is maar toch verderleeft.
LikeLike
Ze moest het zien … zoveel knoppen er aan staan!
LikeLike
Heel veel sterkte.
LikeLike
Dank je wel.
LikeLike