Twintig dingen die ik graag doe

Deze heb ik vorige week bij enkele mede-bloggers zien voorbij komen. Aangezien ik van lijstjes houd …

Wat doe ik graag? 

Reizen. Staat met stip op 1. Het kan mij niet vaak genoeg zijn. En de mensen rondom mij weten dat ook wel want ik krijg meer dan eens de opmerking: aha, ben je nog eens in ’t land? Om te lachen natuurlijk maar het is wel waar dat wij heel dikwijls onderweg zijn. Ik moet ook altijd een reisje in de pipeline hebben of ik word heel onrustig. Hoeft trouwens niet altijd ver te zijn. Een weekendje in eigen land is ook een reisje. Toch?

Reizen plannen en voorbereiden is een waardige runner-up. Wekenlang kan ik op internet en in reisgidsen op zoek gaan naar fijne hotelletjes, lekkere restaurantjes, de meest interessante vliegtuigtickets, de mooiste routes, … Ik vind plannen en voorbereiden bijna net zo plezant als het reizen op zich. Eens ik iets definitief geboekt heb lijkt het wel of ik ik een zwart gat val. Ja, ik lijd aan tripophobia.

In willekeurige volgorde:
Reisverslagen schrijven. Na iedere reis (# vakantie) maak ik een uitgebreid verslag. Ik publiceer het niet alleen hier op mijn blog, maar ook op de site van Evenaar.tv en ik vertaal het naar het Engels voor een Amerikaans travel board.    

Uit eten gaan. Hoeft niet persé met sterren te zijn. Been there, done that. In de huidige bistronomie keuken kan je voor mijn gevoel zeker even lekker eten. En vooral ook minder ‘ingewikkeld’ dan in sterrenkeukens, is mijn ervaring. En minder duur … ook niet onbelangrijk als je ’t van een pensioentje moet doen.

Koken doe ik ook graag, maar niet de gewone dagelijkse pot. Ik probeer graag de speciallekes. Niet dat het altijd lukt, en dan ben ik kwaad op mezelf omdat ik er toch aan begonnen ben, maar de volgende keer laat ik mij toch weer vangen.

Terrassen en mensen kijken hoort ook tot de liefhebberijen. Na de boodschappen, tijdens de fietstochten of de wandelingen, in ’t stad, aan ’t strand. Eigenlijk telkens wij buiten komen doen wij wel een terraske. Op een terras zitten waar er veel passage is kan ik gemakkelijk een paar uren de passanten observeren en mijn fantasie zijn werk laten doen.

Organiseren. Dat kan van alles zijn. Van een feestje voor de familie tot een evenement voor onze vriendengroep. Is natuurlijk ook altijd part of the job geweest: meetings organiseren, diners, zakenreizen, beurzen, agenda’s, …

Fietsen. Wie mij dat vijf jaar geleden zou hebben gezegd, zou ik eens goed uitgelachen hebben. Maar kijk! Een goeie e-bike, een echtgenoot die fanatiek fietst, een fietsclubje, meer moet dat niet zijn om de goesting te pakken te krijgen. En fietsen is ook een heel klein beetje reizen want ik fiets graag in een streek waar ik niet bekend ben.

Lezen en de laatste tijd zijn dat vooral literaire thrillers / psychologische thrillers … als het kind maar een naam heeft. Maar ook een mooie familieroman of biografie kan mij wel boeien.

Internetten. Google is mijn beste vriend. Nu ja, virtueel dan toch. Net zoals Instagram en Facebook. Als ik niks beters te doen heb zit ik de ganse dag aan mijn scherm gekluisterd. Verslaafd? Ikke? Da’s maar een gedacht.

Puzzelen. Kruiswoordraadsels, Zweedse puzzels, woordzoekers, … Op dinsdag haal ik het TeVeblad en het eerste wat ik dan doe is de puzzels oplossen. Zonder naar de oplossingen te gaan kijken uiteraard.

Auto rijden heb ik altijd graag gedaan en doe ik nog steeds graag. Helaas wordt het plezier dat ik daarvan heb de laatste jaren wel getemperd door files en wegenwerken waar je ook komt. Maar zo eens goed gas geven op een Duitse Autobahn, daar kan ik echt van genieten.

Bijleren. Ik ben best wel leergierig. Ik ga graag naar de Spaanse les, al vind ik het examen doen niet zo tof. Maar ik leer ook graag bij op andere vlakken. Een interessant bedrijfsbezoek, een mooie tentoonstelling, een lezing, … ja dat kan mij allemaal wel boeien.

Fotograferen, al ben ik de laatste tijd een luie fotograaf en gebruik ik gemakkelijk mijn telefoon om foto’s te maken. Ik vind ze zelf zeker zo mooi als de foto’s die ik maak met mijn dure Nikon camera. In ons huis zijn er dan ook veel posters en canvassen van eigen makelij te vinden.

Typen. Ik ben altijd directiesecretaresse geweest en heb dus in mijn actieve carrière heel veel én graag getypt. Heel snel getypt ook, en dat kan ik nog steeds. Ik haal nog met gemak de 400 aanslagen per minuut. Blind hé!

Ons interieur eens veranderen bij tijd en wijle. Zo heel dikwijls gebeurt dat niet, maar na de schilderwerken van afgelopen januari heb ik heel wat nieuwe dingen gekocht. Kleinigheden, maar ons huis ziet er toch weer heel anders uit. 

De zee zien. OK, hoort misschien bij reizen maar ik kan het zo maar in mijn kop krijgen om NU de zee te willen zien. Op minder dan een uur zijn we in Vlissingen. Auto in en wegwezen.

Afspreken met vriendinnen en direct het gesprek hervatten waar het de vorige keer gestopt was. Ik heb niet veel echte vriendinnen (*), maar de vriendinnen die ik heb, dat is voor altijd.
(*) De definitie van een echte vriendin is voor mij iemand met wie ik mijn verleden deel. Mijn BFF ken ik al bijna 55 jaar.

Uitslapen. Neen, niet meer tot ’s middags zoals toen ik jong was, maar ik kan er echt wel van genieten om in de winter als de regen tegen de rolluiken slaat tot een uur of negen in mijn lekker warme bed te blijven. O ja!

Me-time, daar heb ik af en toe echt nood aan en ik kan er enorm van genieten om eens alleen iets te doen. Soms is dat gewoon thuis wat rommelen, een andere keer is dat op mijn eentje gaan shoppen (niet te lang want ik ben geen shopper), eens alleen gaan wandelen of gaan fietsen.

Ik heb het gered. Ik heb er twintig en dat ging nog vrij vlot.