Zaterdag waren we – samen met de andere broer en zus – uitgenodigd bij de oudste broer van mijn man. We zien elkaar hooguit één keer per jaar en als de familie samen is, dan zijn de broers en zus precies vreemden voor elkaar. Dat vond ik vroeger al, toen we met zijn allen aan tafel zaten bij schoonmama en schoonpapa op o.a. nieuwjaarsdag. Er wordt dan wel gepraat maar het gaat allemaal nergens over. En dat is in de loop der jaren nog altijd niet veel veranderd.
Het zijn dan ook vier totaal verschillende karakters bij elkaar. De oudste zus is extreem onderdanig, de oudere broer zeer autoritair, mijn man is gewoon de beste van de vier (😉) en zijn jongere broer heeft van allemaal wat. Het zijn eigenlijk de aangetrouwden die er nog een redelijk homogeen geheel van maken.
Je (schoon)familie kies je niet en mijn zus en broer en ik verschillen ook erg van mekaar maar als puntje bij paaltje komt zijn we er wel voor elkaar. Ook dat mis ik bij de schoonfamilie.
Ik ben wel eens een tijd gewoon weggebleven op dit soort bijeenkomsten omdat ik totaal geen zin had in gekeuvel over koetjes en kalfjes en ongemakkelijke stiltes, maar je kan natuurlijk niet blijven wegblijven. Het is en het blijft mijn man zijn familie, al heeft hij er zelf ook niet zoveel mee.
Maar goed, het is meegevallen zaterdag. Het was gezellig en ik durf zelfs hopen dat de ongemakkelijke stiltes uit het verleden voorgoed verleden tijd zijn. Én ik hoop dat we op onze oude dag toch nog wat aan mekaar hebben.
myriamsditjesendatjes.com 
Familie kies je niet, schoonfamilie een klein beetje meer :-)Praten over niets vind ik ook vaak zo ergerlijk, vooral als je elkaar dan zo zelden ziet? En met ouder worden wordt iedereen milder, en vinden veel mensen elkaar terug. Ik duim met je mee;
LikeLike
Dank je wel. Er is al wel afgesproken dat we elkaar in de zomer weer zien. Een goed begin …
LikeLike