Dat de tijden veranderd zijn, zeg ik u. En toch heb ik dit ook nog gekend.
Mijn schoonvader was een zeer autoritair man. Voor hun huwelijk in 1939 werkte mijn schoonmoeder in een naaiatelier waar zij verantwoordelijk was voor het fijne werk: pailletten naaien op avondkledij, corsages maken, kragen en manchetten borduren, enz. Zij was een veelgevraagde naaister en deed dat ook na haar werk thuis. Tot ze met mijn schoonvader trouwde. Die vond een werkende vrouw maar niks. Een vrouw moest – zoals de tekst hierboven – voor haar gezin zorgen, en dan in het bijzonder voor haar man. En in de jaren veertig waarover ik spreek, deed een volgzame vrouw, zonder zich daarover vragen te stellen, wat haar man van haar verlangde.
En zo zat schoonmama ook in de jaren ’70, toen ik daar over de vloer kwam, nog iedere avond tegen zes uur te wachten op haar man, met het eten op tafel uiteraard. Ze had zich dan al extra opgedoft, want hij vond het ‘geen pas geven’ dat ze haar werkschort van overdag nog aan had. Of hij zijn ‘wederwaardigheden van den dag’ vertelde, dat kan ik mij niet meer herinneren. Dat een moeder van vijf kinderen ook wel eens háár verhaal wil doen, ik geloof niet dat dat ooit in hem opgekomen is.
Bij ons thuis ging het er heel anders aan toe. Toegegeven, mijn ouders waren vijftien jaar jonger, maar toch. Mijn vader en moeder waren gelijkwaardige partners. Niet dat mijn moeder niet goed voor mijn vader zorgde, in tegendeel, maar mijn vader zorgde op zijn beurt ook heel goed voor haar en had interesse in wat haar – en ons – bezighield. Net zoals mijn schoonmoeder werkte mijn moeder niet, dat was zo in die tijd. Maar moest ze dat gewild hebben, dan ben ik zeker dat mijn vader haar geen strobreed in de weg zou hebben gelegd. En mijn moeder zou het ook gewoon gedaan hebben. Zij was niet echt een volgzaam type.
Ik geloof dat ik dat van haar heb …
myriamsditjesendatjes.com 
Fascinerend om te lezen dit soort stukjes, maar tegelijkertijd zo badinerend en achterlijk.Mijn moeder was zeker geen volgzaam type, mijn vader trouwens ook niet.Bij ons thuis was het méér dan gelijkwaardig, mijn moeder (geb. 1929) heeft haar hele leven een betaalde baan gehad als notarisklerk (weliswaar parttime) en mijn vader deed veel in het huishouden.
LikeLike
Mijn hemel, wat een tekst. Bijna lachwekkend is het, anno 2018. Goddank. Ik zou me geen raad weten als ik me zo zou moeten gedragen…
LikeLike
Mijn moeder werkte ook niet buitenhuis, maar mijn papa had echt niks te zeggen. Misschien omdat hij geen 9 to 5 job had, dat ik het nooit zo ervaren heb. Bij mijn overgrootmoeder ging het er echt zo aan toe. Dat herinner ik me nog heel erg goed. Ook mijn grootmoeder zorgde zo voor mijn grootvader, alhoewel zij tijdens haar huwelijk toch ook buitenhuis ging werken. En eerlijk? Ik ging dan wel buitenhuis werken, maar ik zorgde ook zo voor mijn (ex) man. Hij kwam van zijn werk en had maar aan tafel te gaan zitten. Zijn eten stond klaar. Propere kleren had hij gewoon uit de kast te nemen en al wat hij nodig had vond hij in de kasten, want ik deed steeds de boodschappen. Ik heb dit altijd als normaal beschouwd… behalve nu.. nu ben ik beginnen inzien hoe onnozel ik geweest ben 😦
LikeLike
Mijn moeder werkte niet. Dat was gewoon zo in een boerendorp begin jaren '50. Maar mijn vader voelde zich absoluut niet te goed om te helpen in het huishouden. Mijn schoonvader daarentegen …
LikeLike
Dat zou echt wat voor jou zijn! 😉
LikeLike
Ach, je deed om goed te doen. Misschien net omdat je het thuis anders gezien hebt.
LikeLike