Laatst was ik in Antwerpen en midden van de Meir zat een muzikant piano te spelen. Hallelujah. Zeer mooi, zeer ontroerend en voor mij nog altijd zeer moeilijk om naar te luisteren. Ik ben heel even blijven staan, maar moest na enkele noten met een brok in de keel verder.
Waarom ik het daar zo moeilijk mee heb? De dochters van mijn zus hebben op prachtige wijze Hallelujah gezongen op mijn moeder haar begrafenis vier jaar geleden. Mijn moeder is plots gestorven door een hersenbloeding, als een donderslag bij heldere hemel. ’s Avonds was ze er nog en ’s morgens vonden we haar, buiten bewustzijn. Ze is niet meer bijgekomen.
Hallelujah zal me altijd met weemoed en gemis aan haar doen terugdenken.
myriamsditjesendatjes.com 
Blijkbaar mag iedereen op die piano spelen. Althans, dat heb ik me toch laten vertellen. Als ik op de Meir kom.. en er is iemand aan het spelen, blijf ik toch ook altijd even staan. Maar als er dan een liedje wordt gespeeld, dat zo gevoelig ligt, dan kan ik er heel goed inkomen, dat je beter verder stapt. Hoe erg van je mama. Bij mij ging het ongeveer ook zo. Ze ging het ziekenhuis in en 's nachts was ze er al niet meer.
LikeLike
Hoe erg van jouw mama ook.
LikeLike