Emo

Mensenlief, wat ben ik toch emotioneel de laatste tijd. Van het minste geringste springen de tranen me in de ogen. Of lopen ze ongegeneerd over mijn wangen. Een uitspraak op de radio, of een aangrijpende liedjestekst en, hop, daar ga ik. Een emotioneel programma op TV … de helft heb ik niet gezien want ik zit constant mijn ogen te deppen. Zelfs kijken naar mijn kleinzoon die vredig in zijn wiegje ligt te slapen brengt tranen teweeg. Ik ben altijd een vat vol emoties geweest, maar met ouder worden, wordt het alleen maar erger.

Ik merk dat ik de laatste tijd ook heel snel moe ben. Niet zozeer fysiek moe, maar geestelijk moe. Ik kan niet veel meer hebben. Een huis vol gasten bijvoorbeeld (met kerst). Heel gezellig hoor, maar dan ben ik ’s avonds zo blij dat de dag voorbij is en het weer rustig, stil en opgeruimd is.

Of als mijn nichtje een weekend overkomt. Een schat van een meisje (nu ja, vrouw), maar ze is heel druk. Altijd vertellen, vragen stellen, … haar mond staat geen minuut stil. Moe word ik ervan, echt moe.

Natuurlijk wil ik op zo’n momenten ook extra mijn best doen. Lekker koken, het iedereen naar de zin maken, een luisterend oor zijn, enz.

En dan denk ik aan mijn moeder die op haar 83ste ook wel eens verzuchtte dat ze zo moe was na een feestje of een weekend kleindochter. Of na een busreis van een week met iedere dag een uitstap. Maar ze deed het gewoon nog wel op haar 83ste. Ik ben verdorie 20 jaar jonger en het zal mij benieuwen of ik op mijn 83ste nog uit mijn zetel kom. 

Auteur: MyriamC

vrouw / moeder / oma / levensgenieter / wereldreiziger / #foreveronvacation Mijn motto: YOLO!

12 gedachten over “Emo”

  1. Dag MyriamEerst even wil ik zeggen dank voor je reacties op mijn blog .Tja dat emotioneel zijn herken ik best wel ,het lijkt wel of het met onze leeftijd te maken heeft al ben jij iets jonger dan ik .Maar er is toch niets mis met emotie en laat het maar komen zo het is .Zelf heb ik nu de laatste jaren ook veel moeite met teveel drukte om me heen en ja het maakt ook mij erg moe .Ik kom later wat bij lezen op je blog Gr Elisabeth

    Like

  2. Lief dat je reageert. Het zal inderdaad wel met de leeftijd te maken hebben. En misschien ook voor een stuk de winterblues. Het mag voor mij wat minder in ieder geval.

    Like

  3. Extra vitamine D, gebruik jij dat wel (zeker gedurende de maanden met een r erin)… Klinkt alsof je een behoorlijke winterdip hebt nl…Sterkte!

    Like

  4. Nee, Vit D gebruik ik niet. Ik ben erop getest vorige maand en dat is OK. Ik hou het erop dat deze winter veel te lang duurt. 38 uren zon in december en januari samen, daar wordt een mens toch niet vrolijk van? En dan mag ik nog niet klagen want ik heb nog een week zon gehad in Fuerteventura. Ook de geboorte van ons kleinkind heeft heel veel emoties losgemaakt.

    Like

  5. Misschien de tijd van het jaar? Januari is een lange maand. Het vooruitzicht, dat het nog een tijdje kan duren voor het lente wordt. Maar het oma zijn, kan ook meespelen. Die kleintjes maken ons sowieso 'weker'. Dikke knuffel

    Like

  7. Heel herkenbaar, Myriam! Natuurlijk speelt een gebrek aan zon een belangrijke rol, maar dat emotionele in combinatie met geestelijke vermoeidheid, heeft ook wel met onze leeftijd te maken. Soms zitten er toch nog onverwerkte gebeurtenissen uit het verleden onder de oppervlakte en hebben we te lang moeite gedaan deze weg te moffelen. Soms, hè?

    Like

  9. Ik heb die geestelijke vermoeidheid vnl bij het begin van de herfst. Mijn levenspatroon wijzigt dan zo sterk van hele dagen buiten of op stap, naar meer binnen zijn dat ik een soort blues over me krijg : emotioneler en vlugger moe. Mijn vader had dat ook, hij was ook een buitenmens en heel actief. Dus ik weet dat het in de familie zit;-).

    Like

Reacties zijn gesloten.