“Het vale groen. Het groen dat nog geen groen is, maar wel heel veel groen aankondigt.”
Deze mooie woorden las ik zaterdag in Citta, de weekendbijlage van Gazet van Antwerpen. Ze zijn geschreven door Guillaume Van der Stighelen. Guillaume schrijft iedere week een column en het is het eerste wat ik lees, nog voor ik de krant vastneem.
Maar daar ging het eigenlijk niet over. Het ging over het jonge groen. En ook een beetje over mijn moeder. Zij kon zo genieten van de eerste tekenen van de lente. Op van die eerste mooie lentedagen gingen we heel dikwijls zomaar wat met de auto rijden, om samen te genieten van het jonge groen, het nieuwe leven dat zich aankondigde.
Mijn moeder is er niet meer. Het jonge groen, echter, komt ieder jaar opnieuw terug. En ieder jaar geniet ik er opnieuw van en geniet ik voor twee.
“Nu is het nog groen in wording. Het mooiste groen. Het bijna-groen.”
myriamsditjesendatjes.com 
Het lentegroen geeft je een vertederd gevoel. Het is de aankondiging dat er na de monotone kleuren van de winterdagen eindelijk weer fleurige kleuren komen!
LikeLike
Zo is dat. Ieder jaar weer een nieuw begin, net zoals de lammetjes in de wei.
LikeLike