Het is vandaag drie jaar geleden dat mijn moeder overleed. Plots en onverwacht, een donderslag bij heldere hemel. Ik zie me nog achter de MUG aan naar het ziekenhuis rijden. Ze leefde nog toen ze daar op intensieve werd binnengebracht, maar ze was heel ver heen. Veel te ver om haar nog terug te halen, zeiden de artsen. Wij, haar kinderen, kregen precies tien minuten de tijd om een beslissing te nemen over haar leven of dood. Over ‘de machine’ zijn werk te laten doen of letterlijk de stekker eruit te trekken.
Mijn broer was bij me, mijn zus zat in het buitenland. Het was moeilijk en hartverscheurend, maar we zijn er nog altijd van overtuigd dat het de juiste beslissing is geweest om haar te laten gaan.
We zijn nog de hele dag met onze hele familie bij haar geweest en hebben van de artsen en de verpleging alle tijd gekregen om afscheid te nemen.
Een moeder … het blijft een gemis dat niet met woorden te omschrijven is. Je kan het enkel voelen met je hart. ❤️
Heel veel sterkte,en inderdaad, voor altijd in je hart ❤
LikeLike
Dank je Saskia. xxx
LikeLike