La Cucina

Honderd keer, wat zeg ik … duizend keer, ben ik er voorbij gereden en nooit heb ik geweten dat hier zo’n mooie zaak zat. Het is dankzij een Facebookbericht van een vriendin die er lekker gegeten had dat wij hier op deze zondagavond terechtgekomen zijn.

Zoals gezegd: een mooie zaak, rustige tinten olijf/beige, veel privacy, ruime tafels met mooi tafellinnen en – jammer genoeg – harde houten stoelen die eerder passen in een café dan in dit voor de rest stijlvolle interieur. Lederen stoelen met armleuningen zouden hier niet misstaan.
Verder een open keuken (foto) waarop ik vol zicht had, en – heel vreemd – in het midden van de zaak een soort keukenblok met een spoeltafel waar ook effectief glaswerk gespoeld werd. Vreemd, heel vreemd vond ik dat.

Ik had op voorhand thuis al mijn keuze gemaakt op de website. Helaas, zoals dat zo vaak het geval is, was de website niet up-to-date en heb ik opnieuw moeten kiezen want wat ik op het oog had stond niet op de kaart. Niet getreurd, er stonden genoeg andere lekkere dingen op en het wordt trouwens op de website vermeld dat de kaart op de website niet altijd overeenkomt met de kaart ter plaatse.  

We begonnen met een glas prosecco waarbij wat dikke olijven op tafel werden gezet, alsook twee olijvenbroodjes en een rondje boter. Brood werd trouwens niet aangevuld tijdens de maaltijd en het was al lang op nog voordat onze voorgerechten geserveerd werden. Jammer vind ik dat.

Ik had als voorgerecht gekozen voor tortellini gevuld met vis dun overgoten met een boterig sausje waarin ik meende wat parmezaan te proeven. Vijf tortellini kreeg ik, dik gevuld met een goed afsmakende vismousse. Erg lekker! Manlief koos voor bruschette met gekonfijte tomaat en in Grappa en knoflook gemarineerde geitenkaas. Ook hij vond het zeer lekker.

Voor het hoofdgerecht kozen we eensgezind voor de vis van de dag: filet van tarbot in een romig sausje met venkel en saffraan. Hierbij kwam een klein slaatje en aardappeltjes uit de oven met knoflook en rozemarijn. De rozemarijn heb ik niet teruggevonden, niettemin was het een heel lekker hoofdgerecht met perfect gegaarde tarbot, stukjes beetgaar gekookte venkel en het fijne sausje.

Ook wat dessert betreft hadden we pech want de pere cotta die ik in gedachten had stond ook niet op de kaart. Tiramisu dan maar. Lekker, maar vrij zwaar. Ik had ook gewoon niets kunnen nemen, maar ik had nog een klein hongertje. 😉

De pauze tussen voor- en hoofdgerecht was lang, te lang, maar inmiddels was de zaak helemaal volgelopen en waarschijnlijk kon de keuken het even niet allemaal bijbenen. Het is hun vergeven.
We gaan trouwens nog eens terug want er stond ook pizza op de kaart, en ze hebben een houtoven. De pizza’s die we voorbij zagen komen zagen er erg smakelijk uit en aangezien ik een groot pizza liefhebber ben …

We hebben er in ieder geval weer een goed adresje bij.