11 september 1976

Vandaag 33 jaar geleden was voor echtgenoot en mij een heel belangrijke dag. Toen zijn we namelijk getrouwd. Of het ook de dag van ons leven was? Het was in ieder geval een hele drukke dag met veel te veel erin gepropt, maar zo ging dat dus in 1976. Het begon al met een ontvangst van de ‘suite’ bij ons thuis (wij zijn gewoon ouderwets van thuis uit getrouwd, samenwonen was een no-no) met een hapje en een drankje. Daarna ging het in gehuurde statige zwarte Mercedessen naar het gemeentehuis voor de burgerlijke plechtigheid. De fotograaf in zijn wagen achter ons aan om het allemaal netjes vast te leggen voor het nageslacht. Na het gemeentehuis volgde de kerkelijke plechtigheid. Met recht een ‘plechtigheid’ want het koor waarin mijn vader zong verzorgde de gezangen. Wijzelf hadden het liever iets moderner gehad, maar vaders wil was wet in die tijd. Na de kerk met het gevolg naar de feestzaal waar de eerste genodigden voor de receptie al stonden te wachten. Mijn ouders zaten in zaken in die tijd, dus er was heel veel volk op de receptie. Ik herinner me er verder weinig van, alles gaat op zo’n dag toch een beetje langs je heen. Na de receptie volgde het diner voor de naaste familie. Even een paar uurtjes rust en genieten, van het eten en van elkaar. Dan volgde de fotosessie, helaas in de regen. En tegen acht uur moesten we alweer paraat staan voor de genodigden voor ons avondfeest met een gigantisch buffet en een echte bruidstaart met verdiepingen. En toen moesten we gaan dansen: echtgenoot en ik de openingsdans (ik denk dat het Samba Pa Ti van Santana was, maar ik ben niet helemaal zeker), daarna ik met mijn vader, echtgenoot met zijn moeder, enz. enz. Helemaal volgens de etiquette. Het feest is nog heel lang doorgegaan maar wij zijn er rond een uur of twee van onder gemuisd want we moesten om zes uur de volgende morgen ons vliegtuig halen naar Mallorca voor een welverdiende huwelijksreis.